سردی دِی رفت و
بهمن هم گذشت؛
نوبت اسفند و فروردین شد وآمد بهار.
لاله در گلدان و سُنبُل یکطرف
کهنه شد تقویم ِ دیواری و
نو شد روزگار.
یخ شکست و آب شد،
اینجا و آنجا بعد ازین،
رودها جاری شود،
هم جویها ،هم جویبار.
هفت "چین" را "سین" به "سین"
آماده کرده همسرم
مثل سال ِ رفته و
پیرار و پار.
عید آمد وقت آن شد تا به سامان قدیم
دیدن از یاران کنی،
تا هست فرصت برقرار.
نو بهار و عید بادا شاد بر اهل ِ جهان!
روزهای مانده هم،
با شادمانی پر شمار.
حرف اگر شد از وطن
هرجا که هستی نازنین
جام می برگیر و
ایران را دمی در خاطر آر.
*********
برای نوروز 1397.
