زنان و دختران جوان ایران، راهیان تغییر قوانین تبعیض آمیز جنسیتی، در تهران در خانه ایی جمع شده تا جایی بیابند برای برگزاری هشت مارس،روز جهانی زن سال ۱۳۹۰. جایی که حداقل در دسترس برادران بازجو نباشد تا بتوانند دور از مهر ان ها، روز جهانی زن را در خور "هشت مارس" این بزرگ بانو، ۹۰ ساله تاریخ کهن سرزمین ما را برگزار کنند.
آن ها به همفکری در این جستجو کوشیدند جایی بیابند که مبادا برادران بازجو بتوانند آن را بیایند و بساط نچیده هشت مارس روز تجدید پیمان برای رفع تبعیض را جمع کنند و یا دست جمعی ان ها را در خیابان و یا در محلی که دور هم نشستند را، دستگیر و راهی زندان یا اداره منکرات کنند و یا با مهربانی بیش از اندازه بگویند که دیگر بیش از این زحمت نکشید، بروید در خانه های تان، استراحت کنید. به زنانی که به رغم حضو رپر رنگشان در جامعه و در همه عرصه های زندگی، هم چنان از حقوق برابر برخوردار نیستند. و هنوز اندر خم الفبای دیه، یک هشتم ارث و میراث در گیرند و بچه حتی در صورت مرگ پدر فرزند به عمو ها و برادر زادهایش می رسد و ...
پس از انتخابات سال ۸۸ در جوشش جنبش مدنی سبز بر امده از رهروان رای من کجاست؟ با شدت یافتن سرکوب‌ها، خون ده ها جوان بی گناه به زمین ریخته شد. و صدها نفر روانه زندان ها گشتند. اما آن ها تنها قربانیان نبودند قربانیان دیگر که بی صدا به مسلخ برده شدند سازمان ها و نهادهای غیر دولتی بود که فعالان اجتماعی و جنبش زنان، با خون و دل ساخته بودند. از ان طرف هم هر کسی را که حرف از حقوق برابر و حقوق بشر حرفی زد در زندان کردند. هاله سحابی فعال حقوق اجتماعی و زنان در زندان کشته شد. برادران وزارت اطلاعات با همکاری سپاه پاسداران، حتی از وکلای این زندانیان هم نگذشتند نسرین ستوده، عضو کانون مدافعان حقوق بشر، کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، وانجمن حمایت از کودکان را سال ها به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» ماندگار اوین کردند و نرگس توسلی را ۶ سال حبس دادند هنوز بسیاری از مدافعین حقوق زنان. برخی از مادران در زندانند
فعالان جنبش زنان، در ان دوره اگر گذرشان به وزارت اطلاعات افتاد، برادران بازجوی مهربان، خیلی مودبانه ازادشان گذاشتند که بروند خارج از کشور، هر کار که دلشان می خواهد آن جا بکنند و هر کار! البته به معنی این که دیگر بازگشتی در کار نباشد. آن ها را تهدید به "عدم بازگشت" کردند و گفتند ازادی کامل دارید، باز نگردید! در آزادی کامل، البته آزاد آزاد هم نیستید و اگر پا از گلیم تان فراتر گذاشتید، خوب پسرت، دخترت شوهرت که در ایران زندگی می کنند و اگر هم در این میان بچه ای نداشته باشی، مادر و خواهر که داری! شوهر خواهر هم که شاید بد نباشد!... پس خوب خارج از کشور هم معنی ازادی ات را باید بفهمی و بدانی چقدر پایت را از گلیمت درازتر کنی. از ان طرف چند فعال زنی که ظاهرا گزکی ان چنان دستشان ندادند و یا این گونه برادران می نمایانند که گزکی از ان ها ندارند و گرنه... و هنوز در ایران زندگی می کنند. شمشیر داموکلس دائما بالای سرشان است این ها هم هر چند وقت یک بار به دادگاه و یا زیر دادگاه می خوانندشان و یا هر بار می برند و یک جای این انقلاب را به او نشان می دهند و یاد اور می شوند که او به کجایش اسیب رسانده است. آن ها به جا و نا به جا دستور می دهند حالا چه بنویس و یا ننویس به کی حمله کن و چگونه حمله کن. این فعالان نفس در سینه حبس کرده که شاید بتوانند به گونه ایی بنویسند که ارشادشان ارشاد تان کند و کتابشان در اید و آخر سر با این همه توصیفات دوباره در دادگاه به جرم براندازی نرم و یا زیباترش از نوع مخملین محکوم می شود به فلان سال نا قابل زندان و......
در این میان اگر بپرسی که از فعالین ساخته شده جنبش یک میلیون امضایی ها چند درصدی در ایران مانده اند؟ از نهادهای ساخته شده چیزکی مانده ایا؟ آیا و ایا ...از ان طرف می شنوی نگران نباشید . که همه چیز در دست ساختمان است و بنا ها ریخته شده را در این ۹۰ سال یاد گرفتیم دوباره پی گیریم و پی افکنیم دنیای زیبا را .و جهانی نو را، از نو و دوباره پی افکنیم و باز می سازیم همه را ....!
با همه این اوصاف زنان جوان فمنیست ما، محلی را می یابند با همکاری هم و دور از چشم برادران بازجو، تزیینشان می کنند. صبح پنج شنبه هشت مارس، هنوز خورشید طلوع نکرده بدان محل می روند اما می بینند برادران مسلح شجاع ما، قبل از ان ها آن جا حضور دارند و قفل بزرگی بر در زده اند. و روی در نوشته اند به علت شرایط جنگی در کشور، بانوی نود ساله "هشت مارس" به اتهام اقدام سی و سه ساله علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام دستگیر شده است !
