در حالی که تنها دو هفته از شروع سال میلادی جدید می گذرد آمار جنایت های رژیم اسلامی بطور غیر مترقبه ای دردناک و خونین هستند. در سال ۲۰۲۲, عادل کيانپورپس از یک هفته اعتصاب غذا در زندان درگذشت. محمد جواد وفایی قهرمان بوکس به اعدام محکوم شد. مهدی صالحی از معترضان دی ماه ۹۶ با تزریق دارو در زندان به کما فرستاده شد. محسن قاسمی، قهرمان سابق کشتی فرنگی جهان و آسیا پس از آنکه دو سال در کما بود، روز ۲۳ دی درگذشت. بکتاش آبتین شاعر, نویسنده و مستندساز پس از بیمار شدن به کرونا در زندان، در بیمارستان درگذشت. زندانیان سیاسی صادق امیدی، مهدی دارینی، حمید کاشانی، علی اصغر حسنی راد، محمود علی نژاد، پیمان پورداد، و معین حاجی زاده در اعتراض به "قتل عمد" بکتاش آبتین اعتصاب غذای خشک کرده اند و حال شان وخیم است. دهها تن از زندانینان سیاسی نیز به زندان های دور افتاده و غیر استاندارد تبعید شده اند.
با وجود همه تلاشهای اپوزیسیون و فعالین حقوق بشری متاسفانه زندان های ایران هنوز مملواز مردان و زنان جوانی است که جرات می کنند متفاوت از این رژیم فکر کنند. ما زندانیانی داریم که اکنون ۵، ۱۰، ۱۵ و یا حتی ۲۲ سال است که پشت میله های زندان هستند، در شرایطی وحشتناک و بدون حق دسترسی به به حقوق انسانی یک زندانی، شرایط مناسب زندان یا مراقبت های پزشکی مناسب. کسانی هم که شامل شرایط آزادی می شوند، رژیم به عنوان شرط آزادی، خواستار وثیقه سنگین می شود و با این رقم های بالا مخالفان را از نظر مالی ورشکسته کرده است.
مردم ایران در دوره های مختلف برای اعتراض بیرون آمده و در خیابان ها گلوله خورده اند. آنان دستگیر می شوند و به اتهام های ساختگی «توهین به پیامبر، توهین به مقام معظم رهبری یا گسترش تبلیغات علیه امنیت ملی» احکام ناعادلانه ای دریافت کرده و زندانی می شوند. یکی از دلایلی که ما نمی توانیم از شر این رژیم وحشی خلاص شویم، حمایتی است که این رژیم از دولت های غربی دریافت می کند. با وجود ماهیت دست راستی، بیگانه هراسی، نژادپرستانه و ضد زن رژیم اسلامی ایران، چپ مترقی و لیبرال ها در غرب به ویژه در آمریکا، در رسانه ها، در آکادمی، در عرصه های ورزشی و حتی بعنوان مشاور در کاخ سفید از مهره های این رژیم استقبال می کنند. در حالی که ایدئولوژی نازی ها بی اعتبار شده است و هیچکس حاضر نیست از عقاید هیتلر دفاع کند، بسیاری از دانشگاه های پیشرو و رسانه های معتبر در ایالات متحده، پراکسی های رژیم اسلامی را استخدام می کنند، افرادی مانند فرناز فصیح در نیویورک تایمز، موسویان در پرینستون ، و محلاتی در کالج اوبرلین، و به این افراد ااجازه داده می شود تا مردم را با ایده های عقب مانده خود شستشوی مغزی دهند. این به اصطلاح روزنامه نگاران، مشاوران سیاسی و استادان دانشگاه، نه تنها از نظر ایدئولوژیک خطرناک هستند، بلکه دست شان به خون ایرانیان آغشته است. موسویان در ترور رستوران میکونوس در برلین آلمان در سال ۱۹۹۲ دخیل است. در این عملیات تروریستی سه رهبرکرد اپوزیسیون ایران و مترجم آن ها بی رحمانه کشته شدند. محمد جعفر محلاتی از سوی سازمان عفو بین الملل به خاطر نقشش در قتل عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۳۶۷ متهم به جنایت علیه بشریت است. استخدام دیپلمات های سابق رژیم اسلامی ایران در ۴۰ سال گذشته نه تنها به رژیم اسلامی کمک کرده است تا به جنایت علیه مردم ایران ادامه داده و از طریق پراکسی هایش خاورمیانه را به آتش بکشد بلکه امنیت ملی آمریکا و اروپا را نیز در معرض خطر قرار داده است.
