نباید گذاشت کودکان از پشت میزهای مدرسه به اردوی کار و به کودکان کار تبدیل شوند، نباید بگذاریم فرزندانمان ترک تحصیل کنند. خواست آموزش رایگان و با کیفیت در تمام سطوح، پایان دادن به کالائی کردن و خصوصی سازی ها، آزادی معلمین زندانی، رفع تبعیض در دسترسی به آموزش از جمله رفع تبعیض از کودکان افغان، دستمزد عادلانه برای معلمین، از خواست های کل جامعه و خانواده ها می باشد که معلمین به ویژه در اعتراضات و اعتصابات خود در چند ساله اخیر پرچم آنرا بلند کردند و بر آن تاکید داشتند. با ایجاد تشکل های مستقل، تشکل هائی بر پایه خواستها و مطالبات پایه ای، دانش آموزان و دانشجویان و معلمین میتوانند زمینه ساز یک جنش توده ای نیرومند آزادیخواه ، سکولار و برابری طلب باشند. | |
امسال نیز همانند سال قبل آغاز سال تحصیلی با دلهره و هراس برای محصلین ، خانواده ها و معلمان شروع شده است. طی یکسال و نیمی که از شیوع پاندمی کرونا میگذرد، به دلیل پنهان کاری، بی کفایتی و فتوای جنایتکارانه خامنه ای ، رژیم دست در دست ویروس کرونا به چنان کشتار عظیمی از مردمان پرداخت که تنها با جنگ هشت ساله قابل مقایسه است، بطوریکه مرگ و میر در اثر همه گیری کرونا در جمهوری اسلامی ایران یکی از بالاترین آمار مرگ و میر در جهان را دارد. از اینرو رشد سرسام آور ابتلاء به کرونا و جان باختن روزانه بیش از پانصد نفر که باید آنرا چند برابر کرد، بازگشایی مدارس و حضور کودکان در مدارس را به مشکل جدی والدین تبدیل کرده است. ناامن بودن مدارس در ایران به نسبت سایر کشورهای دنیا بالاترین جایگاه را پیدا کرده است. در شرایطی که اکثر مردم بدلیل سیاست های حکومت و فتوای جنایتکارانه خامنه ای هنوز واکسن نزده و سیستم درمان جمهوری اسلامی نیز فاقد ساده ترین امکانات برای مداوای مردم است، در شرایطی که کوچکترین تمهیداتی برای واکسیناسیون معلمان، دانش آموزان بالای ۱۲ سال، کارمندان و رانندگان اتوبوس های حمل و نقل دانش آموزان انجام نشده است، تردیدی وجود ندارد که جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی را برعهده نگرفته و هیچ برنامه قابل اعتمادی برای بازگشایی مدارس و جلوگیری از گسترش پاندمی کرونا در محیط های آموزشی ندارد.
سال گذشته رژیم سیستم آموزش از راه دور را با ایجاد سامانه آموزشی به نام " شبکه شاد" راه اندازی کرد و این در حالی بود که هیچکدام از زیرساخت‌های لازم برای آموزش از راه دور فراهم نشده بود. در بسیاری از مناطق مرزی اینترنت در دسترس نبوده و نیست و خرید گوشی هوشمند و کامپیوتر، خود چالش بزرگی برای دانش آموزان و خانواده هایی است که توانائی خرید آن را ندارند و یا در مناطق دور افتاده امکان دسترسی به اینترنت را ندارند.
