یک پیشنهاد

خبزش مردمی و دمکراتیک ایران خواهان زندگی برای همه‌ی انسان هاست و برآن است که حتا ستمگران و بداندیشان را به نیک‌کرداری و بی‌آزاری وادارد تا بدی از جهان کاسته شود.
بنیاد اندیشه آزادی و عدالت‌خواهی، خیر‌خواهی همه‌ی انسان‌هاست با هزینه‌ی کم تر و گستره‌ی فراگیرتر، تا جهان جایی باشد برای بودن به‌عزت و آزادگی.
ما نه خواهان مرگ که خواستار و دوستدار زندگی هستیم. می‌خواهیم با پندار خود آن‌چنان که پسندمان است، زندگی کنیم و همین را حق طبیعی و بنیادین هر انسان دیگری با هر اندیشه می‌دانیم و در براوردن حق خود و همگان کوشا و دلیریم. آن چنان که جهان این‌روزها به‌تماشای ما نشسته است.
در این میانه‌ی میدان ما هم با ستمگران در ستیزیم و هم به خودشناسی فردی و جمعی دست می‌یازیده‌ایم.
هم فرایند فریب دشمنان مردم را می‌شناسیم و هم فرازهای اخلاقی نهفته در فرهنگ بشری را در خود و دوستان خود باز می‌یابیم. پاره‌ای داده‌های ناکارآمد و میرای پیشین را به‌‌دور می‌ریزیم و بسیاری از ارزش‌های نوین و بالنده را در می‌یابیم و به‌کار می‌گیریم.
در جنبش آزادی‌خواهی هم از خود به‌در می شویم و چون قطره با دریای خلق می‌شویم و هم به‌کشف توانمندی‌ها خویش در خود فرو می‌شویم.
اخلاق و آداب پسندیده انسانی را ما به‌خیابان و کوچه و پشت بام می‌آوریم و با زور منطق در برابر منطق زور بیخردان صف کشیده با باتوم و مرگ آفرینان خزیده در سنگر ولی فقیه ایستاده‌ایم.
سرزمین ما اکنون تنها رزمگاه آزادی در برابر استبداد یا رفتن و آمدن این و آن ریس جمهور نیست. ما شاهد رویارویی اخلاق مردمی و ضد اخلاق حکومتی-فقاهتی، اخلاص آزادگان و فریب زورگویان، شهامت و شهادت فرزندان ایران و ترس و نکبت دشمنان انسانیم. از ابتدای نفی جمهوری اسلامی و( نه‌ی) به عمله های ولایت فقیه؛ همه در جریان ساختن و پرداختن خویشتن خویشیم. هم رژیم را به چالش کشیده‌ایم و هم به چرای زندگی خویش آگاهی یافته‌ایم و با آن، ترس و نکبت آدمخواران دین‌فروش را برنتافته‌ایم.
می‌خواهیم رشته‌ی ولایت و فقاهت را پنبه کنیم تا مردم حقوق از دست رفته خود را باز یابند و در صلح و صفا زندگی کنند.
ما سرایندگان سرود سرخوش زندگانیم نه مرثیه‌خوانان مرگ‌آفرین.
در این راستا من بر سر آنم که شعار مرگ بر دیکتاتور در خور جنبش مسالمت آمیز ما نیست و می‌بایست جایش را به: ننگ بر دیکتاتور بدهد.