ترور جنایتکارانه ۵۲ تن از هموطنان بی‌دفاع ما در کمپ اشرف را محکوم می کنیم.

همچنان نگرانی شدید خود از وضعیت ناپدید شدگان، که گویا ده نفر باشند را اعلام می داریم

همه شواهدنشان می دهد که در راس این جنایت جمهوری اسلامی قرار گرفته، رژیمی که بنیانش بر ترور و آدم کشی نهاده شده. بر اساس معتقدات دینی کارگزاران این نظام یکی از کارهایی که بالاترین صواب‌ها و پاداش‌ها را از طرف "الله" دارد "آدم کشی" و" آدم کشی" است. این نه تنها در سرلوحه اعمال ارگانهای حرفه‌ای آدم کشی این رژیم (سپاه پاسدارها، سربازان گمنام امام زمان و ...) قرار دارد. بلکه اکنون چند سال هست که همه شاهدند که چطور شیخ صادق لاریجانی، قاضی القضات خامنه ای، بدتر ازضحاک ماردوش، هر هفته چندین ایرانی را به دار می آویزد.

بدون شک در این جنایت دولت ارتجاعی مالکی نیزمسئول درجه اول است.

ایرانیان آزاده، همه ما از کشته شدن هموطنان ما، که برخی ازآنان حتی در بستر بیماری بودند، بدست مزدوران رژیم بسیار غمگین و آزرده ایم، و این آزردگی ما را بفکر جان بقیه می اندازد. آری از این روی باید باصدای بلند اعلام کنیم که رهبری سازمان مجاهدین نیز،از سویی دیگر، در مرگ ساکنان اشرف ، بدون تردید ، مسئولیت درجه اول دارد.

رهبری این سازمان اکنون سالهاست که رسما و علنا با جمهوری اسلامی درجنگ مسلحانه است. اصلا "کمپ اشرف" خود به همین معنی است. سالها است که دولت قانونی عراق اعلام کرده که خواهان خروج ساکنین "کمپ اشرف" از خاک کشور خود است. همه می دانند که نیروهای سیاسی بسیارمهمی در عراق، "مجاهدین خلق" را دشمن خود و یار "صدام" می دانند. آنگاه چگونه است که در چنین شرایط آشکارا خطرناک و مهلکی، رهبری مجاهدین مانع از انتقال این افراد به کمپ حریه شده و آنان را چنین بی‌دفاع و مظلوم در برابر دشمنان جراری چون "جمهوری اسلامی"و.. رها کرده است . دولت آمریکا و سازمان ملل بسیار بسیار تلاش کردند که ساکنین اشرف را به جا‌های امنی منتقل کنند، اما بنا به گزارش خود آمریکایی ها، بنا به گزارش سازمان ملل، رهبری مجاهدین مانع انتقال ساکنین اشرف و ....، هستند. وقتی سازمان ملل تصمیم گرفت تا برای حفظ امنیت باشندگان "اشرف آنان را به کمپ "آزادی"(حریه )،در حومه بغداد، که زیر حفاظت سازمان ملل است ، منتقل کند رهبری مجاهدین مخالفت کرد و مانع این کار شد. سرانجام هلاری کلینتون وزیر خارجه پیشین اوباما دخالت کرد و رسما و علنا به رهبری مجاهدین اعلام کردکه اگر در کار سازمان ملل، اخلال کنید، مسله پاک کردن نام سازمانشان از لیست گروههای تروریستی، با مشکل مواجه خواهد شد.

به هر حال رهبری مجاهدین با اکراه به انتقال به "حریه " تن داد اما در روند کار اخلال کرد، و از انتقال عده‌ای از آنها ممانعت نمود. این ٥٢ انسانی که بیرحمانه قتل عام شدند (و دردناکتر! آن ده نفری که برای شکنجه برده شدند) و کسانی که در کمپ اشرف زنده مانده اند. دقیقا کسانی هستند که علیرغم اعتراضهای پی درپی سازمان ملل به رهبری مجاهدین، علیرغم تهدیدات مکرر و علنی دولت مالکی، توسط این رهبری در "اشرف" نگاه داشته شدند.

