جلجتای بی هنگامی

گزیری نه
هربامداد
تسلیتی افزون در جیب و
شبانه هامان
شمع بی فروغی
تا دوزخ فراق را
تا جلجتای بی هنگامی

دردا
که این بهار ناگزیر
واژه ها را
چه بی دریغ
تاراج مرثیه هامان می کند