وهم باره

شب،
با شکست خورشید،
زد فاتحانه فریاد :

« دیگر
تمام
شد.»

ننهاده چشم برهم
نی ،
در نیِ سحر هنوز،
زنگی زتاج سر،
خورشیدِ نو تری بود
گسترده بال و پر...
*

جعفر مرزوقی(برزین آذرمهر)