شمه ای پيرامون
سياست همکاری و اتحادهای حزب چپ ايران (فدائيان خلق)

برنامه سياسی مصوب کنگره دوم حزب چپ ايران (فدائيان خلق)، به تحليل اوضاع سياسی و اقتصادی کشور، جنبش مطالباتی و خيزش های خيابانی و تبيين موقعيت کنونی حکومت پرداخت و راهبرد و سياست های حزب را در حوزه های مختلف و نسبت به گروه های اجتماعی از موضع چپ دموکرات و سوسياليست مشخص کرد. برنامه سياسی، سيمای سياسی حزب را با روشنی ترسيم و استراتژی سياسی حزب را مشخص کرد.

برخی اظهارنظرها در کنگره پيرامون برنامه سياسی در امر همکاری و اتحادها، به اين برداشت نادرست دامن زد که گويا سند سياسی مدافع همکاری و اتحاد با نيروهای راست ارتجاعی است. بعد از برگزاری کنگره دوم هم برخی نيروها گفتند و نوشتند که حزب به راست چرخيده و نيروی معتقد به اتحاد و همکاری با جريانات راست در حزب مسلط شده است. اين امر وسيله تبليغات عليه حزب قرار گرفت. برخی که اين امر را مسلم دانسته، آن را تئوريزه کرده و نوشتند که از ابتدا دو گرايش در بنيانگذاری حزب وجود داشت: گرايش تاريخی و گرايش سياسی. هدف گرايش تاريخی غلبه بر شکاف‌های ایجاد شده در جنبش فدایی در دهه ۶۰ بود و هدف گرايش سياسی مخالفت با اصلاح طلبی و حمایت از سرنگونی طلبی و هموار کردن همگرایی با دیگر سرنگونی طلبان بود.


آنچه که در مورد سند سياسی و سياست همکاری و اتحادهای حزب گفته شده است، غيرواقعی است.

خطوط عمومی ديدگاه، استراتژی سياسی و سياست های حزب
سياست اتحادها، عميقآ با ديدگاه ها، استراتژی و سياست های هر حزب و سازمان سياسی پيوند دارد و منفک از آن ها نيست. برای توضيح سياست اتحادهای حزب بطور مجمل به خطوط اصلی سياست حزب برپايه "راستاهای عمومی برنامه" و "برنامه سياسی" حزب می پردازم:

۱. ما بخشی از جنبش تاریخی چپ ایران و جهان‌ هستيم، به سوسياليسم باور داريم و در مبارزه‌ای که میان کار و سرمایه در سطح جهانی و در کشور ما جریان دارد، در جانب کار قرار داریم و از حقوق، منافع و مطالبات کارگران‌، زحمتکشان و تهی‌دستان در مقابل تعرض سرمايه و از خواسته‌های دمکراتیک طبقه متوسط جدید (معلمان، پرستاران، پزشکان، کارمندان دولت، وکلا، کارمندان بخش خصوصی و ...) کشور دفاع می‌کنیم.

۲. حزب چپ ایران (فدائیان خلق)، به عنوان یک حزب چپ با آرمان سوسیالیسم دموکراتیک، در شرایط کنونی برای گذار از جمهوری اسلامی و استقرار جمهوری سکولار و دموکرات مبارزه می‌کند.

۳. راهبرد حزب برای گذار مسالمت آميز از جمهوری اسلامی، بر جنبش های اجتماعی، نهادهای مدنی، خیزش های مردمی و بسیج کارگران، تهیدستان، لايه های میانی، معلمان، دانشجويان، بازنشستگان، هنرمندان، فرهنگ سازان و دانشگاهیان جامعه استوار است.

۴. ما سازمان‌یابی مستقل مردم، تلفيق خيزش‌های اعتراضی مردم، اعتصابات صنفی، اعتصاب عمومی و دیگر نافرمانی‌های مدنی را راهکارهای گذار دموکراتیک از حکومت می دانیم و از آن‌ها قاطعانە حمایت می‌کنیم.

۵. به نظر ما مبارزات مردم برای عقب نشاندن حکومت در هر زمینه و به هر اندازه، به سود روندهای دموکراتیک و گامی به جلو در مبارزه‌‌ علیه استبداد دین‌سالار است.

۶. ما مخالف آلترناتیوسازی توسط دولت های خارجی و اتکاء اپوزیسیون به چنین برنامه‌هائی هستیم.

۷. ما از مطالبات و مبارزات کارگران، تهيدستان، زنان، معلمان، دانشجويان و معلمان و .... دفاع می کند.

۸. ما مخالف تحريم های اقتصادی دولت امريکا هستيم.

آنچه برشمرده شد پايه سياست همکاری و اتحادهای حزب است. بر همين پايه:
۱. ما برای تشکيل بلوکی از نیروهای چپ که بتواند نقش چپ را در تحولات سياسی کشور ارتقا بخشد و از حقوق و مطالبات کارگران، تهيدستان، معلمان بازنشستگان و ...... دفاع کند، تلاش می کنيم.

