ناتو ضامن تامين امنييت جهانی؟

در روزهای ۳ و۴ آوريل ۲۰۰۹ سران۲۶ کشور عضو ناتو(سازمان پيمان آتلانتيک شمالی) بمناسبت شصتمين سال تاسيس ناتو نشستی با عنوان تامين امنييت اروپا وعليه بی "ثباتی“درشهرهای استراسبورگ فرانسه و شهر بادن ـ بادن آلمان خواهند داشت.اين نشست نگرانيها واعتراضات طرفداران صلح وپيشرفت وزنان ومردان آزاديخواه جهان را به درستی بر خواهدانگيخت.افراد، سازمانها، احزاب وجنبشهای صلح طلب مخالف اين ماشين سياسی ـنظامی از کشورهای فرانسه،آلمان،يونان،ترکيه،بلژيک،پاکستان.... باحضوروبر پائی تظاهرات در شهرهای استرازبورگ وبادن ـبادن آلمان،اعتراضات خود را درباره اهداف اين نشست بيان خواهند کرد.
ناتو يک سازمان سياسی ـ نظامی است که در ابتداء از کشورهای ايالات متحده آمريکا،فرانسه،بريتانيا،بلژيک، لوکزامبورگ وکانادا تشکيل شد وسپس دانمارک،نروژ ايتاليا،ايسلند وپرتقال به آن پيوستند. اگر ادعا واستدلال بنيانگذاران ناتو درهنگام تاسيس آن در سال ۱۹۴۸ تقابل با رشد کمونيسم، اتحاد جماهير شوروی وکشورهای اروپای شرقی ومترصد از سر برآوردن نازيسم در المان بود، اما در ادامه ورشد دامنه فعاليتش جنگ سرد وبلوک بندی دو فطب ايدئولوژيکی رابر صحنه جهانی تحميل کرد. شوروی سابق آنرا يک ابزار امپرياليستی ميناميد.گر چه در مقدمه منشور ناتو آمده است که هدف آن دفاع از آزادی عقايد،دموکراسی و آساسش وبهزيستی است ولی آمريکا با اتکا به سياست آزادی مبادلات اقتصادی بعد از کنفرانس برتن وودز به تقويت و انسجام درونی بين اعضاء ناتوپرداخت.کشورهای اين پيمان ضمن متعهد دانستن خود در قبال تصاميم منشور سازمان ملل متحد وماده ۵۱ آن، در جستجوی راه گريزی در انجام اقدامات مشترک ومستقل شدند تا حق وتوی بويژه شوروی سابق در شورای امنييت را دور بزنند.آنهاهم با تفسيراز مواد ۵و۷ منشور سازمان ملل درداشتن حق مشروع دفاع کلکتيو از خود، ناتو را شکل دادند. باری در دفاع از قدرت و انجام عمل حتی غير مشروع و غيرانسانی تفسير آسمانی هم جايز است!!!!. هر چند اين دوبلوک در يک مسابقه تسليحاتی پر هزينه به سمت موازنه نظامی ودوری جستن از جنگ در حوزه جغرافيائی،بويژه در قاره اروپا پيش ميرفتند؛ اما رقابتهای آنان درديگر مناطق ژئواستراتژيک ـ پوليتيک جهان باعث جنگهای ويرانگر وجبران ناپذير شد(جنگ افغانستان،خاورميانه،آسياوکودتاهای پی درپی در آمريکای لاتين....).اين تعادل اينک با فروپاشی اتحاد جماهير شوروی وتحولات سياسی عميق درکشورهای وابسته به پيمان سابق ورشو وفروپاشی اين پيمان وهمچنين ديوار برلين، منطقا ديگر دليلی برای تداوم حيات و سازماندهی ناتو وجود ندارد.اما درشرايط کنونی، گسترش جغرافيائی دامنه فعاليت ناتو و افز يش قابليت نظامی وتعداد اعضای آن و بويژه ادغام کشورهای اروپای شرقی خود ناقض توافق ۳ اکتبر ۱۹۹۰ با روسيه مبنی بر نپيوستن اين کشورها از جمله آلمان به ناتو ميباشد.با سروسامان گرفتن نسبی قدرت سياسی در روسيه، دور کردن ناتواز مرزهای بلا فاصله خود در مرکز انديشه واستراتژی رهبران روسيه قرار دارد.در صورت پافشاری اعضای ناتو در سياست يکجانبه گرايانه وتحريک کشورهای تازه عضو اروپای شرقی واصرار در محاصر بيشتر روسيه،عواقب مخرب غير قابل پيش بينی ميتوانند در روابط بين المللی رخ دهند که يادآور دوران جنگ سرد باشند. اگر فرض شود که اروپا در تامين امنييت انرژی وسياسی با روسيه کنار بيايد،سئوال اين است که به چه قيمت وبه زيان کدام کشورهای غير اروپائی؟ وآيا چين بعنوان يکی از پرقدرت ترين نوظهور اقتصادی قربانی توافقات پشت پرده روسيه وناتو خواهد شد وسرنوشت سازمان شانگهای به کجا ختم ميشود؟آيا سرانجام همه کشورهای جهان يا مجبور به پيوستن به ناتو ميشوند ويا اطاعت از آن را ميپذيرند؟ آيا ناتو نشانگر ونماد "کثرت گرائی“ پنتاگون است که در ۳۲ کشور درمناطق جعرافيائی گسترده واستراتژيکی پايگاه های نظامی دارد؟
سازماندهی ناتو با بودحه ای بيش از ۱۸۰۰ ميليارد يورو بعنوان بازوی جنگی جهانی سازی ليبراليسم نه تنها نميتواند به بحرانهای سيستمی و مبارزه عليه بنيادگرائی و تروريسم پايان دهد،بلکه بر عکس بار ديگر موجب تنش در روابط بين الملی وآغاز آشکار مسابقات عبث تسليحاتی روسيه،چين،هند وپاکستان....... را همراه خواهد داشت.اين در حاليست که بودجه ناتو به تنهائی بيش از کل بودجه ۵۷ کشور آفريقائی که حدود ۱۲۸۷ ميليارد يورو است، ميباشد.
راه حل مقابله با بحرانهای جهانی و بی“ثباتی“ سياسی نه در اختصاص بودجه فزاينده در ماشين مخرب تجديد ومدرنيزه کردن و افزا يش قابلييت حمل موشکهای هسته ای،بلکه همکاری مثبت در توسعه پايدار کشورهای فقير، بويژه آفريقا وآسيا ميباشد تا هزاران نفر بعلت فقر و گرسنگی وقربانيان جنگهای داخلی شعله ورشده درراستای غارت بيشتر مواد اوليه اين کشورها، مجبور به مهاجرت نشوند.نشست سران ناتو در روزهای ۳و۴ آوريل نميتواند ونبايد با بی اعتنائی و انفعال افکار عمومی بين المللی برگزار شود.لذا بايد شديدا با طرحهای مخرب ابزارنظامی ناتو در راستای تامين منافع قدرتهای بزرگ وسلطه جوئی جهانی آنان به بهانه "جنگ تمدنها"، "امنييت تامين انتقال منابع انرژی“، "مبارزه عليه مهاجران غير قانونی“مخالفت کرد. اين طرحها بعنوان راه حل برون رفت از بحران ذاتی سيستم نيستند وبر خلاف ادعای مقدمه منشور ناتو آزادی وصلح وبهزيستی را همراه نخواهد آورد. خاورميانه همچنان دستخوش نا آرامی است و اشغال عراق کمکی در توسعه دموکراسی برای "خاورميانه بزرگ" نکرده است.بر عکس بنيادگرائی را تقويت نموده وموجب تنشهای چند جانبه قومی ـ مذهبی وجغرافيائی شده است.سکولاريسم نوپا در خاورميانه تحت شعاع بنيادگرائی وقوانين شريعت قرار گرفت.از طرف ديگر افزايش فروش وانبار سلاحهای مخرب توسط سوداگران مرگ به کشورهای منطقه نه تنها ديگر نميتوانند سياست ابزار مهار اختلافات دو يا چند جانبه باشند بلکه با حضور آمريکا وانگليس در خاورميانه وپيوستن طرح فرانسه به فرماندهی مشترک در ناتو نتايج نامعلومی را درشکلگيری پيمانهای رقابتی وبلوک بندی جديد وچه بسا با ايدئولوژی نا متقارن وپرهزينه به کشورهای منطقه تحميل شود.
خلع سلاح اتمی کشورها وبويژه اسرائيل در خاورميانه بايد از اولويتها باشد.خواهان توقف مسابقه تسليحاتی شويم.
مبارزات گسترده جهانی برای صلح وخلع سلاح اتمی ميتوانند بر نشست دوره ای ۲۰۱۰ پيرامون معاهده ان پی تی وپروتکلهای الحاقی اثر گذاشته تا کشورهای دارنده سلاحهای اتمی هند،پاکستان،کره شمالی و اسرائيل به اين پادمان وپروتکل بپيوندند و روند کاهش واز بين بردن بمب های اتمی کشورهای دارای حق وتو هم بطور جدی پيگيری شود.
بايد خواهان جهانی عاری از سلاح اتمی وکشتار جمعی بود.