برا ی : د وست، یوسف ا رد لا ن
تا تِریا یی که د وست د ا ری
زیرهمین چترمی رویم .
بگذ ا رد ر د ما ی آ نجا
کنا رما شطرنج با زی کنند .
میا ن ِتبسم ِگرم قهوه ،
ما برا ی گفتن حرف ها د ا ریم .
بگذ ا ربشنوند
ما ا زبی مرزی سخن می را نیم .
ا ین که لا د ن
کیف وکفش ِمد رسه ند ا رد ،
هنوزد رغِنج ِمد ا رِا ند یشه ی ما ست .
بگذ ا ربد ا نند
ما چگونه مهربا نی را
به گَنجه ی فرا موشی نمی سپا ریم .
ا ین که نیا زی نیست د یگر
معنا ی هستی را
میا ن حجم ِبلورین هند سی
زند ا نی کرد ،
وتنها پشت ِسنگرِکلما ت
پنها ن شد .
بگذ ا ربد ا نند ،به سیا ق ا یشا ن
د رمید ا ن ِکُشتی روشنفکرا نه
گوشت وما هیچه ی جمله ها را
ما فتیله پیچ نمی کنیم .
تا رسا یی بند ، بند ِوا ژه ها
د رعضُله ها ی توا نا یی ،
رگ به رگ شوند .
آ ری تجسم یک د فترچهل برگ ِنوری
د رچشم ها ی تشنه ی غریزه ی د ا نا یی ِ
اُ رد ین ، برا ی فرد ا ی د بستا ن ،
نیا زی به زبا نِ بند با زی ند ا رد .
د را بتد ا مزه ی نا ن ،
میا ن ِلَزج ِبُزا ق می چسبد
ا ین آ غا ز وه ، چه لذ ت د ا رد !
د ور خود می چرخند ،
د را تا ق فرما ن ها ی مَجا زی
مد ا م به د نبا ل زبا ن ِمشترک می چرخند ،
آ یا ما تنها فریا د نمی زنیم ؟
بگذ ا ربشنوند هنوز
ما ا زخود گذ شتگی ها را
با ترا نه ی د وستی می خوا نیم .
ا گرچه د را ین گوشه کنا ر
وزیرا ن ِد ا نا ی کُل ،
ما پیا د گا ن ِشطرنج را
با کی نیست ،جد ی نمی گیرند .
بیا بگذ ا ربگذ ریم . . .
ا ینک پشت ِشبنم ِشیشه ها
ها شورِتب ِبا را ن ا ست .
برویم وبا زگرد یم ،
بگذ ا رزیرهمین چتربزرگ
سیگا رم را روشن کنم .
من مسا فرم می گذ رم ،
ا ما ا زا ینجا می گویم فرد ا
برا ی من نا مه ننویس که چرا
برا ی خرج ا ین سفرِرا ه ِپا ریس
سا عت هد یه ی برا د رم را
فروختم ؟
بگذ ا را ین د ید ا ر
زیرا ین رگبا ر
هم قطا رشود .
بگذ ا ربه مهرمزد ک ،
با بدرود ببوسمت
ا ی نیکوی د وست !
مجید خرّمی
بیست ود ونوا مبر،د وهزا روچها رد ه ،
فرا نکفورت .
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
