دو شعر

۱

خیانت
تجارتی ست که با فروش عشق آغاز شد
میتوانی بگویی وطن را به چند می فروشند
ما را که در وطن به هیچ نمی خرند قرن هاست
آدمی هرچه گوهر بود در آن دیار نیارزید و آواره شد
یا آنکه در حصر ماند و عاقبت در گورستانی گمنام ورق خورد


۲


به گورستانی که من خوابیده ام
با گلی سرخ و لباس بلند سرخ بیایید
بر سنگ قبر من ترانه های سرخ بخوانید
من یادگار تاریخ سرخ میهنی سبز سبز هستم
که قرن هاست در میدان های جنگ شکوفه می کند
بر گور من درختانی بکارید که در چهار فصل سرخ رنگ باشد
انگار هنوز رنگ سرخ نزدیک ترین رنگ جهان به رنگ آزادی است