چند سروده

یکم

همراه خود از پیچ و خم راه گذشتم
از ورطه ی توفان چو پر ِ کاه گذشتم
می شد که ز خود بگذرم و هیچ نبازَم
از خود نگذشتم ، ولی از جاه گذشتم

دوم

هم داور خود بودم و هم داور مردم
مخدوم عدالت بُدَم و یاور مردم
آنجا که نشد خدمت مردم بکنم من
بر خویش زدم ضربه نه بر باور مردم

سوم

سرگشته نبودم اگر از خود خبرم بود
بیگانه نبودم اگر از خود خبرم بود
گفتی: به کجا میروی ای گمشده درباد؟
می شد که بدانم، اگر از خود خبرم بود

چهارم

ای آنکه در آیینه مرا مینگری تو
هم با خبری از من و هم بی خبری تو
گر بنده همانم که تو در آینه هستی
باید بروی ، چون سبب درد سری تو

***********************************
سیزده بدر ِ 1398 آفتابی.