زمان مذاکره و چانه زنی ماقبل انتخاباتی

مقاله ای در باره انتخابات و با عنوان ضرورت گفتگوی بين نيروهای اصلاح گرای بيرون و اصلاح طلبان درون حکومت نوشته بودم که مورد استقبال نشريات اينتر نتی کيان نيوز ، جمهوری ، کار آن لاين، صدا و سيمای جمهوری اسلامی، راسخون و همچنين روزنامه کيهان قرار گرفت. سايت جمهوری، کيان نيوز و کار آن لاين طبق روال هميشگی شان مطلب مرا بطور کامل و اما سايت صدا وسيما ، راسخون و روزنامه کيهان با دخل و تصرف و وارونه جلوه دادن برخی نظرات و اضافه کردن تحليل های خودشان سعی نمودند که مطلب را از مضمون حقيقی اش تهی و برای خراب کردن نيروهای اصلاح طلب از آن سود بجويند. از حق نبايد گذشت که سايت صدا و سيما حداقل بخش زيادی از مطلب را منعکس کرده بود که بايد ممنونشان بود. انعکاس وسيع چنين ديدگاهی مرا بر آن داشت که نظريات خودم را در باره انتخابات پيش رو، نقش نيروهای اصول گرا، اصلاح طلب، جمهوری خواه، موقعيت نيروهای سرنگونی طلب، شعارهای انتخاباتی و مذاکره و گفتگوی نيروهای جمهوری خواه با اصلاح طلبان درون حکومت را بار ديگربه بحث بگذارم و اميدوارم که مورد توجه شما قرار بگيرد.

اصول گرايان
هر چند در جبهه اصول گرايان اختلافاتی بر سر هماهنگی برای کانديداتوری آقای احمدی نژاد پيش آمده اما اصول گرايان غير از احمدی نژاد فرد ديگری را که بتواند برنده انتخابات آينده شود، ندارند و اساسا يک مجموعه سياسی وقتی يک ريس جمهور در مسند قدرت دارند، نمی آيند فرد ديگری را در مقابلش علم کنند. بحث ها و اختلافات درون گروه های اصول گرا در اساس برای تقسيم مجدد قدرت صورت می گيرد و مصرف ديگری ندارد و از طرف ديگر طرفداران آقای احمدی نژاد نيز خوب می دانند که بدون پرداخت سهم به گروهبندی های مختلف اصول گرا که طی سال های اخير منفقد دولت نهم بوده اند، آن هم در بزنگاه انتخابات شانس شان برای پيروزی به حد اقل می رسد.
اين هم روشن است که اگر افرادی در جبهه اصول گرايان پيدا شوند که ادامه حضور احمدی نژاد بر مسند قدرت را بر نتابند اگر هم کانديدای ديگری را به ميدان بفرستند شانسی برای پيروزی ندارند و همچنين ممکن است گروه های کوچکی از اصول گرايان که به نا کار آمدی سياست دولت آقای احمدی نژاد پی برده اند، به آقای موسوی بپيونددند. اما گروه های شاخص اصول گرا چه در عرصه سياست داخلی و چه در عرصه سياست خارجی اختلافات جدی با آقای موسوی و کلا اصلاح طلبان دارند و به آقای موسوی نخواهند پيوست.
هر چند آقای احمدی نژاد و گروه رايحه خوش خدمت می کوشند که به مانند انتخابات دوره قبل با شعار های پوپوليستی و پرداخت پول و پخش سيب زمينی مجانی بخشی از آرا ۱۴ مليون نفری را که زير خط فقر زندگی می کنند، به دست آورند و اين انتخابات را نيز ببرند، اما به دليل رو شدن دستشان و حضور آقای موسوی که با شعار عدالت و سامان دهی به اقتصاد نا به سامان به ميدان آمده است، شانس کم تری برای فريب مردم دارند. با اين حال آقای احمدی نژاد با درس آموزی از چاوز و با در دست داشتن پول های باد آورده تلاش می کند که با بسيج تهيدستان و با کمک شورای نگهبان بار ديگر برای خود رای سازی کند. وعده های جديد کمونيستی، هر خانواده ایرانی یک مسکن، تعطیلات زمستانه و سفرهای قسطی علاوه بر بردن پول نفت بر سر سفره مردم برای فريب مردم به کار گرفته می شود. اين نقشه آن هاست و با تمام قوا برای اجرای آن آمادگی می گيرند.


