دختری از جنس بلور
در دنیای کودکانه ای شکل ناگرفته
و با غریزه ای به خروش آمده
در تفکری قوام نایافته
که جز به عشق نمی اندیشید:
"به دوست داشتن و دوست داشته شدن"
با دستان بی رحم آبرویی
پیچیده در تفکراتی پوسیده
به یکباره فرو ریخت:
ـ ریزشی برخیزنده!
که در دستان ما و شما
به مشتی گره کرده مبدل شد.
آیا پذیرفتنی است
پدری دخترش را چون گلی از شاخه بچیند
داس به دست!
و ما با تایید سری تهی شده از تفکر
آنرا تایید کنیم.
٭٭٭
مذهب ما را تا به کجا خواهد برد!؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
