شورای ملی صلح

دومین گام بلند و اقدام اصلی برای راه اندازی "شورای ملی صلح" روز پنج‌شنبه هفتم شهریور ماه 87 با همت حدود هشتاد ایرانی صلح خواه و مخالف جنگ منازعه و خشونت برداشته شد تا در آستانه ی 28 امین سالگرد جنگ تحمیلی اقشار مختلف ایران این پیام را بار دیگر به گوش جهانیان برسانند كه با هر اقدام جنگ افروزانه و هر كاری كه به برخورد و خون ریزی منتهی شود، از ته دل مخالفند و در مقابل، صلح و آرامش و امنیت را با جان و دل پاس می دارند.

اقدامی در خور توجه كه در شرایط بالا گرفتن هر چه بیشتر منازعه و در آستانه ی طرح موضوع تشدید تحریم های اقتصادی ایران در نشست شورای امنیت سازمان ملل، ماهیتش بیش از آنكه كوبیدن بر طبل دشمنی و عناد باشد، تكیه بر دوستی و مدارا است و كنه پیامش نیز همان پیام روشن آن شاعر انسان دوست و روشن ضمیر، سعدی علیه الرحمه، كه اكنون به نام ایرانیان با خط خوش فارسی، بر سردر دفتر اروپایی سازمان ملل نقش بسته است:

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا

پیامی كه اگرچه با الحان گوناگون از زبان ملت شنیده شده و می شود، اما متاسفانه به دلیل مواضع و سیاست های دولت و حاكمیت ایران، جهانیان ترجمانی دیگر از آن به گوش شان می رسد و درنتیجه قضاوتی دگر می كنند و جنگ افروزان جهان نیز فرصت و بهانه ای به دست آورند تا سیاست های توسعه طلبانه ی خود را آن گونه كه دوست می دارند پیش ببرند. سیاستی كه یك روز در بحث حمله نظامی گسترده یا محدود اسرائیل جلوه گر می شود و روزی دیگر در تهدید دخالت های تجاوزگرانه ی آمریكا.

و از این سو نیز، پیگیری ناشیانه ی الگوی ناموفق مسابقه ی تسلیحاتی شوروی سابق و گسترش زرادخانه هایی كه كمترین پیامدش خالی شدن هر چه بیشتر كیسه ی بیت المال است و صرف بخش عظیمی از منابع و درآمدهای ارزی و نفتی در پروژه های هزینه بر، اما بی ثمر برای ملت.

پروژه هایی كه حتی اگر صلح آمیز هم باشند، به بهای حذف كارها و برنامه های ضروری دیگر پیش می روند و حتی در بخش و حوزه ی خاص خود نیز مانع پیشرفت دیگر امور می گردند؛ چه اگر این گونه نبود برای رسیدن به تولید سه چهار درصد از برق مصرفی مورد نیاز كشور از طریق انرژی هسته ای، آن هم در تاریخی نامعلوم، اكنون مردم در تابستان داغ متحمل گرما و سختی نمی شدند و صنعتگران در اوج فعالیت روزانه به ناچار با كوره های سرد مواجه نبودند، یا چرخ كار و تجارت در بسیاری از حوزه ها به دلیل تحریم های اقتصادی چنین كند و بی حاصل نمی چرخید.

حتی اگر تشكیل و تاسیس "شورای ملی صلح" كه به همت بالغ بر 80 كنشگر اجتماعی و فعال سیاسی و مطبوعاتی، اعم از نویسنده و شاعر و هنرپیشه و كارگردان به همراه نمایندگان تشكل های كارگری، فرهنگی، دانشجویی و دانشگاهی در كنار نمایندگان حقوقدانان و وكلا و احزاب و گروه های سیاسی كلید خورده است، در كوتاه مدت هم نتواند فضای "نه جنگ و نه صلح" یا به عبارت علمی تر "صلح مسلح" حاضر را تلطیف كند، یا از آثار تحریم های اقتصادی بر ملت ایران بكاهد یا حتی مانع تشدید آن شود، اما می تواند دست كم این امید را در دل ها شكل دهد كه قادر است از یك سو كمك به پرورش نسلی كند كه اگر نه از "گهواره"، از "مدرسه" گوش هایش با كلام "صلح و آشتی"‌ پر می شود و زبانش "خشم و خشونت و خونریزی" را نفی می كند و دستان كوچكش از تخته سیاه افق، كلمه ی جنگ را پاك می كند.