پايگاه اصول گرايان
بر اساس بر آورد برخی منابع تقريبا يک پنجم مردم شهرهای کوچک يا در نهادهايی چون بسيج، سپاه، کميته و يا نهادهايی به مانند بنياد شهيد و آزادگان، کميته امداد امام مشغول به کار بوده و يا به طرق مختلف با در يافت انواع کمک های مالی و يا امتيازات ريز و درشت در خدمت نهادهای گوناگون هسنتد.
اگر اين آمار را بپذيرم و از آن به اين نتيجه گيری بپردازيم که اين در صد شامل شهرهای بزرگ نيز می شود و با در نظر داشت جمعيت کشور در حدود ۷۵ مليون نفر در واقع ۱۵ مليون از مردم ايران به اشکال مختلف در چنبره اين نهادها گرفتارند و با پروسه های اصلاحی در کشور مخالفت می ورزند. از آن جا که تقريبا ۴۷ مليون نفر واجد شرايط رای دادن هستند که ۶۱ و سه دهم در صد جمعيت کل کشور را تشکيل می دهند و بر همين اساس از ضرب اين در صد به تعداد ۱۵ ملبون نفررقم ۹,۴ مليون و سيصد و سی و سه هزار نفر به دست می آيد که با اضافه کردن رای بخشی از بازاری ها و روستاييان اين رقم به بر آوردهای گذشته منابع مستقل از انتخابات که اصول گرايان فقط ۲۰ در صد آرا را در دست دارند همخوانی دارد.
علاوه بر بخشی از بازاريان بيشترين نيرويی که به اصول گرايان رای می دهند بخشی از فقرای شهری و خصوصا مردم مناطق روستايی هستند و احمدی نژاد با آگاهی از اين مساله طی سال های رياست جمهوری خود بيشترين توجه خود را معطوف به شهرهای کوچک و روستاها کرده است. اصولگرايان کم ترين طرفداران را در شهرهای بزرگ دارند. با اتگاه به چنين پايگاهی است که احمدی نژاد و ديگر اصول گرايان حاکم ضرورتی به دادن شعارهای اصلاحی نمی بينند و دمکراسی خواهی را امری در خدمت به غرب و غرب گرايی و مخالفت با اسلام قلمداد می کنند. شعار عدالت خواهی پوپوليستی احمدی نژاد هم به خاطر فريب فقيرترين قشرهای جامعه می باشد. زيرا تجربه چهار ساله رياست جمهوری آقای احمدی نژاد نشان داد که بر خيل مليونی فقرا افزوده شده است.

