سپاس و قدردانی
به یاد مینا عاملی

درگذشت میناعاملی، موجی از تاثر و اندوه را در میان خانواده و دوستان و آشنایان اش بر انگیخت. من نمی دانم با چه زبانی می توانم از پیام های همدردی و همچنین از کمک های بی دریغ یاران در بزرگداشت یاد و خاطره مینا، سپاسگزاری و قدردانی کنم.

مینا یک زن مستقل و آزاد، زنی سیاسی و اجتماعی بود. او به زندگی دیگران می اندیشید، به زندگی مردم، به رهائی آنان از قید ستم و نابرابری و تبعیض، به جامعه ای دیگر. مینا در انقلاب ۵۷ شرکت داشت. بعد از انقلاب به جنبش فدائیان پیوست و ضمن پیشبرد زندگی حرفه ایش در علوم ازمایشگاهی، به یکی از فعالان جنبش زنان تبدیل شد. در پی سرکوب های خونین دهه ۶۰، وارد زندگی مخفی شد و بعد از سه سال به اجبار زندگی در تبعید را پذیرفت. در پاریس بیش از هر چیز به شرایط زندانیان سیاسی در ایران و خانواده هایشان حساس بود. اعدام شوهر خواهراش، انوشیروان لطفی و سپس کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷(فاجعه ملی) زخم های عمیقی در دل او برجای نهاد. فعالیت های مینا در این برهه، در جمع اوری کمک های مالی برای خانواده های جان باختگان راه ازادی ، فراموش شدنی نیست.

از ۷ سال پیش بیماری مینا اشکار شد. و او مصمم و با اراده ای تزلزل ناپذیر به مصاف سرطان شتافت. جنگی نابرابر، جدالی نامتقارن بین زندگی و مرگ، بین مینا و بیماری.

سرسختی مینا در مبارزه علیه بیماری و روحیه بالا و شگفت انگیزش در مواجهه با واقعیت های زندگی، نمونه وار بود. با پیشرفت بیماری ، شمع زندگی مینا به تدریج کم سو و کم سوتر می شد، اما او همچنان با لبخند همیشگی اش پذیرای بستگان و دوستان اش بود. سرانجام مینا ی دوست داشتنی آهسته و ارام به خاموشی فرو رفت. اما یاد و خاطره اش همواره پر فروغ خواهد ماند.