این چراغ امیدی است كه باید همواره در دل روشن داشت و هدیه ای گرانبهاست كه نسل برآمده از "انقلاب و جنگ" باید در بستری مناسب به صورت "امنیت و صلح" به نسل آینده تقدیم كند- هر چند كه خشونت طلبان و جنگ افروزان داخلی و خارجی نخواهند و نگذارند.

پیش از این، هشت هفته پیش، در زمان برداشته شدن گام اول این حركت مبارك نوشته بودم: هر چند كه ایرانیان از موضع ناامیدی تاریخی ضرب المثل های فراوانی چون "با یك گل بهار نمی شود" و "یك دست صدا ندارد" را در فرهنگ خویش نهادینه كرده اند، اما این یك روی سكه بوده است، چون همان ها امید را هم به جلوه های دیگر به نمایش گذارده اند كه "پایان شب سیه سفید است" یا "اندك اندك جمع گردد وانگهی دریا شود".

اما حال كه این جنبش كه تلاشی عملی در نفی و رد جنگ و خونریزی است و تاكیدی بر ضرورت صلح و دوستی، گام های عملی خود را به پیش برداشته و با انتخاب اعضای "هیات اجرایی" كه از یك سو نمایندگان همه ی ایرانیان، زنان و مردان كرد و لر و عرب و... است و از سوی دیگر برگزیدگان تمام اقشار و گروه ها از معلم و كارگر، روزنامه نگار و هنرمند گرفته تا دانشجو و استاد دانشگاه، فعال سیاسی و كنشگر اجتماعی، با اطمینان خاطر بیشتری می توانم تاكید كنم كه "اكنون آن اندك اندك ها، آن صداهای پراكنده، آن قطره قطره های صلح خواهی ملت ایران به هم پیوسته و رود كوچكی شده و جریان یافته است. از این رو، وظیفه ی تك تك و فرد فرد ماست كه آن را به دریایی خروشان تبدیل كنیم. دریایی كه هم بر بستر نیلگون آن زورق های كوچك صلح خواهی و انسان دوستی و حقوق بشر می تواند روان شود و هم هر كس، در هر اندازه و توان، اگر همتی كند قادر است به راحتی سرنشین كشتی "شورای ملی صلح " شود تا آن را بهتر و سریع تر به سر منزل مقصود رسانده و اهداف این نهاد مردمی را عملی كند؛ اهداف مهمی چون:

الف- ایجاد، تحكیم، و تقویت مبانی صلح، حقوق بشر و توسعه پایدار در ایران،

ب - نفی و جلوگیری از هر گونه برخورد نظامی، تروریستی و خشونت آمیز

پ- زمینه سازی برای رفع مبانی هرگونه تحریم علیه ایران و جلوگیری از تشدید تحریم ها

ت- پایان دادن به شرایط "نه جنگ و نه صلح"

و همچنین، ماموریت های گسترده ای مانند:

1- تلاش برای گذار از شرایط "نه جنگ و نه صلح" و منازعه به وضعیت صلح پایدار

2- ترویج و تقویت فرهنگ انسان دوستی، صلح طلبی و حقوق بشر در ایران، و نفی باورهای خشونت طلبانه و جنگ افروزانه

3- بسیج کلیه ی منابع و امكانات برای ایجاد و تحكیم صلح و حقوق بشر

4- حمایت از شخصیت های حقیقی و حقوقی صلح طلب

5- همكاری با صلح خواهان جهان برای پیشگیری از تحمیل جنگ، از سوی دو طرف منازعه به ملت ایران

6- تلاش برای ایجاد همگرایی و همكاری بین نیروهای اجتماعی صلح طلب ایران، مخالفت با جنگ افروزان داخلی و خارجی

با این اهداف و ماموریت ها و همچنین وظایف بزرگ و كوچك مبتنی بر آن ها كه هر یك از آحاد مختلف ملت می تواتند متعهد انجام و اجرای آن ها شوند، مسلما بار دیگر این فرصت فراهم خواهد شد كه ندای ایرانیان و خواست قلبی آنان، همراه با شعری برآمده از شعور، بلندتر و آشكارتر به گوش جهانیان برسد:



آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا


عیسی سحرخیز
Aftab_iran@yahoo.com
شنبه 9/6/1387