اصلاح طلبان
هر چند پس از کناره گيری آقای خاتمی از کانديداتوری رياست جمهوری در جبهه اصلاح طلبان وضع بسيار دشوار تر شده است، اما با روشن تر شدن برنامه های آقای موسوی، هر روز که می گذرد نيروهای بيشتری را به سمت خود جلب می کند. سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی ، جبهه مشارکت ايران اسلامی، مجمع روحانيون مبارز و کارگزاران سازنده از کانديداتوری آقای موسوی حمايت به عمل آورده اند و حتی روحانيت مبارز نيز بدون دادن اطلاعيه رسمی اما به طور غير رسمی از آقای موسوی پشتيبانی کرده است و با نزديک تر شدن انتخابات گروه های بيشتری به او روی خواهند آورد. اما آقای کروبی از تعداد انگشت شماری از اصلاح طلبان منفرد بر خوردار است و با نزديک شدن انتخابات فشار های فزاينده تری بر او برای کناره گيری وارد خواهد آمد و در صورتي که اصول گرايان با يک نماينده واحد وارد ميدان شوند، کروبی چاره ای جز کناره گيری نخواهد داشت و در صورتی که اصرار بر ادامه حضور خود داشته باشد به دور دوم نخواهد رسيد. ضديت سران سازمان ادوار بر عليه خاتمی و تلاش برای جلب آقای نوری برای کانديد شدن و حمايت های مستقيم و غير مستقيم اين دوستان از آقای کروبی نيز دال بر غير جدی بودن اين دوستان در بر خوردشان به انتخابات رياست جمهوری آينده دارد. اصرار کروبی بر ماندن و حمايت های مستقيم و غير مستقيم سازمان ادوار بر اتحاد اصلاح طلبان برای پيروزی بر اصول گرايان به کانديداتوری احمدی نژاد لطمه می زند. آقای خاتمی که به جرات او را می توان رهبر پروسه اصلاح طلبی در ايران دانست، مخالف حضور کروبی است و از آقای موسوی حمايت کرده است و اکثريت نيروهای همسو اصلاح گرای غير حکومتی "نهضت آزادی ایران، جنبش مسلمانان مبارز، دفتر تحکیم وحدت، جاما، حزب ملت ايران و نيروهای ملی ـ مذهبی" نيز خواهان توافق بر سر يک کانديدا هستند و مسلما اين پرسش به جايی خواهد بود که چرا ادوار ساز نا همساز می زند.آيا دوستان نقش منفی آقای کروبی در مجلس ششم در مخالفت با نمايندگانی که خواهان تغيير بوده اند را فراموش کرده اند. به چه بهانه ای دوستان نمايندگان خواهان تغيرات را متهم به جاه طلبی، مقام طلبی و فرصت طلبی می کنند و آن هم در شرايطی که نمايندگان به خاطر پايداری شان در مقابل شورای نگهبان و امثال کروبی ها از حق کانديد شدن برای مجلس محروم شده اند. مسولين ادوار اين گونه وانمود می کنند که تلاش برای کسب قدرت سياسی امری صرفا منفعت طلبانه است. اين دوستان فراموش می کنند که شرکت در امر سياست برای کسب قدرت است. سياست های انتخاباتی جبهه ملی ايران نيژ نشان از يک منزه طلبی غير سياسی دارد. هر فرد سياسی می تواند از چهار سال قبل از انتخابات حدس بزند که جبهه ملی ايران به مانند گروه های چپ گرای ايران در انتخابات چهارسال بعد شرکت نمی کند. جبهه ملی به روشنی می توانست از آمدن خاتمی حمايت کندِ، اما اين کار را نکرد و يا می توانست منتظر بماند و در روزهای پايانی انتخابات حد اقل بگويد که به احمدی نژاد رای ندهيد. اين گونه به نظر می رسد که از نظر رهبران جبهه ملی ايران تفاوتی بين خاتمی، موسوی و احمدی نژاد نيست. اگر ما واقعا پيرو مصدق هستيم بايستی شيوه های مبارزه سياسی او را به کار بگيريم و هراس از اين نداشته باشيم که ديگران چه می گويند.

پايگاه اصلاح طلبان
پايگاه اصلی اصلاح طلبان نيروهای جوان، زنان، دانشجويان و بخشی از مردم شهرهای بزرگ و بخشی از اقوام و گروه های نماطق قومی است. در شرايط ويژه بخشی از مردم ناراضی از حکومت نيز از اصلاح طلبان حمايت به عمل می آورند در انتخابات گذشته بخشی زيادی از مردم برای اينکه احمدی نژاد به قدرت نرسد، از سر ناچاری به رفسنجانی رای دادند و يا در انتخابات ۷۶ توده های مليونی ناراضی از خاتمی حمايت کردند. به گمان من بايستی تحقيقی جدی در باره پايگاه نيروهای هوادار اصلاحات و نيروهای دمکراسی خواه در کشور صورت گيرد. اصلاح طلبان برای حفظ و گسترش پايگاهشان نياز به برنامه های اصلاح طلبانه دارند و در انتخابات بهار امسال با توجه به درس آموزی از گذشته با شعار های اصلاحات سياسی، فرهنکی، اجتمايی و عدالت به ميدان آمده اند. کلا در يک نگاه کلی می توان پايگاه نيروهای اصلاح طلب را اقشار ميانی جامعه به حساب آورد.