دختران جوان در کنار مادران پارک لاله، مادراني كه هنوز گیسوانشان بوی باروت می دهد. مبهوت این ممنوعیت برگزاری می گویند ما که خواستار هیچ جنگی نبوده و نیستیم ما ويراني و تلخي جنگ هشت ساله، بر سرزمين مان را تجربه كرده ايم و هنوز تجاوز به زنان و آوارگي كودكان و مرگ جوانان را فراموش نكرده ايم. ما كه هنوز تصاوير ويرانگر بمباران شيميايي حلبچه ... در ذهن و خاطرمان نقش بسته است، به جنگ نه مي گوييم ما زنان می دانیم براي دستیابی به حقوق بشر و حقوق شهروندی و آزادي دموکراسی؛ و براي آن كه بتوانيم صدايمان را بهتر به گوش جهانيان برسانيم باید صلح برقرار باشد پس چرا نیروهای ما را دستگیر نموده اید پس چرا حتی برگزاری جشن را از ما دریغ می دارید؟
ما جنگ طلب نیستیم و یک صدا می گوییم "هشت مارس" ما را ازاد کنید زنان زندانی ما را نسرین، بهاره و پروین و نازنین ون وشین، نازیلا و مریم و محبوبه پرستو و زهرا و معصومه و ژیلا و نرگس....را آزاد کنید! ان هایی را در صف نگه داشتید با شمشیر داموکلس بالای سرشان ایستاده اید را رها سازید!
"هشت مارس" را ازد کنیئد تا هوادارن صلح بتوانند به جنگ نه بگویند "هشت مارس" ما را رها سازید. این روز این تاریخ و دستآوردهای آن، در درون زنان نهادینه شده این به نفع مردم است که ان ها ازاد باشند. بدانید که "هشت مارس" را نمی توانید برای همیشه در زندان، در بند نگه دارید. او امروز ۹۰ ساله شده او هر سال در شهری و در خانه ایی و در سلولی و یا بندی، زنجیر خود را گسسته و خود را رها کرده است این بار هم ک به بهانه جنگ و بهانه های دیگر .... دستگیرش نموده اید چون همه این سی و سه سال، دوباره به پا می خیزد این بانوی سالخوره ی ما و دوباره بر پا می شود و و دوباره سلامی به همه زنان و کوشندگان برابری می کند و می گوید هشت مارس، روز جهانی زن مبارک باد.
عفت ماهباز
هشت مارس 1390 لندن
http://efatmahbaz.com/
efatmahbas@hotmail.com
پانویس
نود سال از روزی که زنان رشت به پیشگامی خانم روشنک نوعدوست و «جمعیت پیک سعادت نسوان»، نخستین راهپیمایی زنان ایران را در شادباش به روز جهانی زن در روز ۱۷ اسفند ۱۳۰۰ برگزار کردند، می‌گذرد. ما بار دیگر فرارسیدن هشت مارس روز جهانی زن را به همه ایرانیان، به ویژه زنانی که در راه دست یابی به اهداف حق طلبانه خود در۳۳ سال گذشته لحظه‌ای دست از مبارزه برنداشته‌اند، تبریک می‌گوییم
نسرین ستوده در سال ۱۳۸۹ در دادگاه بدوی به ۱۱ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوع‌الخروجی از کشور محکوم شد. نسرین ستوده: وی وکالات فعالان جنبش زنان ایران مانند رویا طلوعی، فرناز سیفی، منصوره شجاعی، طلعت تقی‌نیا، پروین اردلان، نوشین احمدی خراسانی، خدیجه مقدم، علی اکبر خسرو شاهی، مریم حسین خواه، جلوه جواهری، ناهید کشاورز، هومن فخار، راحله عسگری زاده، نسیم خسروی، محبوبه حسین زاده، امیر یعقوبعلی، دلارام علی، مارل فرخی، ناهید جعفری و سمیه فرید را بر عهده گرفته است
نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی که ریاست آن بر عهده قاضی پیر عباسی است به ۱۱ سال زندان محکوم شده بود که این حکم در شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر به ۶ سال زندان تغییر یافت.
۴ مارس ۲۰۰۷ - فعالان جنبش زنان به اداره مفاسد اجتماعی انتقال داده شدند زنستان: طبق آخرین اخبار رسیده، تعداد دقیق بازداشت شده گان تجمع امروز صبح که مقابل دادگاه انقلاب برگزار شد، سی و سه نفر است. ماموران بازداشت شده گان را به اداره مفاسد اجتماعی واقع در خیابان وزرا انتقال داده‌اند. اسامی بازداشت شدگانی که تا الان به دست ما رسیده است: آسیه امینی، ژیلا بنی‌یعقوب، محبوبه عباسقلی‌زاده، محبوبه حسین‌زاده، سارا لقمانی، زارا امجدیان، مریم حسین‌خواه، جلوه جواهری، نیلوفر گلکار، پرستو دوکوهکی، زینب پیغمبرزاده، مریم میرزا، ساغر لقایی، ساقی لقایی، ناهید کشاورز، مهناز محمدی، نسرین افضلی، طلعت تقی‌نیا، فخری شادفر، مریم شادفر، الناز انصاری، فاطمه گوارایی، آزاده فرقانی، سمیه فرید، مینو مرتاضی، سارا ایمانیان، ناهید جعفری، سوسن طهماسبی، پروین اردلان، نوشین احمدی خراسانی. منابع دیگری از بازداشت شادی صدر نیز خبر می‌دهند که این خبر هنوز تایید نشده است
