هجوم داعشی های خمینی به کردستان ایران در سال
۱۳۵۸
سال ۱۳۵۸ حکومت اسلامی خمینی یورشی ناجوانمردانه را به فرماندهی چمران و گروه داعشی های ریشوی خود که شال فلسطینی می بستند به کردستان ایران آغاز کرد. توحش داعش در کوبانی با توحش پاسدارها، کمیته چی ها و ریشوهای حکومت خمینی در خور مقایسه نیست. چقدر از هم میهنان کرد ما و دیگر هموطنانی که به کمک مردم کردستان رفته بودند کشته شدند، بماند. این روزها و این وقایع مبهم اما خونینی که در منطقه روی می دهد مرا به یاد سال ۱۳۵۸ انداخت و سرکوب کردستان و شعرهایی که در همدلی با مردم کردستان و در برابر جمهوری اسلامی خمینی می نوشتم. یکی از آن شعرها را در این جا می خوانید. این شعر همان زمان در کتاب جمعه زنده یاد احمد شاملو منتشر شد.
<><><>
خطابه شانزدهم
---
روناک
دیرنده شبی‌ست سنگین‌گذر
و تو، بازگشت پیشمرگه ات را
سرمه‌ی انتظار بر چشم می‌کشی.
---
دهان دانائی بسته است و
دهان فتنه به سخن.
دوست داشتن را
در جائی درشت و ناهموار نهاده‌اند.
---
مهربان چشم‌به‌راه!
بنگر!
از کوه به زیر می‌آرند دلبندت را
پیچیده در پیچه‌ی شقایق.
نامش آذرخشی سوزان
گذرنده از تاریکی.
---
روناک، روناک!
آوازت خروش سپیده دمان‌ست
و آواز آدمی مگر این نیست
هر گاه که کاکل دلبندی را
از پیشانی بر می‌گیرد.
---
بخوان
جهان در بانگ تو
به‌اندوهی خروشنده می‌گذرد.
آوازت، خیزش خیزابه‌های خزان‌ست
و آواز مهرورزان مگر این نیست
هنگامی که دلبندی را
به جامه‌ی واپسین می‌آرایند!
چه سوگناک است سرود تو
- روناک
که باد در کوهپایه می‌افشاند.
هرچند که:
دهان دانائی بسته است و
دهان فتنه
به هیاهو.
سال ۵۸ همدان