شعارهای و برنامه های انتخاباتی اصول گرايان و اصلاح طلبان
اکنون مردم و گروبندی های اقتصادی، سياسی، فرهنگی و ملی بر اساس شعارهای کانديداها به آن ها رای خواهند داد. هر چند به دليل حضور ۱۴ مليون فقير در جامعه امکان فريب آن ها کماکان وجود دارد. داشتن طرح های روشن برای مبارزه با فقر و بیکاری و سازمان دادن بيمه های اجتمايی برای فقير ترين لايه های اجتمايی و حقوق بيکاری برای خيل عظيم بیکاران، آن چنان که در غرب متداول است می توان با شعارهای پوپوليستی آقای احمدی نژاد مقابله کرد.
۷۰ در صد مردم درتهران بزرگ و حدود ۶۰ در صد مردم در ديگر کلان شهرهای ايران در انتخابات شرکت نمی کنند. بر داشتن فشارهای نيروهای انتظامی از زندگی خصوصی مردم و اصلاح امور اداری و اجتماعی شهروندان و تامين آزادی های سياسی و فرهنگی و تامين حقوق بشر می تواند مردم را وارد مبارزات انتخاباتی نمايد.
مردم خواهان اصلاحات، رفع تبعيض، عدالت، دمکراسی و حقوق بشر هستند. اگر آقای موسوی با شعارهای فوق و با داشتن برنامه ای حداقل برای شعارهای فوق به ميدان بيايد می تواند انتخابات پيش رو را ببرد
آقای احمدی نژاد مسلما تلاش می کند که با ادامه سياست گذشته و شعارهای فريب کارانه جديدتری وارد عرصه کار زار انتخاباتی شود و بسيار بعيد است که از تغیير، اصلاحات و يا دمکراسی حرفی بزند
در زمينه سياست خارجی که بزرگ ترين مشکل کشور ماست، آقای احمدی نژاد حرف جديدی برای گفتن ندارد و جامعه جهانی نيز کاملا به ايشان بی باور است. و شرکت ايشان در کنفرانس دوربان ۲ و تکرار سخنانش درباره موجوديت اسراييل و خروج همه نمايندگان کشورهای غربی در زمان سخنرانی ايشان ديگر جايی برای او در سياست خارجی ايران نمانده است و او را بايستی مهره ای سوخته به حساب آورد و اکنون همه منتظر هستند که مردم ايران برای رهايی از تحريم ها و بهبود مناسبات با جهان، فرد ديگری را برای رياست جمهوری بر گزينند. آقای موسوی که با شعار تشنج زدايی به ميدان آمده و مورد حمايت آقای خاتمی نيز هست که مورد احترام سران همه کشورهاست و از اين شانس بر خوردار است که مناسبات ايران با جهان را بهبود ببخشد.

دشواری های سرنگونی طلبان
مجاهدين خلق که سياست خود را بر مبارزه مسلحانه و اتکا به کشورهای خارجی گذاشته بود، در ابتدا با سرنگونی صدام دچار شوک اول شده، با سرعت برای فرار از قبول شکست سياست اش به دستگاه اداری بوش پناه برد و در پی شکست آقای بوش و آغاز تلاش ها برای بهبود مناسبات دولت اوباما با جمهوری اسلامی روزهای دشواری را برای ماندگاری و حفظ نيروهای خود می گذراند، سلطنت طلبان نيز که طی چند دهه سياست های خود را با محافظه کاران آمريکا طراز می کرده اند اکنون با شکست دستگاه اقای بوش و بهبود مناسبات ايران و آمريکا به جای تجديد نظر در سياست های شان در صدد تخريب بيشتر مناسبات ايران و آمريکا هستند. وضع ديگر دسته جات سرنگونی طلب نيز بهتر از اين نيست. نقش نيروهای سرنگونی در سياست ايران در لحظه کنونی به حد اقل خود رسيده است. و درست در شرايطی که سياست های خشونت طلبانه هم در حاکيت جمهوری اسلامی ديگر طرفداری ندارد و هم سياست های خشونت طلبانه اپوزیسيون خشونت طلب با شکست مواجه شده است، راه بر سياست های نيروهای اصلاح طلب و نيروهای هوادار دمکراسی پارلمانی هموارتر می گردد. به گمان من اکنون شرايط برای گسترش نيروهای هوادار دمکراسی پارلمانی بيش از گذشته فراهم شده است.