۲. ما همکاری و همگامی بین جريان های جمهوريخواه سکولار و دموکرات را ضروری می‌دانیم و معتقديم که جمهوریخواهان سکولار و دموکرات ایران برای شکل دهی به ثقل جمهوریخواهی در صحنه‌ی سیاسی کشور، باید وارد روند گفتگو و همکاری شوند.

۳. ما با نيروهائی که:
ـ آلترناتيو آن ها حکومت فردی، سلطنتی، موروثی، دائمی و ایدئولوژیک است.
ـ با اتکا به دولت های خارجی می خواهند تحولات سياسی در داخل کشور را رقم بزنند و سياست هائی مثل سياست دفاع از تحريم اقتصادی را پيش می برند.

ـ آلترناتيو حکومت را باز می گذارند.
ـ با قهر می خواهند حکومت را سرنگون کنند.
ـ اصلاح طلبانی که برنامه آن ها حفظ جمهوری اسلامی است.

سياست اتحاد نداريم.

۴. سياست اتحادهای ما، سياست "همه باهم" و يا "همه زير پرچم يک فرد و يک جريان" نيست.

۵. پاسخ ما برای همکاری با جريانی که برای گذار از جمهوری اسلامی همه را زير پرچم خود فرا می خواند، منفی است.

گفتگو (گفت و شنود)
تک گوئی (منولوگ) و گفتگو (ديالوگ) دو نوع کنش جمعی کلامی است با ويژگی ها و کارکردها و نتايج متمايز. تک گوئی نه معرف ارتباط متقابل ـ هم چون گفت و شنود ـ بلکه معرف جدائی از پيش است. تک گوئی در فرهنگ سياسی کشور ما بجهت حاکم بودن استبداد فردی، ريشه دار است. احزاب و سازمان های سياسی هم از اين فرهنگ متاثرند و هنوز هم برخی جريان های سياسی حاضز به گفتگو با ساير جريان های اپوزيسيون نيستند. شاخص فرهنگ تک گوئی در بين نيروهای اپوزيسيون، سازمان مجاهدين خلق ايران است که از فرهنگ گفت و شنود فرسنگ ها فاصله دارد. اين جريان خود را محور می داند و از گفتگو با ساير جريان های سياسی امتناع می ورزد.

حزب چپ ايران (فدائيان خلق) ثمره گفتگو بين جريان های تشکيل دهنده آن  است. حزب از همان ابتدای بنيانگذاری، گفتگو با ساير جريان های سياسی را به عنوان پرنسيپ خود پذيرفت و آن را پيش برد. طی سال های گذشته بين حزب با تعدادی از جريان های اپوزيسيون گفتگوهای دو جانبه و يا چند جانبه صورت گرفته که بخشأ به همکاری انجاميده است. در مواردی هم به نتيجه معين نرسيده است. در عين حال، ما با برخی جريان ها هيچ اشتراکی نداريم که گفتگو موضوعيت داشته باشد.

گفتگو بين جريان های سياسی با اهداف مختلف صورت می گيرد. در برنامه سياسی مصوب کنگره دوم، اهداف حزب از گفتگو با جريان های سياسی بيان شده است: "گفتگو با نیروهای سیاسی منتقد و مخالف جمهوری اسلامی پرنسيپ ما است. براين اساس از گفتگو با آن ها با هر يک از اين اهداف و يا مجموعه ای از آن ها: شناخت متقابل از مواضع یکدیگر، بررسی موانع همکاری نيروها و راهکارهای غلبه بر آن‌ها، يافتن نکات اشتراک و همکاری استقبال می کنیم."

ما گفتگو با نيروهای منتقد و مخالف حکومت را امر ضرور می دانيم و گفتگو را لزومأ به معنی همکاری تلقی نمی کنيم. امر همکاری به سياست  اتحادهای هر جريان بستگی دارد. ما با برخی جريان های چپ و جمهوری خواه با هدف يافتن نکات مشترک و همکاری به گفتگو نشسته ايم و با برخی جريان های جمهوری خواه و دموکراسی خواه برای شناخت مواضع همديگر. در مواردی هم به دعوت برخی جريان های دموکراسی خواه برای گفتگو پاسخ مثبت داديم. در اين گفتگوها، برخی سئوال ها مطرح و مواضع دو طرف بيان شده است.

برخلاف تبليغات صورت گرفته، نه حزب به راست چرخيده و نه سياست همکاری و اتحاد با جريان های راست به تصويب کنگره دوم رسيده است. اما برنامه سياسی از نگاهی که گفتگو را برای گفتگو می خواهد، فاصله گرفته است. حزب از گفتگو با جريان های منتقد و مخالف، اهداف مورد نظر خود را دنبال می کند.

در اساس سياست همکاری و اتحادهای حزب، تشکيل بلوک چپ و همکاری و همگامی با جريان های جمهوريخواه سکولار و دموکرات است. حزب هم چنان در جهت تحقق آن ها گام برخواهد داشت.