ایرانیان نیز مانند بسیاری دیگر از کشورهای نفتی از "نفرین نفت" رنج می برند. رژیم ستمگر، آپارتاید جنسیتی اسلامی ایران نفت می فروشد و اسلحه، افزار جاسوسی برای فناوری مخابرات، دوربین های نظارتی و غیره می خرد. تکنیک های مبارزات بدون خشونتی که ایرانیان در گذشته از آن استفاده کردند با استفاده از این اشکال جدید فناوری که جاسوسی از شهروندان خود، یافتن فعالان و دستگیری آن ها را برای دولت های جناتکار در سراسر جهان آسان کرده است، تضعیف کرده است. ما در دنیای کنترل شده "سال ۱۹۸۴" زندگی می کنیم که جورج اورول در رمانش ان را توصیف کرده بود.
در حال حاضر ایرانیان جز آماده شدن برای درگیری مستقیم، لرزاندن پایه های قدرت، و بالا بردن هزینه جنایت برای رژیم هیچ جایگزینی ندارند. درگیری مستقیم بدون خشونت به دنبال ایجاد بحران و پرورش تنش است تا رژیمی را که مدام از مذاکره خودداری کرده است مجبور به تغییر موضع کرده و یا سرنگون کند. ما به تنهایی نمی توانیم به این رژیم غلبه کنیم و به کمک و حمايت احتياج داريم . تحقیقات علمی نشان می دهد که جنبش ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی از تحریم ها سود برده است. تجربه آفریقای جنوبی نشان می دهد که تحریم های بین المللی می تواند نقش سازنده ای در تغییر سیاسی داخلی داشته باشد. تحریم ها در آفریقای جنوبی جنبش ضد آپارتاید را تقویت کرد و مشوق های سیاسی و اقتصادی را برای حزب ملی حاکم برای لغو قوانین آپارتاید و مذاکره با اپوزیسیون فراهم کرد. تحریم های متعدد استراتژیک، اقتصادی و اجتماعی نیز توانایی رژیم در حفظ آپارتاید را تضعیف کرد و حتی پایه های ایدئولوژیک آنرا به لرزه در آورد.
بنابراین من امروز از شما می خواهم کمک کنید تا رژیم اسلامی ایران را از نظر مالی، اقتصادی و فرهنگی منزوی کنیم. کمک کنید تحریم های بیشتری بر این رژیم اعمال کنیم. رژیم اسلامی ایران پدر طالبان و پدربزرگ داعش است. این رژیم آپارتاید-جنسیتی مشروعیتی ندارد و نماینده مردم ایران نیست. ورزش، ورقه های علمی, هنر، تاتر, موسیقی و سینمای آنها را تحریم کنید. به همان شیوه ای که سازمان ملل از نویسندگان، هنرمندان و نوازندگان درخواست تحریم آفریقای جنوبی را کرده بود و از نهادهای دانشگاهی و هنری خواسته بود پیوند خود را با دانشگاه های آفریقای جنوبی قطع کنند، ما هم باید تلاش کنیم تا غرب استادان دانشگاه، ورزشکاران، نوازندگان، هنرمندان و نویسندگان رژیم ایران را تحریم کند.
به جمله موسی مایکیسو، دبیر کل اتحادیه ملی فلزکاری های آفریقای جنوبی فکر کنید که گفته بود: «تحریم ها درد آورند اما آپارتاید کشنده است! "
لادن بازرگان
ژانویه ۲۰۲۲
