هرچيز جهان شما جنون آساست.
( شاملو، باغ آينه )
به عکس نگاه کنید، به انسانی که به " گناه" آزاداندیشی و آزادیخواهی، به " جرم" نویسنده و شاعر بودن حتی روی تخت بیمارستان در قُل و زنجیراسلامی ست. این یک نمونه از میان صدها نمونه ایست که تردیدی برجای نمی گذارد که حکومت اسلامی بی شرم ترین حکومتی ست که تاریخ میهنمان به خود دیده است، حکومتی که حیوانیت در معنای سبعیت و توحش ویژگی برجسته و چشمگیر بنیانگذار، رهبران و پایوران اش بوده است.
۱
شرم از انسانی ترین حس هاست، فضیلتی ست. شرم از مرزهای میان انسانیت و حیوانیت انسان است. بیگانه با شرم یا بیماری ست که رنج روان نژندی و روان پریشی و علائمی به مانند نارسیسسم و خود بزرگ پنداری بدخیم بر دوش می کشد، و یا موجودی ست که هنوز تا آستانه انسان شدن راه دارد. شرم را یار ویاورعقل و "رفیق خردمندان" دانسته اند، و آغازی برای تغییر خود و جامعه. شرم شاقولی ست برای ارزیابی و قضاوت گفتار و کردارخویش. بیگانه با شرم هرگز به قضاوت و سنجش کردار خود نمی نشیند، و به راه تصحیح و ترمیم زیان ها و آسیب هایی که به دیگران روا داشته، نمی رود. فرافکنی خطاهای خویش و گریز از واقعیت ملکه فکرش می شود. بیگانه با خویشتن خویش و دیگران، و خوداگاهی ست. پایبند هیچ نظام اخلاقی – اجتماعی ای که با انسانیت همگن و هم سنخ باشد، نیست، و برای اینکه شرم به وجودش راه ندهد دست به سرزنش و شماتت دیگران و هر کارغیرانسانی می زند. شرم که می تواند پیش درآمد و سبب سازِ نقد و بررسی ای واقع بینانه و درس آموز باشد را بی شرم با ویژگی خودشیفتگی و رذالت به وقاحت و بی شرمی بدل می کند، بی شرمی ای که انکار واقعیت است، ویژگی ای که صاحب اش نه به فکر تصحیح خویش است و نه به فکر یاری رساندن به دیگر نسل ها، تا آن ها به عنوان تجربه ای انتقالی بیاموزند که به بی شرمی و قبایح نزدیک نشوند.
۲
دراین قلم، که زبانِ دیگرِی ست برای بیان و نشان دادنِ حس و عاطفه و تخیل و شعور آدمی، و نوعی زبانِ رابطه، و ماندگار همچون زبان، چه رازی نهفته ست که حکومت اسلامی، قَدر قدرتی که می پندارد از آسمان و زمین حمایت می شود ازآن وحشت دارد ، و در برابرِ شکوه قلم نویسنده و شاعری آزادیخواه این گونه حقیر می نماید. حاکمیت الله بر روی زمین چرا از قلمی که ادعا می شود الله به آن قسم خورده وحشت دارد، و نویسنده و شاعر و روزنامه نگار را زندانی و شکنجه می کند، تکه تکه می کند، خفه می کند.؟
و پاسخ البته روشن است، حکومت اسلامی می نازد به اینکه خدایش به قلم سوگند خورده و پس حرمت قلم می داند، اما زندگی نشان داده است، قلمی که حکومت اسلامی به آن می بالد قلمی ضد آزادی و انسان است. و به تجربه دیده ایم که این قلم، یعنی قلم استبداد سیاسی – دینی خشن ترین و چرکین ترین، و شمشیر زهرآلود است.
حکومت اسلامی نشان داده است که حکومتی قلم شکن است، ودر این حکومت قلمی که باید شکسته شود، نویسنده ای که حتی روی تخت بیمارستان می باید به زنجیر کشیده شود، قلم و نویسنده ای ست که از آزادی بیان و اندیشه می گوید ومی نویسد و مخالف هر نوع سانسوراست، قلمی ست علیه استبداد و خودکامگی. و همان قلمی ست که جنایتکاری همچون آیت الله خمینی بی شرمانه نعره زد : " بشکنید این قلم ها را"، و رهروان راه اش بسیاری از قلم ها را شکستند و صاحبان این قلم ها را به قتل رساندند. از نگاه خمینیسم قلمی که از آزادی بیان واندیشه بگوید : " قلمی مسموم و گمراه کننده است و بزرگترین بلاها و خطرها براى جوامع انسانى" و" سلاحی مرگبار در مسیر انحراف وسقوط وفریب مردم بکار رفته ظلمت ها را در همه جا نشانده اند وانحطاط فرهنگ وتمدنها را رقم زده اند."
مواضع سخیف، بی شرمانه و آزادی ستیز بنیانگذار حکومت اسلامی و همفکران اش در این بیش از 4 دهه، در برابراهل قلمی که درراه تحقق آزادی اندیشه و بیان و قلم در میهنمان تلاش کرده اند جز محرومیت و محدودیت اجتماعی، زندان، شکنجه، ترور و کشتاربرای اهل قلم آزادیخواه پیامد دیگری نداشته است.
۳
به عکس نگاه کنید، این عکس بکتاش آبتین است، روی تخت بیمارستان در غُل و زنجیر اما در حال کتاب خواندن. چه شرحی بر این عکس " بدون شرح" می توان نوشت؟
بکتاش، نویسنده و شاعر آزاداندیش و آزادیخواه، به گناه دفاع از آزادی اندیشه و بیان و قلم همراه با تعدادی از یاران اهل قلم اش در زندان و شکنجه گاه حکومت اسلامی دربند است. چنین عکس تکان دهنده ای در حکومت اسلامی تازگی ندارد، عباس امیرانتظام و هاشم خواستار را هم با غُل و زنجیر بر تخت بیمارستان دیدیم، و این ها تازه چهره های شناخته شده اند. بر تخت بیمارستان ها، نه فقط با غُل و زنجیر، با گلوله و دشنه به سراغ آزادیخواهان اسیر و بیمار و بستری شده رفتند و جان شان را گرفتند.
عکس بکتاش برتخت بیمارستان آمیزۀ زشتی و زیبائی ست، سوئی تعفن متصاعد ازذهن و دهانِ آلودۀ خمینی (و خمینیسم) که توبه کرد از اینکه چرا زودتر برای اعدام اهل قلم دارها بر پا نکرد، و" بشکنید این قلم ها " را نعره زد، و سویی دیگر نویسنده و شاعری در غُل وزنجیر پرغرور و ستایش برانگیز کتاب می خواند تا پیام داده باشد، چگونه نویسنده و شاعری آزادیخواه، قل و زنجیرمستبدان و متحجران بی شرم را به هیچ می گیرد وتحقیر می کند.
