کمیته برگزاری تظاهراتِ اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران به مناسبت سفر روحانی به فرانسه در اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران و با شعارهای لغو شکنجه و اعدام، آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، آزادی اندیشه، بیان، رسانه و تشکل و .... اقدام به سازماندهی یک تظاهرات اعتراضی نموده است. از این فراخوان حدود سیصد تن از هنرمندان، نویسندگان، استادان دانشگاه، کنشگران مدنی و سیاسی و فعالان فرهنگی پشتیبانی نموده اند. همزمان بخش های دیگری از مخالفان حکومت جمهوری اسلامی نیز با شعارهای متفاوتی دعوت به تظاهرات کرده اند. به منظور روشن شدن زوایای بیشتری از حرکت این کمیته، چند پرسش زیر را با تعدادی از امضا کنندگان "بیانیه پشتیبانی" و اعضای کمیته برگزاری تظاهرات، در میان گذاشته ایم:
۱- هدف از این تظاهرات چیست؟
هدف این گردهمایی اعتراض به نقض پیوسته و گسترده حقوق بشر در ایران به وسیله جمهوری اسلامی، و پشتیبانی از مبارزات مردم برای رسیدن به آزادی، دموکراسی، جدایی دین و دولت و برابرحقوقی همه شهروندان ایرانی است.
۲- دفتر ریاست‌جمهوری فرانسه اعلام کرده است که در این سفر قرار است «چندین قرارداد و توافق‌نامه در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، حمل‌ونقل هوایی، بهداشت و کشاورزی، امضا شود. آیا اعتراض شما به خود سفر روحانی و برایر برقراری رابطه فرانسه است؟
ما در این تظاهرات به سفر حسن روحانی نمی‌پردازیم. این سفر فرصتی است که ما بتوانیم افکار عمومی فرانسه و دیگر کشورها را در باره وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران که به خاطر مذاکرات هسته ای و حالا ارتباط با جمهوری اسلامی، نادیده گرفته می شود، آگاه کنیم و هشدار دهیم بی توجهی قدرت‌های بزرگ به این مسئله نقشی مستقیم در سرکوب و پایمال کردن آزادی‌ها و حقوق بشر در ایران دارد. حقوق بشر در ایران نباید قربانی منافع اقتصادی جهان غرب که در بحران دست و پا می‌زند و یا قربانی منافع سیاسی و ژئوپولتیک قدرت‌های بزرگ در خاورمیانه شود.
۳- در ایران جناح های حکومت بر سر مسائل مختلفی درگیرند. حسن روحانی به خاطر پیگیری توافق هسته ای زیر ضرب است. آیا در این شرایط تظاهرات شما جناح مخالف را - که از تندروترین جریانات حکومت هستند- تقویت نمی کند؟ اساسا در این شرایط تظاهرات به سود جنبش مردم ایران و رعایت حقوق بشر تمام می شود؟ آیا نمی شد دعوت به تظاهرات با سفر روحانی همزمان نمی شد؟
دعوای جناحی در جمهوری اسلامی موضوع این گردهمایی نیست. نقض حقوق بشر در ایران به وسیله یک کلّیت که جمهوری اسلامی است صورت می گیرد و پاسخ‌گوی ان هم باید همه اجزاء تشکیل دهنده این کلّیت باشند. حسن روحانی به عنوان رییس جمهور این نظام، نمی‌تواند به خاطر وعده هایش و یا شرایط بد اقتصادی و یا دعوای جناحی، از زیر بار مسئولیتی که به عنوان دومین مسئول این نظام در برابر ۲۰۰۰ اعدام، دستگیری ها، بستن مطبوعات، سرکوب بهایی‌ها و ... که از زمان انتخابش در ایران، و حتا در پیش از آن که یکی از تصمیم گیرندکان این نظام بوده، صورت گرفته شانه خالی کند. مسئله این است که ما نشانه هایی هم از علاقه او و جناح طرفدارش به دفاع از حقوق بشر و مقابله با هجوم وحشیانه به اصطلاح «جناح تندرو» نمی بینیم. بنا براین خواست رعایت حقوق بشر و آزادی‌ها و حقوق شهروندان از همه صاحبان قدرت در جمهوری اسلامی، از جمله و به ویژه دولت حسن روحانی است.
۴- چرا مخالفان جمهوری اسلامی نتوانستند متحد برآمد کنند؟
معضل همکاری و کار مشترک بین مخالفان جمهوری اسلامی، قصه پُر غصه ای ست به عمر خود جمهوری اسلامی. تلاش‌هایی در گذشته صورت گرفته است و امروز هم تلاش‌های بسیاری صورت می‌گیرد. یکی از دلایل مهم نبود موفقیت چشمگیر در این زمینه، این است که بسیاری از ما بین یک عمل مشترک در یک زمان معین با یک اتحاد و تشکیل جبهه برای همکاری دراز مدت کم فرق می‌گذاریم. و یا اینکه برای یک عمل معین چندین هدف را در نظر می‌گیریم و به گفتِ گذشتگان‌مان می‌خواهیم «با یک سنگ چند گنجشگ را بیندازیم» که کمی دشوار است. رعایت نکردن قرارهایی هم که برای یک کار جمعی گذاشته می شود، اغلب به بی علاقگی به کار مشترک دامن می‌زند. به نظر من در مورد سفر حسن روحانی، مجموع این عوامل تاثیر داشت. به هر ترتیب، تنوع هم زیاد بد نیست و اجازه انتخاب به شهروندان را می دهد!
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
