بوى شكوفه مى دهد هر گذرى كه مى روى
باغ ترا صدا كند در سفرى كه مى روى
قصّه جان ما توئى روح و روان ما توئى
بى تو سحر نمى شود چون شررى كه مى روى
غنچه باغ افسرى روشنى هر سحرى
حكم گذار ما توئى تاج سرى كه مى روى
تاب زلال زلف تو هوش بنفشه مى برد
باغ به گريه مى رسد چشم ترى كه مى روى
آن همه عطر شانه ات باد برد ز خانه ات
مشك رسد ز جامه ات مشك برى كه مى روى
زخم عميق لحظه ها لاله و داس بود و بس
مرهم داغ سوسنى خوش ثمرى كه مى روى
سالك درگه توايم عابد هرگه توايم
دست نياز ما ترا سيم و زرى كه مى روى
بخت اگر جفا كند در قفسم رها كند
ياد هواى تازه اى چون سپرى كه مى روى
تلخ اگر شود زمان لب بشود كنار جان
زهر ببارد آسمان تو شكرى كه مى روى
عاشق دل شكسته ام ره بنما كه خسته ام
نور سپيده مى دهى چون ظفرى كه مى روى
فرخ ازبرى _ المان
٧ فوريه ٢٠١٨
