پرنده چوبی و حفره

(۱)

بهار که بیاید
چند مهمان نغمه خوان
به خانه می‌‌آیند.
کنار پنجره،
پرنده ی چوبی
همیشه منتظر است.


(۲)

سکوت
حفره‌های شعرم را پر می‌‌کند؛
یاد دوست،
حفره‌های قلبم را.
برای حفره‌های جهان اما،
کلمات کم می‌‌آورند.