آسایشگاه

در آسایشگاه اطلس پاسیفیک
درها از بیرون قفل می‌شوند
و آنسوی پنجره‌های ضد گلوله،
سارها همیشه دور می‌شوند،
بر زمینه‌ی شیری رنگِ آسمان

در آسایشگاه اطلس پاسیفیک،
نگاه تنها زبانِ رایج است
به رهگذران بی‌تفاوت،
دیوارها،
ساعت‌ها،
و سقف‌های کوتاه

در آسایشگاه اطلس پاسیفیک،
مأموران مرتب در راهروها قدم می‌زنند
به تک تک اتاق‌ها سر می‌زنند
فریاد‌ها را در گلو خفه می‌سازند
از اتاق خارج می‌شوند
و قصه‌ها را به سکوت برگُزار می‌کنند

در آسایشگاه اطلس پاسیفیک،
ساعت‌های دیواری همیشه غروب را نشان می‌دهند،
شب‌های ساکتِ بی‌پایان را،
و در پرونده‌ی بیماران
تنها دو تاریخ به ثبت می‌رسد:
روز ورود،
و روز انتقال به سردخانه…،
بی هیچ تشریفاتی

در آسایشگاه اطلس پاسیفیک…،
…

لقمان تدین نژاد
آتلانتا، جمعه ۲۶ نوامبر ۲۰۲۱
۵ آذر ۱۴۰۰