|
چه باید گفت با جانان؟
چه باید گفت با باران ِ سیلا سیل؟ چه باید گفت با خَیل ِخراب ِ خانه بر دوشان ِ خوزستان؟ ویا آن شهر وُ دیگر، شهر. کدامین دست، باید از سرود ِ سرد ِ چشم ِ کودکان ِ درد بنویسد ؟ ویا از زاری وُ بیزاری ِآن مادران ِ پای، تا سَر، گِل. وغمگین خوان ترین مردان ِدریاوار ِ خونین دل. کدامین چشم، باید تا بگرید بر چنین افسوس ؟ کدامین خشم باید تا فروریزانَد ،از بنیاد – دریغ وُ درد وُ شیون را درین کابوس. چراغی در فراسوی دلم افروختم در این شب ِ تاریک. که ره را از مسیر ِ چاه ، بشناسم. وجا پای ِ قدم های ترا ای آه ِ بی پایان ! ازین ویرانسرا تا سرزمین ِماه، بشناسم. وبنوازم تمام ِ آرزوهای درخشان را – که با ما همچنان با مهربانی ، دوستی دارند. مرا بنواز ای دنیای شاد ِشعر ِشورانگیز ! که با من با سلام ِچشمهای دختر ِعاشق ، گذر کردی. مرا بنواز ای رنگین ترین آواز ! اگر چه چشم ِ غمگین ِمرا همواره ، تَر کردی. نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|