|
|
|
|
سال‌های سال
به آرایش و پیرایشِ نمای خانه‌ام مشغول و دستی به اتاق درون نکشیده‌ام امسال اما برنامه‌ی دیگری برای خود دارم دیوارهای توهم‌زده‌ی ذهنم را تمیز و چون آینه صیقل می‌دهم خرت و پرت های تلنبار شده را از ترس و تحقیر و بیهودگی دور می‌اندازم شش‌هایم را از گرد حزن می‌تکانم پرده‌ی ضخیم دلمردگی را کنار و هر چه شکسته را بند می‌زنم سینه‌ام را با اعتماد دمی تازه می‌دهم جگرم را با آرزو خونی دوباره می‌بخشم در پهلوهایم دو پشتی برای اتکا به خود می‌گذارم پنجره‌ی چشمهایم را رو به بهار باز و ساعت قلبم را که روی یاس ایستاده دوباره راه می‌اندازم آنگاه می‌نشینم گوش به تیک تیک خوشش منتظر پرنده‌ای که هر بار که نو می‌شوم کوکوکنان از لانه‌اش بیرون می‌آید و بانگ سر می‌دهد که اکنون آماده‌ی پذیرایی از خود و دوستانم هستم. / نیلوفر شیدمهر  نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|
