قرُق‌گاهِ شهردار ‌غیرتی

تردیدی نیست که دستورالعمل‌ شهردار تهران در خصوص تفکیک جنسیتی از گستردگی فساد مالی در ساختار عریض و طویل شهرداری حکایت دارد. در نتیجه سردارِ جهادی شهرداری تهران همانند همه‌ی دولت‌مردان جمهوری اسلامی می‌پندارد با تظاهر به جهالت‌مآبی و قشری‌گری خواهد توانست از فساد گسترده‌ای که در مجموعه‌ی او اتفاق می‌افتد، برائت جوید.
همچنان که این روزها بازار پارتیشن‌بندی اتاق‌ها در ساختمان‌های شهرداری حسابی سکه است. چون در شهرداری تهران تنها مدیران تحمیلی سپاهی و نظامی، از خرج تراشی‌های بی‌حساب و کتاب این پارتیشن‌بندی‌ها سود می‌برند. چرا که در سامانه‌ای از هرج و مرج دولتی عده‌ای از سپاه و نیروی انتظامی راهی شهرداری شده‌اند تا از سفره‌ی گسترده‌ی فساد مالی آن به راحتی بهره‌مند گردند. در همین راستا اتاق‌ها نیز تفکیک شده‌اند و در این تفکیک از نو برای "کارمندان تفکیکی" تجهیزات اداری جدید می‌خرند تا این تجهیزات به همراه خطوط تلفن، کابل‌کشی برق و اتصال به شبکه‌ی انترانت مورد بهره‌برداری قرار گیرند. این‌ها همه هزینه‌هایی است که از قبل پیش‌بینی نشده‌اند و گزارش‌های آن نیز در رسانه‌های همگانی انعکاس نمی‌یابد.
ضمن آنکه مدیران ارشد و "ستادی" شهرداری، به منظور واپوشانی خلاف‌های خود، کارمندان شهرداری را در فضای شیشه‌ای پارتیشن‌ها می‌نشانند تا این کارمندان در ارتباط با ارباب رجوع به راحتی قابل رؤیت باشند. انگار فساد مالی و اخلاقی تنها کارمندان فرودست و میانی شهرداری را در بر می‌گیرد و مدیران ارشد به تأسی از آقایان و حضرات حکومتی همواره زندگانی معصومانه‌ای را دنبال می‌کنند.
در عین حال تمامی ساختمان‌های شهرداری تهران از سوی ادارات حراست به دوربین‌های مدار بسته مجهز‌اند، تا همه بدانند که در این کشور آنکه دزد نیست و به دزدی دست نمی‌آزد همان مدیران ولایی نظام‌اند که در اتاق‌های در بسته و نامرئی به سر می‌برند. چنانکه این مدیران بنا به جایگاه موجّهِ خود در ساز و کارهای اداری، به اتّکای این دوربین‌ها از درون اتاق بر رفتار تمامی کارکنان اداره اشراف و نظارت دارند.
هم‌اکنون مسؤولیت‌ها در اداره‌های ورزش و بسیج شهرداری تهران از هم تفکیک شده‌اند. چنانکه کار اداره‌ی ورزشِ "خواهران" را به طور مستقل به خانوم‌ها سپرده‌اند. اعضای بسیجِ اداره هم حسب جنسیت از هم تفکیک شده‌اند که مسؤولیت بسیج خواهران را نیز به خواهری بسیجی وانهاده‌اند. اما به طور مشخص دو راهه‌ی کانالی که تفکیک در آن جریان دارد، در نهایت از مجرای واحدی سر بر می‌آورد که مسؤولیت آن را بر اساس سنت‌های جمهوری اسلامی به آقایی با شناسه‌ی مدیر ارشد، احاله نموده‌اند. این آقا هم از گروه همان آقایانی است که بر رأس هرم مدیریتی شهرداری نقش می‌آفرینند و بنا به نگاه و ساز و کارهایی که رژیم بر می‌گزیند نمی‌توانند فاسد باشند.
در شهرداری تهران برخی پست‌های مدیریتی را به طور اختصاصی برای خانوم‌ها در نظر گرفته‌اند. چنانکه در مناطق بیست و دوگانه‌ی شهرداری تهران خانوم‌هایی با پست مشاور شهردار در امور بانوان منطقه، به کار اشتغال دارند. ولی کارمندان شهرداری به عنوان تمسخر وضع موجود می‌گویند: حال معلوم نیست بنا به رویکردهای تفکیکی جدید، این خانوم‌های مشاور چه‌گونه با شهردار منطقه مرتبط خواهند شد تا بر اساس دیدگاه شهردار تهران بنیان خانوادگی‌شان به خطر نیفتد! خطری که به حتم با چنین نگاه متحجرانه‌ای حتا مدیران خانوم ادارات ورزش و بسیج را نیز تهدید می‌کند.
پیداست که کارمندان نیز در فضایی این چنینی بی‌کار نمی‌نشینند و در فرآیندی از شوخی و خنده آنچه را که پیرامونشان می‌گذرد به استهزا می‌گیرند. چون آنان به نیکی دریافته‌اند که از مضحکه و خندیدن به راحتی می‌توانند در نفی آنچه که اینک در شهرداری جریان دارد، بهره گیرند.
