ناگهان پائیز

ناگهان پائیز
پائیزِ وحش و پریش
از پلّه
پلّه ی ماه
تا پائینِ پلّه ی ما
ایستاده بود
آمده بود که بماند.

پائیزِ زردو زار
خیزی گرفت خیس - مثل آب
رابطه اش سر به زیر نشد
با بغض هفت تاقِ منکسرش
بر کول من نشست
دیوانه سر گریست.

پائیزِ زوزه ی زرد
گیجبادِ رنگِ بغض
خاکبادِ خاکستر
بارانِ خشکِ خاک
با سوز آتش بی شعله
در چشم تر گریست.

پائیزِ فرشِ رنگ
از صافِ گستره اش
صادر نشد
حاشیه زد
یار به متن نیامد
دلدار خیره ماند
با دردِ سر گریست.

پائیز یکسر خیس
یکسر خشک
آمدو
تابستان
نیامد.
----------------
حسین دانائی
۱۵ مهرماه ۱۳۸۹