رهبری مجاهدین و بویزه شخص رجوی تا زمانی که به عراق نرفته بودند. با زندگی اعضا و هواداران این سازمان، به قمار‌های سیاسی جاه طلبانه دست دست زدند و در کشته شدن انبوه آنان بدست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، مسئولند. و از زمانی که این رهبری به عراق رفت و ...، دیگر از صف نیروهای مردمی ایران خارج شد. رهبری مجاهدین اکنون بیشتر بصورت یک باند سیاسی بادولت‌های ارتجاعی و بزرگ غربی کار می کند.

به نظر می رسد که "مجاهدین" در آرزوی آنند که مانند آنچه در لیبی گذشت و در سوریه می گذرد، روزی همچون "ارتش آزادگر...! ایران " طرف جنگی در ایران باشند. آری سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشری از مدتها پیش آماده اند که نیروهای "مجاهد" مانده در عراق را به کشورهای دیگر بفرستند. کشور آلبانی، کشور آلمان، و برخی دیگر ابراز آمادگی کرده اند که آنها در خاک خود همچون اینهمه پناهنده ایرانی که در اروپا هستند بپذیرند. اما همانطور که گفته شد با مخالفت رهبری این گروه روبرو می شوند. رجوی و گروه سرکردگان این جریان میخواهند که آمریکا و غرب " نیروی" آنان، مانده در عراق، را بصورت جمعی به کشوری، و در واقع به اردوگاه دیگری انتقال دهند. تا آنان(رجوی و سرکردگان) بتوانند همچنان این افراد را در چنبره خود، "اسیر" نگهدارند. منابع گوناگون و بسیاری شهادت داده اند که که مسعود رجوی و گروه سرکردگان سازمان "مجاهدین" چه بر سر افراد خود در عراق آورده اند: محصور بودن، تحت کنترل شدید بودن، قطع ارتباط با همه جهان، قطع ارتباط با خانواده، بطور پیوسته زیر شستشوی مغزی بودن، در صورت نا فرمانی و یا اعتراض با تنبیهات سخت از جمله زندان و شکنجه روبرو شدن و ...

در زیر یکی از این گزارشها را که در میانه ماه اوت انتشار یافته را می آورم:

آقای مارتین کوبلر، نماینده ویزه بانکی مون دبیرکل سازمان ملل در عراق به جلسه شورای امنیت این سازمان چنین گزارش می دهد: "بیش از سه هزار نفر از اعضای این سازمان به کمپ حریه انتقال یافته اند ١٠٠ نفر از اعضای این سازمان همچنان در کمپ اشرف مانده اند، خودادری آنان از خروج فضا را متسنج کرده است."

کوبلر در برابر شورای امنیت، رهبران "مجاهدین خلق" را بخاطر نقض حقوق اعضای این سازمان، در محل اسکان موقتشان در کمپ حریه، مورد انتقاد قرار داد:

آقای کوبلر گفت: "دهها گزارش از اعضای سازمان بدست او رسیده که حاکی از آزار واذیت آنان، محدودیت برای حضور در مصاحبه با کارمندان سازمان ملل برای تکمیل پرونده‌های پناهندگی به کشوهای ثالث و ممنوعیت ارتباط با خانواده ها، از سوی رهبران سازمان مجاهدین خلق، است . تعداد قبل توجهی از ساکنان کمپ به ناظران سازمان ملل گفتند که : آزاد نیستند که از کمپ خارج شوند ، اجازه ندارند با فامیل‌هایشان در خارج از عراق تماس بگیرند و حتی از ارتباط برقرار کردن با اعضای خانواده‌هایشان در داخل کمپ نیز محروم هستند. آنان از اینکه نمی توانند آزادانه با کارمندان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل برای انتقال به کشوری ثالث شرکت کنند، شکایت کرده اند. بعضی به ما گفتند که رهبران سازمان در کمپ آنها را از دسترسی به دارو و درمان محروم کرده اند، یا بخاطر انتقاد مورد آزار و آزیت قرارگرفته اند"

این گزارش در ١٨/٠٧/٢٠١٣ از بی‌بی‌سی پخش شد و در ادامه بی‌بی‌سی افزود که نماینده سازمان مجاهدین خلق در پاریس این گزرش را تکذیب کرد. اگر خبر بی‌بی‌سی را درست بگیریم، معنی ‌اش این است که سازمان مجاهدین، اینکه نماینده بانکی مون در برابر شورای امنیت سازمان ملل گزارش بالا را داده، نفی نمی کند. بلکه گزارش را "دروغ" می داند.

علی جلال ٠٦/٠٩/٢٠١٣