این روزها از نهارخوری‌ها هم به شدت مراقبت به عمل می‌آید تا مبادا فردی از آقایان خط قرمزها را نادیده انگارد و به حریم خانوم‌ها در نهارخوری راه یابد. با این همه، آسانسور از مکان‌هایی است که در فضای آن محرم و نامحرم به هم می‌رسند. مبتکران طرح تفکیک جنسیتی شهرداری تهران حالا مانده‌اند که در این آسانسورها به چه نحو تفکیک جنسیتی صورت پذیرد. گویا چاره‌ی کار را در آن دیده‌اند که در آینده‌ای نه چندان دور، هر یک از دو جنس به رسمیت شناحته شده در شهرداری تهران از آسانسور ویژه‌ی خودشان استفاده نمایند. با این همه تا شروع فاز بعدی طرح راهبردی تفکیک جنسیتی شهردار، در هر آسانسوری جوانکی را نیز به بهانه‌ی راهنما نشانده‌اند تا بنا به گمانه‌زنی شهردار سپاهی از خانواده‌ی مردم غیرت‌مندانه حضانت به عمل آید.
ضمن آنکه در نشست‌ مدیران خودی شهرداری نگاه کنج‌کاوانه‌ی دیگری از برادران غیرتی انعکاس یافته است. برادران غیرتی می‌گویند: مینی‌بوس‌هایی که برای آمد- شدِ کارکنان در نظر گرفته‌اند، بدجوری مفسده برانگیز شده‌‌اند.
چون در همین مکان است که کارمندان بدون رعایت نظام تفکیک جنسیتی روزانه در دو نوبت صبح و عصر چشم‌شان به جمال هم روشن می‌شود تا جایی که آزادانه با هم گل می گویند و گل می‌شنفند و یا بنا به گویشی عامیانه دل می‌دهند و قلوه می‌گیرند. چنانکه به تمسخر می‌گویند: بد نیست که شهرداری در تعامل اسلام‌خواهانه خود از دولت تدبیر و امید هم در این خصوص یاری بگیرد تا شاید کلید دولت، گره از کار فروبسته‌ی شهرداری بگشاید. با این همه بعید نیست که به منظور ارایه‌ی راه‌کار مناسب، همانند مسجد از سقف مینی‌بوس پرده‌ای بیاویزند. اگر نشد به حتم از مینی‌بوس‌های اختصاصی و جدای از هم سود خواهند جست تا هرگز کسی به خوابی آشفته دچار نگردد.
کارمندان شهرداری همچنین به شوخی می‌گویند: مشکل دیگری هم در کار است. چون کار موتوری را رانندگان مرد در انحصار خویش گرفته‌اند و مدیران خانوم هم چاره‌ای نمی‌یابند تا در بازدیدهای میدانی و مأموریت‌های اداری بر کنارِ همین رانندگان نامحرم جا خوش کنند. اما شهردار خوش غیرت شهرداری تا کنون نتوانسته برای چنین معضلی تدبیری بیندیشد. مگر آنکه داخل اتومبیل‌ها نیز همانند آسانسور فردی را به عنوان راهنما بنشانند تا مبادا رشته‌های سفت و محکمی که نظام جمهوری اسلامی برای حفظ و حضانت خانواده‌های ایرانی فراهم دیده‌، از هم بگسلد.
فراتر از همه‌ی این‌ها عده‌ای از خودی‌ها در همراهی با شهردار مبتکر و غیرت‌مند تهران پیش‌نهاد نموده‌اند که آموزه‌های اسلام دولتی را در خصوص تفکیک جنسیتی، در بانک ‌شهر نیز به کار ببندد. طرحی که حسب دستور مؤکد و امر مطاع "حجت‌الاسلام والمسلمین علم‌الهدا" از پیش آن را در زادگاه شهردار تهران - در مشهد- به کار بستند و به فوریت ثمر داد. این عده می‌گویند: آخر چرا نباید در بانک‌ شهر که بخشی از مجموعه‌ی شهرداری به حساب می‌آید، چنین تجربه‌های پر ثمری را به کار بست؟
با این همه حسب دستور شهردار در تمامی مناطق بیست و دوگانه‌ی شهرداری تهران "اتاق فکر" تشکیل داده‌اند. در اتاق‌های فکر هواداران شهردار به منظور به‌بود روش‌های سازمانی از پیش‌نهاد‌های مجموع کارمندان برای "ارتقای راه‌کارهای تفکیک جنسیتی کارکنان" سود می‌جویند. گفتنی است که بر پایه‌ی ارزیابی مدیران جهادی شهرداری این روزها در همین اتاق‌ها پیرامون تفکیک جنسیتی چنان پیش‌نهادهای مبتکرانه‌ای به ثبت می‌رسند که عملیاتی شدن هر کدام از آن‌ها به تنهایی می‌تواند افتخار تاریخی دیگری را به نام شهردار تهران به ثبت رساند.
غیرت شهردارِ سپاهی آدم را به یاد ناصرالدین شاه صاحب‌قران می‌اندازد. چون شاهِ شهید نیز همانند شهردار تهران از غیرت مسلمانی بهره‌ای کامل و وافر داشت و بر خلاف رعیت و عوام معنای حرم و اندرونی را خوب می‌فهمید. تا آنجا که حسب ضرورت و نیاز، در کل کاخ شاهی قُرُق اعلام می‌گردید. شاه شهید حتا بر خلاف فقهِ شیعه دو خواهر را هم‌زمان در حباله‌ی نکاح خویش در آورده بود، چون غیرت اجازه نمی داد که خواهر زنش را به اغیار واگذارد. اما همین شاه شهید آن قدر رعیت دوست بود که از سر غیرت در سپاس‌گزاری از رعایای خویش، زنان "مَن تَحیض و مَن لاتَحیض" حرم خود را به دیگران اهدا می‌کرد. پیداست که بین دولت‌مردان ایران دامنه‌ی غیرت وسیع و گسترده است. چون گاهی از حرم غیر سر بر می‌آورند و گاهی هم همچنان که شاه شهید آن را پی می‌گرفت حرم خود را شاهانه به دیگران وامی‌گذارند./