آتش دل*

من زنم و شعری بی تاب چنان پروین
اومظهر حکمت بود من یک غم در تکوین

او عقل بُدش منظر من عشق فقط در سر
با نغمه ی فریادش گر چه شدم هم آیین

می گفت به آسانی از جامه ی خون آلود
گفتم که قبایی نیست شهری است به خون آجین*

سرها همه بر دارند سودازده می بارند
بر نسل سلحشوران بس فاجعه بی تمکین

این جا سخن از درد است، بر گور پسر مادر
با گریه ی خون آلود دل را بدهد تسکین

گویند دو صد باید زین فاجعه ها شاید
ملت به خروش آیدهستی بشود شیرین

وز بیستون فرهاد، با تیشه ای از امداد
مهتاب ببارانَد، رخشنده چنان** ِپروین

ویدا فرهودی
زمستان١۳٩٢

* علامت خطر است این قبای خون آلود
هر آنکه در ره هستی است در ره خطریست(آتش دل-پروین اعتصامی)

**رخشنده نام اصلی پروین اعتصامی