ما روزی دوباره خشت خشت , فرو افتاده را بر هم چیده و
بارو باروی , فروخفته را استوار خواهیم گرداند
ما بازو در بازوی هم
فردای میهنامان ,این آشیانه مهربان مادری را
به خورشید تابان پیوند خواهیم زد
ما روزی یک بار برای همیشه
کینه و دشمنی را پایانی خواهیم بود
و بر بلندای تمامی نیستی ها
گلی خواهیم نشاند
چه سرخ
به نشان تمامی عشق هایی که
چه معصومانه
طمع ناکامی را چشیده اند
ما روزی یاد خواهیم کرد
دوستانی را که چه زود
غروب پاییزی عمر را در آغوش گرفتند
به حکم نامردمی ها
و سرخی غروبشان
گلویمان را به درازای ابدیت بغض آلود کرده است
ما روزی دوباره در کنار هم خواهیم بود
هر چند که امروز هر یک در گوشه ای از این دشت
با روانهایی خسته
به کِشتن خویش مشغولیم
ما روزی دوباره خواهیم بخشید
یک بار برای همیشه
حتی آنانی را که
در درازای تاریخ نگاهبانان سیاهی بوده اند
ما روزی دوباره حرمت قلم را
به کودکانمان می آموزیم
تا ساحتش را نیالایند
و بر آن تیغ نکشند
ما نسلی خواهیم بود
که شادی را پاس می داریم
دوست می داریم
نگاه می داریم
و می بخشیم سخاوت مندانه
ما روزی بر بلندای خورشید سرزمینمان
دلهای سرخ خویش را
به نگاه های مهربان یکدیگر
گره می زنیم
تا خشت خشت کاشانه ای از عشق را بنا سازیم
ما روزی دوباره
بر شانه های هم اشک خواهیم ریخت
به نشان تمامی فرصتهایی که از
سپیده دم برگزیدگانی از نسل ما
به حکم فکرهایی کوتاه و چشم هایی تنگ
سوزانده شد
و پس از یک دو چند آه بلند
همه چیز را خواهیم بخشید
هر چند که هرگز فراموش شان نخواهیم کرد
تا گواهی باشد برای شکوفه های آرمیده در گهواره فردا
اما آغازی دوباره را آغاز خواهیم بود
پس از آن شادمانه
ما روزی و چه زیبا روزی
دوستی را بجای هر چه دشمنی ست
پایدار خواهیم ساخت
و روزی
آزادی را با دانش
و شادی را با آزادی
و عشق را شادمانه
و دانش را عاشقانه
باور خواهیم کرد
ما روزی
غم را به لبخند
و کینه را به عشق
بدل خواهیم ساخت
ما روزی تسلیم و تعظیم را
به فراموشی می سپاریم
چون ما نسل مهریم و عشق و سرفرازی ها
ما روزی
بر بلندای قامت اندیشه
قد می افرازیم
خرد را پاس می داریم
و بر باور های متفاوت احترام می گزاریم
ما روزی گنجینه های
تاریخ و تمدن و طبیعت و زیست خود را
به بهای تمامی توان و تدبیرمان ,
پاس می داریم
و پیشرفت سرزمین مان را تنها به شرط
پایداری ذخایرش خواهیم خواست
ما روزی
به جای تمسخر و تحقیر
هر یک از اقوام و یا طبقات این پیکر واحد
به پیوستگی دیگر ملل هم فرهنگمان
که برادران دیروز مان بوده اند می اندیشیم
ما روزی همچون نیاکانمان , منادیان
عشق , شادی , دانش و آزادی
به پهنه این گیتی خواهیم بود
و ما روزی
و چه زیبا روزی
دوباره آغاز می کنیم
شادمانه
بابک مغازه ای
فعال مدنی و دوستدار میراث فرهنگی و محیط زیست ایران
و خبرنگار مستقل
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
