majidsedghi@yahoo.com
خانه روزنامه نگاران ( M.D.J ) در پاریس با برپایی یادواره ای از هرانت (هراند) دینک نویسنده و روزنامه نگار ترک ارمنی تبار که در نوزدهم ژانویه 2007 هدف گلوله ی ( اوگون ساماست ) یک ملی گرای دست راستی هفده ساله ترک قرارگرفت تجلیل کرده است.
نام هرانت دینک که هنگام مرگ پنجاه و نه سال داشت , تعریفی درست و منطقی از حرفه ی روزنامه نگاری و ارزش آزادی بیان است , که در بسیاری از کشورها ( مانند ایران که به گفته سازمان گزارشگران بدون مرز بزرگترین زندان برای روزنامه نگاران است ) ویا ترکیه (که با گلوله جان نویسنده ا ش را می گیرد ) می تواند نا خوشایند باشد.
بزرگ ترین جرم هرانت , پی گیری های مستمرش در باره نسل کشی ارامنه توسط دولت عثمانی در سال ها پیش بود که در این مدت ترکیه همچنان این موضوع را انکار می کند ونمی خواهد به این واقعیت وحشتناک ( و به عبارتی این لکه ننگ تاریخی ) اعتراف کند . نسل کشی ارمنی ها که آن ها با عنوان ( جنایت بزرگ ) از آن نام می برند , پس از جنگ جهانی اول ( 1915 تا 1917 ) ودر زمان امپراتوری عثمانی به شکل گسترده ای به مرحله اجرا در آمد . تعداد کل قربانیان به طور عام بین یک تا یک ونیم میلیون نفر برآورد شده است . برخی منابع قربانی های این نسل کشی را پانصد هزار نفر ذکرکرده اند .
به نقل از دایره المعارف ( ویکی پدیا ) طرفداران وقوع نسل کشی یکجانبه معتقدند که پان ترکیسم به دو دلیل به قتل عام مبادرت کرد :
نخست دلیل جغرافیایی , چرا که ارمنی ها همچون دیواری آهنین میان ترک های عثمانی و ترک زبان های قفقاز که هیچ گونه پیوست نژادی با آنان ندارند و ترک های آن سوی دریای خزر قرار گرفته بودند .
دوم این که مسیحی بودند و با وجود فشار و تعقیب و تجاوز حاضر نمی شدند که دین خود را عوض کرده وبه اسلام بگروند . از این رو از میان برداشتن ا ین سد و نابودی ملت ارمنی ضروری می نمود.
هرانت دینک به عنوان سردبیرنخستین نشریه دوزبانه ترکی – ارمنی آگوس ( AGOS ) یک چهره سرشناس در میان جامعه ارمنی ترکیه بود . نخستین شماره ا ین نشریه در آوریل 1996 به چاپ رسید. اوبیشتر به خاطر پشتیبانی از آشتی بین دو ملت ترک و ارمنی و نیز حمایت از حقوق اقلیت ها در ترکیه شناخته می شد. اما همزمان منتقد انکار نسل کشی ارمنی ها توسط ترکیه بود. هرانت بارها به اتهام بد نام کردن ترک ها و ( توهین به قومیت ترک ) محاکمه شد و نیز چندین بار توسط ملی گراهای ترک به مرگ تهدید شد . با این وجود دولت ترکیه به رغم آگاهی از خطر مرگ وی برای در امان بودنش اقدام کافی نکرد.
دینک در پانزدهم سپتامبر 1954 در شرق ترکیه به دنیا آمد و در پنج سالگی همراه خانواده به استانبول مهاجرت کرد . پس از مرگ پدرو مادرش به همراه دوبرادرش در یتیم خانه کلیسای پروتستان ارمنی مورد سرپرستی قرارگرفتند . دینک پس از پایان تحصیلات دبیرستانی ازدواج کرد و سپس وارد دانشگاه استانبول شد ودر رشته های جانورشناسی و فلسفه وادبیات ادامه تحصیل داد.
دینک جوان به زودی به چپ متمایل شد و در دهه نود با نامی دیگر در روزنامه ارمنی زبان ترکیه به انتقاد از کتاب هایی که در ترکیه در مورد تاریخ ارمنستان منتشرشده بود پرداخت .او یک بار در یک سخنرانی در یکی از شهرهای ترکیه گفت :
من ارمنی خوبی هستم تا به حال کار غیرقانونی از من سر نزده است و تاکنون عضویت هیچ گروه تروریستی نبوده ام اما در این کشور کافی است چپی باشی و ارمنی .
قتل دلخراش دینک که همه عمر در انتظار پاسخی برای پرسش هایش بود , در همان سال موجب اعتراض های جهانی شد و از ترکیه به عنوان کشوری که به طور مستمربه محدود یت آزادی بیان وعدم رعایت قوانین حقوق بشراقدام می کند نام برده شد . یک سال پس از کشته شدن دینک , شهرداری لیون فرانسه کوچه ای را به ا سم هرانت دینک نامگذاری کرد. سال پیش دیوان عالی حقوق بشر اروپا , ترکیه را دراین قتل مقصر دانست و به پرداخت صد و پنج هزار یورو غرامت متهم کرد . در تابستان امسال نیز سرانجام قاتل دینک به بیست و دو سال و ده ماه زندان محکوم شد.
زمانی که دینک کشته شد تعدادی از کسانی که در اعتراض به مرگ دینک در خیابان های استانبول به تظاهرات پرداخته بودند فریاد می زدند : همه ما هرانت هستیم ...... همه ما ارمنی هستیم .
شعاری که می تواند شعار هر روزنامه نگارو یا هر انسان آزاده ای در هر جای جهان باشد.