تزلزل رفورمیست ها در دفاع از رفرمیست های متزلزل إ

با ورود ميرحسين موسوی به صحنه انتخابات رياست جمهوری، چند دستگی، ابهام و تناقص در صفوف طرفداران تغيير شکل در حکومت (اصلاح طلبان)وارد گستره نوينی شد. مير حسين موسوی با تعريف خود به عنوان „ اصلاح طلب اصول گرا و يا اصول گرای اصلاح طلب „ تصور درستی از خود بدست داده است إ. تنها کافی است „ اصولگرا“ را به معنای واقعی آن که همان „ مرتحع“ است ترجمه کنيم. بيانيه انتخاباتی اين موجود دو زيستی „ مرتجع اصلاح طلب“ بجز مشتی کلی بافی در دلسوزی برای „ مستضعفين“ هيچ اشاره مشخص به مشکلات مردم را دربر ندارد. بويژه اين ناجی مستضعفين هيچ رد پايی از „ مستکبرين“ کنونی که منطقا بايد در مبارزه با آنها از حقوق مستضعفين دفاع شود را بدست نمی دهد. بدون ترديد معجون „ وحدت ضدين“ مرتجع اصلاح طلب، بيانگر وضعيت کنونی رژيم مطلقه ولايت فقيه است که از يکسو در برابر امواج بلند نارضايتی توده های مردم شبح „ براندازی نرم“ را بر بالای سر خود در پرواز می بيند و از طرف ديگر مانند همه رژيمهای ديکتاتوری „ صدای مردم“ را دير می شنود. هم اکنون در جامعه شبهه و شايعه پر دامنه ای مبتنی بر نمايندگی موسوی از طرف „ نظام“ باتاب يافته است. رو.زهای آينده روشنی بيشتری بر اين نطر خواهد افکند.
روش رفرميستها در برابر موسوی چه خواهد بود؟ شگفت انگيز است که خاتمی رهبر اصلاح طلبان در ملاقات اخير خود با وی اعلام کرد که در برابر وی نخواهد ايستاد و در آينده نزديک در باره ماندن در صحنه و يا خالی کردن ميدان تصميم خواهد گرفت.دوش آب سردی بر بدن نيروهای اصلاح طلب إ. وی که به هنگام ورود خود به مبارزات انتخابی گفته بود با گام های محکم و بی تزلزل وارد شده است در آغاز راه با معلق نگهداشتن حضور خود، آشکارا تزلزل رفورميست ها در دفاع از خويشتن خويش را به نمايش می گذارد. چه صحبتهايی بين وی و موسوی رد وبدل شده است؟ گويا خاتمی از هم اکنون ديپلماسی پنهان و چانه زنی را شروع کرده است.منتهی اين بار چانه زنی در پايين را إ. نتيجه اين گونه مواضع از طرف خاتمی به انفعال کشاندن اصلاح طلبان در انتخابات، که خواسته ارتجاع است، چيز ديگری نيست.
تزلزل رفرميستها در دفاع از رفورميستهای متزلزل در لايه های ديگر اين طيف قابل رويت است. دفتر تحکيم وحدت در بيانيه ای طولانی به همه چيز پرداحته است بجز رهنمود مشخص در باره حمايت از يک کانديدای مشخص.دفتر تحکيم وحدت در بيانيه خود برای توجيه انفعال و سردرگمی از اهميت انتخابات کاسته و „ چرخش تاريخی“ آنرا نفی کرده است. معلوم نيست اين غيب گويی برپايه کدام مبنای علمی و تاريخی استوار است.برخی از فعالان ثحيکيم در بيانه ای تحت عنوان“ انتحابات و گفتمان مطالبه محور“ با فعالان سياسی و اجتماعی ديگر شرکت کرده اند. اين بيانه در ضمن نکات مثبت، قادر به حل مسئله محوری انتخابات، يعنی تعيين کانديدای مشترک عليه ارتجاع حاکم نشده است.
در سوی ديگر رفرميستها، جريانات ديگری مانند اتحاد جمهوريخواهان، سازمان فداييان اکثريت، جمهوری خواهان لائيک و دمکراتيک، سازمان اتحاد فداييان و.... قرار دارند که يا دچار تاخير در موضع گيری مشخص هستند و يا مواضخ غير واقعی ارائه می دهند. اتحاد جمهوری خواهان بدنبال توافق بر يک „ نماينده مستقل“ و انتخابات آزادهستند. چه زمانی و چه کسی؟ چنين طرحهايی خيالبافانه هستند و با شرايط مشخص بيگانه. جای تامل است که نيروهای که مدتها گوش ما را با دسيبلهای بالا عليه انقلاب و کمونيستها کر کرده بودند، در دفاع از طرح رفورم در جريان يک مسئله مبرم سياسی مانند انتخابات رياست جمهوری در مانده اند. چرا که آنها بجای متمرکز شدن و بسيج نيرو مردمی بر مبارزه عليه ارتحاع ولايت فقيه و تهديدات امپرياليسم آمريکا، در فضايی تهی، بدنبال طرحهای حکومت آلترناتيو بودند و پوست خرس شکار نشده را به مردم می فروختندآ
در روزهای آينده تحريم گران حرفه ای، يعنی نگهبانان معابد متروکه هم وارد ميدان خواهند شد تا جنسهای بنجل و ته انبار مانده خود را آب کنند.مبارزه ايدئولوژيک با آنها کم اهميت تراز مبارزه با رفرميستهای متزلزل نيست. بدون به سرمنزل رساندن اين مبارزه ايدئولوژيک،تعادل قوا در سياست به نفع مردم دگرگون نخواهد شد
۱۵/۰۳/۰۹.