|
سه تفکر وجریان افراطی موانع اصلی در برابر مبارزات دموکراتیک مردم ایران بعد از بهمن 57 وجود داشته است: راست افراطی حکومتی، راست افراطی اپوزیسیون، چپ افراطی
این سه جریان افراطی نقش اصلی در گسترش وغلبه خشونت در دهه 60 در صحنه سیاسی ایران داشته اند. در دهه 70 شمسی با خروج راست و چپ افراطی اپوزیسیون از صحنه سیاسی در درون کشور،راست حکومتی بهانه های غلبه خشونت بعنوان شکل اصلی مقابله با خواست های مردم و فضای سیاسی را به مقدار زیادی از دست داد. از این جهت امکان رشد افکار دموکراتیک چپ و اصلاح طلبان رادیکال اسلامی بوجود آمد. عدم وجود راست و چپ افراطی اپوزیسیون در فضای سیاسی دهه 70 و 80 شمسی و نبود وجود بهانه برای خشوت های راست افراطی حکومتی همچنین امکان تغییرات در محافظه کاران سنتی و طیف جدید "محافظه کاران تعقل گرا" را فراهم ساخت. در شرایط کنونی با سال خوردگی شخصیت های برجسته 3 جریان افراطی که در میانگین سنی 70 سالگی هستند،شرایط تحول وتاثیرگذاری شخصیت های میان سال این جریانات بوجود آمده است. امکان این روند منطقی وجود دارد که بعلت رشد شخصیت های میان سال این جریانات در فضا و فرهنگ متفاوت و تغییرات سیاسی و فرهنگی جدید جهانی، روش ها و اهداف این سه جریان افراطی دچار برخی تعدیل ها شود . شناخت این تعدیل ها و استراتژی مناسب جامعه مدنی و احزاب سیاسی دموکراتیک برای عدم گسترش روش های خشونت آمیز در مبارزات مردم ایران، نیازی مبرم است. با این حال، راست وچپ افراطی اپوزیسیون در شرایط کنونی علاوه بر تشویق دخالت نظامی بر امکان شورش های کور اجتماعی و خواست انقلاب خشوت آمیز، استراتژی برندازی خود را قرار داده اند. بازمانده های چپ های افراطی دهه 60 با تغییرشکل ونقاب دموکراسی خواهی با طرح نیاز خیزش ها و قیام های اجتماعی زمینه های خشونت آمیز استراتژی جریانات افراطی را فراهم می سازنند. در شرایطی کنونی جامعه مدنی و سازمان های سیاسی دموکراسی خواه استراتژی های خود را بر عدم خشونت و راههای مسالمت آمیز بنا گذاشته اند. احزاب و سازمان های عمده چپ و دموکراسی خواه بر"شکل گیری و گسترس نهادهای مدنی امکان گذار جامعه بر دموکراسی " (بیانیه اتحاد جمهوری خواهان-بهمن 97) و"روش راهبردی گذار بر مبارزات دموکراتیک مردم، جنبش های اجتماعی ونهادهای مدنی"(منشورحزب چپ ایران-فدایئان خلق) تاکید دارند. فاجعه خواهد بود که امکان بازگشت این سه جریان افراطی به صحنه سیاسی ایران بعنوان عوامل نقش اصلی فراهم شود، شخصیت های سال خورده ای که چند دهه با تئوری های خشونت آمیز و احساس کینه و نفرت از یکدیگر زندگی کرده اند و به انسان هایی خطرناک و بخشا غیرعادی تبدیل شده اند. راست و چپ افراطی اپوزیسیون برخلاف دهه 60، این بارعلاوه بر راست افراطی امریکا با امکانات بیشمار کمک ووابستگی به کشورهای همسایه پاکستان، ترکیه وکشورهای عربی، همراه هستند. عدم مقابله آشکار اپوزیسیون دموکراسی خواه با اهداف نیروهای راست و چپ افراطی اپوزیسیون و تاثیرگذاری آنها بر فضای سیاسی در ایران، مجموعه حاکمیت را به سوی تکیه بر راست حکومتی افراطی همانند دهه 60، می کشاند. تغییرات اساسی در ایران علاوه بر نیاز به مبارزات طولانی مدت ایجاد جامعه و فرهنگ مدنی با روش های رفرمیستی – اصلاح طلبانه ، می باید بطور آشکار بدون مماشات با افکارافراطی و مقابه با اهداف وروش های نیروهای افراطی همراه باشد. در شرایط کنونی و میزان نا چیز نقش سازمانیابی جامعه مدنی و احزاب سیاسی دموکراسی خواه در ایران، تشویق شورش های کور اجتماعی مردم تهیدست واستراتژی براندازی، با توجه به میزان آمادگی نیروهای افراطی در بدست گرفتن وهدایت صحنه سیاسی، گسترش جامعه مدنی و دموکراسی خواهی در ایران رابطه مستقیمی در مقابله با اهداف و روش های افراطی دارد. نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|