ترامپ و سودای نظم جهانی جدید!

برآشفتگی طبقه سیاسی حاکم برآمریکا از نزدیکی ترامپ به روسیه!
وقتی پای نزدیکی به روسیه به میان می آید، ترامپ در داخل آمریکا از هر مورددیگری تنهاتراست. یک جهبه کامل از سوی هردو حزب اصلی علیه او بوجود می آید. در این پانزده ما هرموقع ترامپ خواسته به روسیه نزدیک شود انواع کارشکنی ها علیه او شروع شده است. از فعال کردن پرونده انتخاباتی تا افشای مداخلات روسیه در انتخابات، دستگیری جاسوسان و اخراج آن ها و انواع تبلیغات هیستریک رسانه ای. این مخالفت گرچه با انواع چاشنی ها و دستاویزها پوشش داده می شود اما در اصل برای مخالفان جنبه استراتژیکی دارد و به نگاه آن ها نسبت به آرایش صفوف جهانی مرتبط است. ترامپ حتی قبل از انتخاب شدنش به ریاست جمهوری روشن ساخته بود که استراتژی وی برای کنترل بحران جهانی و از جمله برقراری نظم جدید در خاورمیانه همکاری با روسیه است (سیاستی که به نوعی کسینجر هم آن را مطرح ساخته بود). معنای چنین رویکردی بخودی خود به معنای کم اهمیت شدن نقش اتحادیه اروپا و از جمله انگلیس متحدویژه و دیرین بود. صرفنظر از بهم ریخته شدن نظم منطقه و تاحدی جهانی که تلاش های یک جانبه تا کنونی رؤسای جمهوری آمریکا نتوانسته است بر آن ها فائق آید چند عامل مهم دیگر هم مشوق ترامپ است: اول آن که هردو به نوعی نسبت به لیبرال دموکراسی بدبین هستند و به درجاتی البته اقتدارگراهستند. گرچه در شرایط آمریکا تثبیت اقتدارگرائی طبعا با موانع و چالش های بزرگی مواجه است. دوم آن که روسیه ابرقدرتی اساسا نظامی است و درحوزه اقتصادی برعکس آمریکا کوتوله ای بیش نیست (حتی از هند و فرانسه ها عقب تراست)… و همین شکاف موجب می شود که دولت آمریکا بتواند در همکاری با آن خود را در موقعیت بهتری بیابد و امتیازاتی بدست آورد که در صورت تداوم چالش ها نخواهد توانست بدان ها دست یابد. علاوه بر همه این ها به لحاظ ماهیتی منازعه بین روسیه وچین و آمریکا دیگر بر خلاف جنگ سرد به شکل آشکاری از جنس رقابت های سرمایه داری در جهانی سرمایه داری شده است و نگرانی ایدئولوژیک ناشی از غلبه رقیب «ضدسرمایه داری» وجود ندارد. اکنون داستان انتقاد چین به آمریکا داستان طعنه سیر به پیاز است که «مسکین تو چقدربدبوئی» که تجارت آزادجهانی را قبول نداری! و شکایت بردن از آن به سازمان تجارت جهانی. …. آن چه ترامپ و استراتژیست هائی که او از آن ها الهام می گیرد، حامل راهبردی است که بر طبق آن:

اول واقعیت قطب بندی جدید جهان سرمایه داری و نیروهای سربرآورده از آن را بپذیر، باین ترتیب راه برای تفاهم و بر قراری نظم جدید و کلی جهان و پایان دادن به امنیت بهم ریخته آن فراهم می شود؛ سپس با تکیه به برتری های واقعی آمریکا (هم نظامی و هم اقتصادی و هم ژئوپلتیک ) جایگاه و هژمونی خود را مجددا بازسازی کن! باین ترتیب جنگ رقابتی- تجاری یکی بازوی سیاست های ترامپ است که با بازوی دیگر، دپیلماسی یا معامله بزرگ جهانی، ترکیب می شود…. بی گمان دو قطب مهم چین و روسیه هم از این که در معامله بزرگ حول نظم جدید به بازی گرفته شوند نباید ناراضی باشند و ترامپ هم به عنوان یک معامله گربزرگ شیفته ایفای چنین نقشی است. و برهمین تصور بود که او برخلاف رویه دیگر سیمای خود (تهدید و فشار) واردصحنه این بازی شد و اظهارداشت جهان از ما چنین توافقی را انتظاردارد…. برعکس مخالفان عمده آن در پشت سر وی یعنی داخل آمریکا و اروپا هستند.. بخصوص اروپائی که ترامپ با لحن تلخی آن ها را رقیب / دشمن نامید و روسیه و چین را رقیب / دوست! آیا ترامپ خواهد توانست بر پشت جبهه خود غلبه کند و راه در پای آزمون جدید و چالش برانگیز نظم جدیدجهانی بگذارد؟. آن چه که در این رویکرد از جهاتی نافی همدیگر و تناقض بشمار می روند، از نظرترامپ دو جزء مکمل هم تصور می شوند. در نزداو اهرم فشار و تهدید بخشی از اهرم های سازش هم بشمار می روند!. تقی روزبه ۱۷.۰۷.۲۰۱۸
منبع: https://www.radiofarda.com/