نقش نيرهای جمهوری خواه در انتخابات
وجه مشترک نيروهای جمهوری خواه عدم پذیرش ولی فقیه، برداشتن نطارت استصوابی برای کاندید شدن برای پارلمان و ریاست جمهوری و باور به یک جمهوری عرفی مبتنی بر پارلمانتاریسم است. جبهه ملی ایران، نهضت آزادی ایران، جنبش مسلمانان مبارز، دفتر تحکیم وحدت، جاما، اتحاد جمهوری خواهان ایران، حزب ملت ايران و نيروهای ملی ـ مذهبی را می توان کم و بیش از جمله این نیروها قلمداد نمود. اين نيروها به همراه جنبش ها و سازمان های مدنی و مردم فداکار ايران برای دمکراسی در ايران تلاش می نمايند. سر کوب سيستماتيک اين نيروها طی سه دهه مسلما اثرات منفی خود را بر اين نيروها گذاشته و آن ها را از اتخاذ سياست های کلان باز می دارد. اما اکنون در پی چهار سال رياست جمهوری آقای احمدی نژاد که کشور را در لبه پرتگاه قرار داده است، بخش اعظم اين نيروها با هشياری و با درک شرايط جديد طی بيانيه ای مشترک با طرح يک سری خواست های معقول خواهان اين شده اند که اصلاح طلبان برای پيروزی بر اصول گرايان و احمدی نژاد با کانديدای واحدی وارد عرصه انتحابات شوند.

مذاکره و گفتگوی نيروهای جمهوری خواه با اصلاح طلبان
مذاکره و گفتگوی نيروهای جمهوری خواه با اصلاح طلبان حکومتی در لحظه حاضر هم برای گشترش پروسه اصلاحی و هم برای پيروزی اصلاح طلبان در انتخابات رياست جمهوری پيش رو به امری ضروری و مهم تبديل شده است. آقای موسوی نيز در يکی از مصاحبه هايش از گفتگو های تلويزيونی نيروهای مخالف در آغاز انقلاب توسط بهشتی سخن به ميان آورده است. خوب است که نيروهای جمهوری خواه از ايشان بخواهند که برای نجات کشور از بن بست کنونی مذاکرات بين ايشان و نيروهای جمهوری خواه نيز صورت بگيرد.
به نظر نگارنده اين سطور دمکراسی در ايران از طريق هماهنگی نيروهای طرفدار يک جمهوری مبتنی بر پارلمانتاريزم از يک طرف و گفتگو و همکاری نيروهای با نيروهای اصلاح طلب درون حکومت از طرف ديگر و با تقويت نقش اين نيروها در مجموع حاکميت جمهوری اسلامی و در دراز مدت تقويت نقش نيروهای جمهوری خواه امکان پذير می گردد.
بر خلاف نظر نشريات اصول گرای کيهان، سايت صدا و سيمای جمهوری اسلامی و سايت راسخون) که در برخورد به نوشته گذشته من به نقل از کيان نيوزمقاله ای در باره انتخابات و با عنوان ضرورت گفتگوی بين نيروهای اصلاح گرای بيرون و اصلاح طلبان درون حکومت نوشته بودم که مورد استقبال نشريات اينتر نتی کيان نيوز ، جمهوری ، کار آن لاين، صدا و سيمای جمهوری اسلامی، راسخون و همچنين روزنامه کيهان قرار گرفت. سايت جمهوری، کيان نيوز و کار آن لاين طبق روال هميشگی شان مطلب مرا بطور کامل و اما سايت صدا وسيما ، راسخون و روزنامه کيهان با دخل و تصرف و وارونه جلوه دادن برخی نظرات و اضافه کردن تحليل های خودشان سعی نمودند که مطلب را از مضمون حقيقی اش تهی و برای خراب کردن نيروهای اصلاح طلب از آن سود بجويند. از حق نبايد گذشت که سايت صدا و سيما حداقل بخش زيادی از مطلب را منعکس کرده بود که بايد ممنونشان بود. انعکاس وسيع چنين ديدگاهی مرا بر آن داشت که نظريات خودم را در باره انتخابات پيش رو، نقش نيروهای اصول گرا، اصلاح طلب، جمهوری خواه، موقعيت نيروهای سرنگونی طلب، شعارهای انتخاباتی و مذاکره و گفتگوی نيروهای جمهوری خواه با اصلاح طلبان درون حکومت را بار ديگربه بحث بگذارم و اميدوارم که مورد توجه شما قرار بگيرد.