آموزش در جمهوری اسلامی بیش از پیش طبقاتی شده است. با خصوصی سازی و کالا سازی آموزش، ایجاد مدارس و آموزشگاه های خصوصی، آموزش بیش از پیش در خدمت ثروتمندان و طبقات دارا قرار می گیرد. خصوصا با نبود بودجه لازم و کافی برای ساخت و ترمیم مدارس و آموزشگاه های عمومی و دولتی، ندادن حقوق و دستمزد مناسب به معلمان و کادرهای آموزشی و عدم استخدام معلمان جدید، محرومیت به شکلی گسترده دامن اکثریت مردم ایران خصوصا مردم شهرهای کوچک و مناطق دور افتاده را میگیرد. خصوصی سازی سیستم آموزشی کشور همزمان علیه معلمان و دانش‌آموزان عمل میکند. بدین ترتیب که از یکسو با محدودیت دسترسی میلیونها دانش‌آموز به امکانات رایگان آموزشی در حقیقت سبب بازماندن از تحصیل کودکان و نوجوانان کم بضاعت و تهیدست می شود و از سوی دیگر با باز گذاشتن دست بخش خصوصی به غارت و چپاول هر چه بیشتر، وضعیت معیشتی و امنیت شغلی آموزگاران بیش از پیش در معرض تهدید قرار خواهد گرفت.
هر ساله میلیونها دانش آموز بدلیل فقر، نداری، بی خانمانی از حضور در مدارس و مراکز آموزشی محروم هستند. تعداد بسیاری بدلیل بیکارسازیهای وسیع، گرانی سرسام آور از تحصیل باز مانده و یا ترک تحصیل میکنند و این فاجعه پس از همه گیری کرونا افزایش یافته است. آمارهای متناقضی توسط سردمداران رژیم جنایتکار اسلامی در رابطه با تعداد کودکان بازمانده از تحصیل ارائه شده است؛ فلاحی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، در بهمن سال ۱۳۹۹ اعلام کرد سه میلیون و ۵۰۰ هزار دانش‌آموز در حال ترک تحصیل هستند، پس از او بهروز محبی، دیگر نماینده مجلس، نیز در سال جاری در گفتگو با ایلنا از آمار ۳۰ تا ۴۰ درصدی ترک تحصیل دانش آموزان در دوران همه گیری خبر داد؛ جواد حسینی، رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی اعلام کرده بود که ۳۰ درصد دانش‌آموزان یعنی حدود پنج میلیون دانش‌آموز از وسایل هوشمند آموزش بی‌بهره‌اند. هر چند انجمن حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان در گزارشی اعلام کرد که حدود پنج میلیون دانش‌آموز در زمان همه گیری کرونا از آموزش باز ماندند و ترک تحصیل کردند. بدون شک بخش زیادی از ترک تحصیل کنندگان از فرزندان خانواده های کارگری، زحمتکشان شهری و روستایی، کارمندان جزء و خانواده هایی هستند که زنان تنها، سرپرست آن می باشند. اما از آنجاییکه مشکلات نبود زیرساخت‌های آموزش آنلاین از جمله دسترسی به اینترنت و گوشی هوشمند در مناطق محروم کشور همچنان به قوت خود باقی است. تعداد دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در سال جدید نیز افزایش خواهد یافت.
محرومیت کودکان از تحصیل یکی از عمده ترین مصائب میلیون ها نفر از خانواده های کارگری و فرودست است. افزایش کودکان خیابانی، کودکان کار، ترک تحصیل بیشتر دختران و ازدواج های زود هنگام، آثار سوء جسمی، روانی و عاطفی تأثیرات مخرب ازدواج کودک ، کار اجباری، افسردگی و بیماری های روحی ـ روانی از جمله اعتیاد و خودکشی دانش آموزان نیز محصول شرایطی است که حکومت به کودکان تحمیل کرده است. در ماههای نخست همه گیری کرونا، یونیسف در یکی از بیانیه های خود از کودکان به عنوان «قربانیان پنهان» همه گیری نام برد و درباره خطر ترک تحصیل آنان هشدار داد. در این بیانیه آمده بود که میلیونها کودک در کشورهای فقیر پس از همه گیری و تعطیلی مدارس از آموزش بازمانده‌اند و بیم آن میرود که با پیوستن به چرخه کار اجباری و ازدواج زودهنگام دیگر هرگز به مدرسه باز نگردند. آنچه یونیسف درباره آن هشدار داده بود، درباره تعداد زیادی از کودکان ایران، به واقعیت پیوسته است. نابرابریهای موجود در زمینه دستیابی و استفاده از امکانات آموزشی با شیوع کرونا برجسته تر شده است و متوجه کودکانی است که پیش از این هم در محرومیت قرار داشته‌اند. کودکان معلول ، مهاجر و دختران در مناطق محروم بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند . رشد ۱۲ درصدی کودک همسری در سال ۹۹ نسبت به سال ۹۸ ، رشد ۱۰ درصدی ازدواج دختران ۱۰ تا ۱۴ ساله در سال ۹۹ نسبت به سال ۹۸ گوشه ای از سرنوشت این دختران را نشان میدهد.
