برای کسی دیگراین امرپوشیده نیست که انقلاب بهمن یک انقلاب ضد سلطنتی بود .حتی طرفداران انقلاب "اسلامی" نیز در هدف اصلی انقلاب شکی به خود راه نمی دهند. خواست اصلی مردم ایران در آنزمان جمهوری بود حال اگر شیعیان جمهوری اسلامی را فریاد می زدند قصدی جز این نداشتند که کشوری با خصوصیات جمهوری یعنی انتخاب رئیس جمهوربرای مدت معین بر پایه قوانین اسلامی و از نوع شیعه اثنی عشری را بر پا سازند. حال بگذریم که عملا" می بینند با دخالت دین در سیاست نمی توانند جامعه پیشرفته و آزادی را مجسم کنند . این حق مردم است که تجربه کنند و تجربه نیز اندو ختند.اما با هزینه ای گران!
تفاوت میان خواست جمهوری و اجرا ی آن همان نقطه تلاقی اختلاف نظرهایی است که مردم ایران را به سوی یک نزاع داخلی کشانده است که هنوز هم ادامه دارد.از این آب گل آلود تنها کسانی تا به امروز سود برده اند که سلطنت را به شکل دیگر آنهم به صورت مذهبی تجدید حیات ساخته اند.
تاریخ برخی از حکومت های سلطنتی که از طریق انقلاب های کلاسیک از میان رفته اند این را می آموزد که با طغیان مردم و آن هم در همان روزهای سرنگونی به طورمثال در ایران ٢١ و٢٢ بهمن به منزله پایان سلطنت نیست بلکه به دنبال آن روندی در راه است که زمان آن بستگی به میزان رشد یافتگی جامعه و تاثیرات جهان اطراف را دارد .
انقلاب فرانسه دههای متمادی ادامه داشت چنان شدکه ناپلئون بنا پارت درطی جنگهای داخلی و خارجی با توجه به اینکه کشورجمهوری اعلام شده بود تاجگذاری کرد و خود راپادشاه کشورهای دیگرمینامید وامپراطوری عظیمی اما کوتاه مدتی را بنا نمود.
در انقلاب روسیه کمونیست ها با شعاردیکتاتوری قدرت را در دست گرفتند وحکومت و دولت لیبرال وموقت را به رهبری الکساندر کرنسکی سرنگون ساختند . سران حزب کمونیست تنها با مرگ خود تعویض می شدند ونزدیک به 70 سال طول کشید تا حکومتی بر پایه جمهوری و انتخابات بنا سازند که آنهم هنوز هم با ترفند های مختلف از سوی طرفداران دست بر تر پایه هایش لرزان است .
از آن مهمتر انقلاب ضد سلطنتی بهمن است که روحانیون با تسخیر سفارت آمریکا ، دولت موقت را ساقط کردندکه بعد از یکدوران سی ساله هنوز هم قدرت دردست طرفداران سلطنت این بار به نام ولایت تداوم دارد. آقای خمینی و طرفداران جوان وی نیز به بهانه صدورانقلاب اسلامی خواب امپراطوری بزرگی را در سر می پروراندند که در این عصر پیشرفته در همان مرز عراق متوقف شدند. که البته هنوز هم در این خیال به سر می برند.
اصولا"این ساده لوحانه است که گمان کنیم که مبارزه با سلطنت که تاثیرات آن ریشه درخون و تن هرایرانی بدلیل داشتن قرنها شاهان مقتدر وسلطه جو از ترک و مغول و عرب، دوانده است با سرنگونی یک دودمان به پایان میرسد . متاسفانه طرفداران ضد سلطنتی هرکدام بسته به میزان وابستگی و خاست گاه های اجتماعی به نوعی طالب سلطنت بودند که درمقابل قویتر ها وقانون جنگل شکست خوردند. نمونه بارز این گونه جریانات سازمان مجاهدین است که هنوز بعد از سی سال تجربه نیاموخته است و باز هم به نشان شیری که در دست راستش شمشیررا به نمایش میگذارد و سمبل ترویج خشونت وسلطه بر روی پرچم سابق ایران بود ، دلبسته اند .
سی سال مدت کمی نیست تا مردمی بیاموزند که دلیل شکست انقلاب مشروطه و تداوم انقلاب خونینی همچون بهمن ،ناشی از ضرورت مبارزه با سلطه است . ضرورت تلاش برای به فعل در آوردن شعاردمکراسی از آنجا ناشی میشود که تنها آلترناتیفی است که می تواند جایگزین اندیشه سلطه شود. نگاهی به طرز سخنرانی و عمل رهبر ونظامیان جمع شده در اطراف وی در ارتباط با "انتخابات ریاست جمهوری" که برای نسل امروزه ملموس تر است گواه روشنی ازاستدلال فوق است. جای خوشبختی است که به دلیل روشنگری و فهم وشعور بالای مردم با توجه به ویژگی های خاص جامعه ایران به دلیل شرایط نوین و میزان رشد و خواسته های آنان در انقلاب، روحانیون سلطنت طلب نتوانسته اند امیال خود را به طور کامل تحمیل کنند.
اگر انقلاب بهمن با خشونت آغاز شد باید این حقیقت را پذیرفت برعکس ، دمکراسی با خشونت و یکشبه حاصل نمی شود .باید روی آن کار کرد و به ویژه مسئولیت روشنفکران در روشنگری بیشتر است .یکی از مواردی در ایران جدا از تحمیل ایدئو لوگی سلطه در جامعه ،سیاست ، اقتصاد ، خانواده وحتی مذهب سرکوب خواست های ملی است که به بهانه دفاع از تمامیت ارضی رایج است و گرنه جزاندک گروههایی شناخته شده و ناچیز کسی قصد جدا شدن از ایران را نداردونمی توان خواست ملت کرد را برای شرکت عادلانه در حکومت با تجزیه طلبی مقارن دانست .
این دیگریک حقیقت است که اتحاد با کردها و توجه به خواست آنان یکی از معیار های سنجش رشد دمکراسی و مبارزه با فرهنگ سلطه در ایران است و گرنه سیاستمداران ایرانی منکر حقوق کردها همچون ترکیه و عراق دوران صدام در پشت درهای مجامع بین المللی و اتحادیه اروپا در کلنجار توجیه مواضع خویش و مانع پیشرفت و ترقی ایران خواهند شد.
٢٢بهمن ١٣٨٧
غلامرضا زنگنه
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
