باور کن! این زمانه ی بیداد بگذرد

بنشین کنارِ آتشم تا باد بگذرد
خاکسترِ جوانی ی ناشاد بگذرد

□ □ □

ای اَبر از کجای جهان، باز آمدی؟
باران! ببار! تا غمم با باد بگذرد

□ □ □

اینگونه سخت وُ تلخ، دهان ِ مرا مبند!
بگذار از گلوی ِ من، فریاد بگذرد

□ □ □

ای عشق! صید ِ سبز ِ تو بوده ست این دلم
دردا اگر ز صید ِ خود، صیاد بگذرد

□ □ □

نام ِ تو یادگار ِ گُل ِ گلشن ِ من ست
هرگز مباد نام تو از یاد بگذرد

□ □ □

در هر نَفَس برای دل ِ من، قفس مساز
بگذار این پرنده ام آزاد بگذرد

□ □ □

دست ِ تو می نویسدم خطاط ِ خوب ِ عشق!
شادا اگر ز دیده ی استاد بگذرد

□ □ □

شیرین ِ روزگار نمیخواهد بعد ازین
یک ذرّه از طراوت ِ فرهاد بگذرد

□ □ □

هرچند مرگ ِ برگ، سرودت کبود کرد
باور کن! این زمانه ی بیداد بگذرد