اما سویه دیگر نگرانیها و دلواپسی های خانواده ها، بویژه کارگران و زحمتکشان با بازگشايی مدارس در سال جاری، تورم افسار گسیخته ، افزایش بهای کالاهای مورد نیاز روزانه خانواده ها ، بیکاری و اخراج های گسترده همراه با حقوق های پایین زیر خط فقر است که امکان و شرایط ثبت نام و ادامه تحصیل کودکانشان را با دشواری بیشتر و سخت تری روبرو کرده است. در شرایطی که از آموزش رایگان فقط اسمی بر جای مانده است و خانواده ها نه تنها باید هزینه های مدرسه و تحصیل کودکان مانند شهریه‌های بالا ،هزینه‌های سنگین ایاب و ذهاب، لوازم‌التحریر و ... را بپردازند، تهیه لوازمی همچون ماسک، دستکش و ژل ضد عفونی نیز بر آن افزوده گشته است. و این در حالی است که دستمزد کارگران پنج یا شش برابر کمتر از هزینه سبد معیشت هر خانوار است که رسما ۱۱ میلیون تومان اعلام شده است. از همین رو شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در اطلاعیه خود به درستی اعلام کرده اند که:
"وظیفه حاکمیت این است که زیرساخت‌های ضروری از جمله گوشی هوشمند و اینترنت رایگان را برای دانش‌آموزان و معلمان مهیا سازد. لازم به ذکر است در هر مقطعی از سال اگر قرار بر بازگشایی مدارس باشد باید تمام معلمان و دانش‌آموزان بالای ۱۲ سال واکسینه شوند. بازگشایی مدارس بدون توجه به تزریق واکسن مورد تایید سازمان بهداشت جهانی ، واگذاری هر میز و نیمکت تنها برای یک دانش آموز ، تامین و توزیع روزانه ماسک و مواد ضدعفونی کننده برای دانش آموزان و معلمان، منتهی به فاجعه می گردد."
نباید گذاشت کودکان از پشت میزهای مدرسه به اردوی کار و به کودکان کار تبدیل شوند، نباید بگذاریم فرزندانمان ترک تحصیل کنند. خواست آموزش رایگان و با کیفیت در تمام سطوح، پایان دادن به کالائی کردن و خصوصی سازی ها، آزادی معلمین زندانی، رفع تبعیض در دسترسی به آموزش از جمله رفع تبعیض از کودکان افغان، دستمزد عادلانه برای معلمین، از خواست های کل جامعه و خانواده ها می باشد که معلمین به ویژه در اعتراضات و اعتصابات خود در چند ساله اخیر پرچم آنرا بلند کردند و بر آن تاکید داشتند. با ایجاد تشکل های مستقل، تشکل هائی بر پایه خواستها و مطالبات پایه ای، دانش آموزان و دانشجویان و معلمین میتوانند زمینه ساز یک جنش توده ای نیرومند آزادیخواه ، سکولار و برابری طلب باشند. این جنبش در پیوند با جنبش وسیع کارگری و سایر جنبشهای اجتماعی قادر است در دوره حساس کنونی، آغازگر موج جدیدی از خیزشهای مردمی و انقلابی باشد. تنها در این صورت است که میتوان به آینده ای انسانی، آزاد و با رفاه برای فرزندانمان امید داشت.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
سپتامبر ۲۰۲۱ – مهر ۱۴۰۰
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
