جناب آقای نوریزاد ، در مصاحبه ای که با برنامۀ « صفحۀ آخر » صدای آمریکا داشته « پیروزی انقلاب اسلامی را - که اکنون آوارِ دهه ی فجرش را بر سر داریم - به همه ی فرهیختگان و خردمندان و دردمندان و آسیب دیدگان، "تسلیت" گفته است.».
من با نظر آقای نوریزاد بشدت مخالفم ومعتقدم پیروزی مردم ما بر اهریمن وابستگی و استبداد نظام شاهنشاهی نه تنها جای تسلیت نداشته بلکه یکی از موفقیت هاو پیروزی های بزرگ مردم ما در قرن بیستم بوده است . ضمن اینکه جنبش انقلابی ایران را جنبشی می دانم که قشر های مختلف سیاسی و فکری مردم ایران آنرا همراهی کردند و برخلاف نظر حکام مستقر در نظام جدید که آنرا انقلاب اسلامی نامیدند ،آنرا انقلاب اسلامی ندانسته بلکه آنرا متعلق به مردم ایران و در نتیجه یک انقلاب ملی ارزیابی می کنم. مزید بر این نکته می خواهم اضافه کنم :
جناب نوریزاد ، شاید شدت فشارها سبب شده که همه چیز را تیره و تار ببینید. در حالی که اینگونه نباید باشد. من نمی دانم چرا باید از انقلابی که کردیم پشیمان باشیم؟ مگر نظام شاهنشاهی راهی برای طرح خواسته های قانونی ما باز گذاشت که بگوئیم در میان راه های مختلف یکی از آن راه ها را انتخاب می کردیم و نکردیم ؟ ایا مبارزۀ مردم ما علیه وابستگی کشور به بیگانگان ، علیه استبداد سیاسی ، علیه قانون شکنی ، علیه تبعیض ، علیه اختناق ، دستگیری ها ، زندانی کردن ها ، شکنجه کردن ها ، اعدامها نادرست بوده است ؟ اینکه چرا آیة الله خمینی رهبر جنبش ضد سلطنتی ما شد بمقدارزیادی به سیاست های شاه باز می گردد. کدام حزب سیاسی مستقل ، ملی و قانونگرا ، اجازۀ فعالیت داشت تا علیه کاپیتولاسیون اعتراض کند ؟ آیة الله خمینی از مصونیت قانونی مراجع تقلید در قانون اساسی بهره جست و همراه با برخی دیگر از مراجع ، اعتراض کرد و در تثبیت موقعیت رهبری اش تأثیر بسزائی گذاشت . جز مساجد ، هیأت های مذهبی ، تکایا و جز آخوند های حقوق بگیرادارۀ اوقاف ، کدام سازمان سیاسی ای امکان تماس دموکراتیک با مردم را داشتند ؟ تشکیلات دربار هیچ راهی را برای استفادۀ مردم از حقوق قانونی خود باز نگذاشت تا مردم مطالبات خود را از آن طریق دنبال کنند . بنابراین حرکتی که منتهی به سقوط و فروپاشی آن نظام شد راه منحصر بفرد مردم در مقطع معین تاریخی جنبش انقلابی ایران و سزای قانون شکنی ها و نوکر صفتی های شاه و دیگر مسؤلین آن نظام بود و نه تنها جای تسلیت برای پیروز مندان ندارد باید تبریک هم گفت .اما علیرغم چنین مسأله ای ، این حق ما است که جریانات بعد از استقرار جمهوری اسلامی را تجزیه و تحلیل کنیم و ببینیم مردم ما با کدام کوله بار فرهنگی از کویر نظام شاهنشاهی کوچ کرده به استقرار جمهوری اسلامی رسیده اند تا به کمک تازه مستقر شدگان در حکومت ، ساختاری را بسازند که بزودی دمار از روزگار مان در آورند و این مسألۀ بسیار مهمی است. بهرحال امروزه هرچه که روزگار ما تیره و تباه باشد به حقانیت تلاشهای ما علیه نظام شاهنشاهی خدشه ای وارد نمی سازد و به نظرم آقای نوریزاد باید به این نکته بخوبی توجه کرده گرفتار همان تندروی هائی که در جمهوری اسلامی شد و در تقویت پایه های این نظام جلو رفت در تطهیر نظام گذشته و مخدوش کردن مبارزات حق طلبانۀ مردم ما علیه نظام شاهنشاهی گرفتارتندروی هائی در جهت عکس آن نگردد .
مجید هوشیار
يکشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۳ - ۸ فوريه ۲۰۱۵
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اینهم متن تسلیت آقای نوری زاد!
یک: دوشنبه از ساعت ده تا دوازده در کنار نسرین ستوده خواهم بود. با همراهی جناب دکتر محمد ملکی و دوستان خوبی که در این مدت بانو ستوده را تنها نگذارده اند. روز دوشنبه با یادی از همه ی زندانیانِ بی دلیل این سال ها، از آتنا فرقدانی یاد خواهیم کرد که این روزها، روزهای دشواری را در زندان قرچک ورامین می گذراند. و به یاد آتنا دائمی خواهیم بود که بانویی است فهیم و فعال و شریف و زندانی زندان اوین. نیز از رویین عطوفت یاد خواهیم کرد. مرد نیک اندیش و نیکخواهی که تنها به جرم فهمیدن به تحمل ده سال زندان محکومش کرده اند. تنها به جرم فهمیدن! می پرسم: چه کسانی از فهم دیگران در رنج اند؟ جز آنان که فهم دیگران را مانعی بر سرِ راهِ کارناوالِ دزدی های خود می پندارند؟
دو: دو شب پیش با برنامه ی " صفحه ی آخر" مصاحبه داشتم. در آن مصاحبه، از شهید صانع ژاله سخن گفتم و در باره ی شهید سازیِ جنابِ نظام اسلامی صحبت کردم و در پایان، پیروزی انقلاب اسلامی را - که اکنون آوارِ دهه ی فجرش را بر سر داریم - به همه ی فرهیختگان و خردمندان
و دردمندان و آسیب دیدگان، "تسلیت" گفتم.
https://www.facebook.com/
نشانیِ محل همراهی با خانم ستوده: میدان آرژانتین - ابتدای خیابان زاگرس - کانون وکلا
محمد نوری زاد
نوزده بهمن نود و سه - تهران