افتادنِ جام

با یاد تقی و رامین

اینک:
دستی که پیدا نیست،
جام بلورینی که پیداست،
آنگاه طوفانِ خروشی
در گوش
خاموش،
در چشم،
امّا،
فریادِ گُنگِ انفجاری،
با التهابِ عشق،
با دردِ زاییدن،
در دور دستِ کهکشان ها.


یک لحظه سرخ از خشم،
آنگاه
در جایی از بی جاییِ سردِ سیاهی،
از خود تهی،
پُر از تباهی،
از معنی و از نام رستن:
یعنی صدایِ ساکتِ افتادنِ جام
پیش از شکستن!

محمود کیانوش
12 مارس 2009

The Fall of the Glass

In memory of Taghi and Ramin


Behold:
The invisible hand,
And a crystal goblet visible
In all its beauty;
And then
A tempestuous cry,
Not perceptible to ears,
But in eyes
The dumb bang of an explosion
In the far away galaxies,
With the fire of love
And the agony of labour.


One moment glowing red with anger,
And then forlorn,
Somewhere in the cold nowheredom of darkness,
Empty of itself,
And full of futility:
Freedom from all meanings and names:

It is all the silent sound of the falling goblet
Before meeting with doom,
And shattering away.


Mahmud Kianush
12 March 2009