کودکان خیابانی

کودکی دیدم که در دنیای خویش 
چهره اش می گفت با من درد خویش 
در نگاهش بود پنهان بی یقین 
ترس و وحشت از زمانه بیش از این

گونه اش بجسته و بی آب و رنگ 
پابرهنه ژنده پوش و بی رمق 

رنگ چهره همچو دیواری سپید 
دیده گانش بی طراوت بی امید 

پرسه می زد در خیابان بی شتاب 
با نگاهی بی هدف بی آب و تاب 

زرق و برق و های و هوی دیگران 
بر سرش کوبیده می شد همچنان 

در خم و پیچ خیابان بَهر نان 
هرشب و هر روز افتان و روان 

در شب سرد زمستانی شدید 
نم نمک افتاد و در گنجی خزید 

کوله پشتی زیر سر بنهاد و خفت 
نیمه شب کودک جهان را ترک گفت 



https://www.youtube.com/watch?v=QgneHbkZUM8
کودکان خیابانی، شعر و آهنگ و اجراء دکتر علی گوشه (ویدئو)