این مقاله را تقدیم میکنم به انهایی که ستاره گانی بودند در اسمان تاریک ایران انهایی که درخشیدند و راهی گشودند
یک نگاه به انچه گذشت :برگزاری تجمع شانزدهم اذر امسال همانگونه که از نام ان مشخص بود نه گفتمانی بسوی تظاهرات و نه راهبردی بسوی یک راهپیمایی نمایشی بلکه در حد فاصل مختصات فکری و تحلیلی خود قدم بر می داشت. فریاد برای ازادی در تعیین و طراحی مطالبات دانشجویی در ایران نیازمند نقدی عمیق در تعیین گفتمان سازی دفتر تحکیم وحدت در دوره سوم از حیات این سازمان دانشجویی در ایران می باشد .انچه که در این تجمع نظر هر ناظری را بسوی خود جلب میکند چند صدایی جریان های مختلف فکری حول یک محور با قرائت های متفاوت است .در واقع تجمع 16اذر بازتابی از این واقعیت است که جهان بشری شاهد همبستگی بیشتر در عین پراکندگی بیشتر است.این جمله دستاورد مدرنیته در تمامی کشور ها می باشد. اذر ماه نشان داد که در ایران تنها یک قله برای فتح وجود ندارد. بلکه در حال حاضر در در ایران جریان های متفاوت فکری –اجتماعی قله های متفاوتی را می بینند. و در کمر شکن انها قرار داند. گفتمان مطلوب بین فعالان زنان، چپ، ملی ،لیبرال ، مذهبی و غیر مذهبی در نقاط مختلف از یکدیگر و در حول مرکزی که این جریان ها را به یکدیگر پیوند می دهد به سمت اوج خود در حال حرکت می باشد. لذا هیچ جریانی نمی تواند مدعای اوانگارد انتزاعی در ایران گردد. به صورت ساده تر ایران سرزمینی با یک قله در حد فاصل زمینی استبدادی و اسمانی ازادی خواه قرار ندارد. بلکه قله هایی کوچکتر و در دسترس تر هم قرار دارند که در حد اکثر تمایلات ذاتی به یکدیگر قرار می گیرند . این کنش و واکنش جریانها به صورت مستقل و به صورت غیر مستقیم هدفی متعالی را پیگیری می کند و روحی را می سازد مجزا از هر کدام از جریانها .بدست اوردن چنین تصوری از جامعه ایران نهادهای اجتماعی ایران راکه خواه این نهاد دانشگاه باشد یا سندیکای کارگران شرکت واحد را به برداشت ما بجای من نزدیک تر میکندومبارزه منطقی و مهندسی شده را جایگزین هوس زد و خورد با زمین استبداد و سقوط از قله که در صد سال گذشته اسیب شناسی نشده است می کند.
شانزدهم اذر یک تجربه:شانزدهم اذر ماه امسال به مانند گذشته حامل شعار هایی بود که مثل باد امدند و مثل برق نا پدید گردیدند. درشانزده اذر سال سی و دو نیزدانشگاه یک صدا فریادی بودبر سر معامله نفت با اسلحه که دموکراسی در ایران را نیز نا کام کرده بود. ۱۶ اذر امسال نیز فریادی بود بر سر معامله ازادی در ایران با داشتن همان فاکتور های قدیمی یعنی دولت نفتی و رانتی .این فریاد های کلی در ایران هم حق است وهم پر ابهام و چون ذهنی است زود نیز فراموش می شود و مشکلات جامعه ایران همچنان ماندگار می ماند. و از سوی دیگر به صورت دائم در معرض دور باطل اعتراض و سرکوب اعتراضها قرار دارد. در زمانی در ایران نهادهای اجتماعی از دور سرکوب در مقابل اعتراض رها می شوند که گفتمان انها از گفتمان سلبی به سوی گفتمان اثباتی میل پیدا کند. در واقع فریاد برای ازادی فریاد برای دلمان نباشد و تکمیل یک ماجراجویی بلکه گفتمانی باشد که عقل و دل را با هم پیوند داده و خواسته ای از درون ان برداشت شود.شانزدهم اذر امسال مانند پنجاه و پنج سال گذشته کلید گشایش دهنده نداشت فریاد برای ازادی برنامه می خواهد و گرنه فریاد های سلبی تنها جامعه را تخلیه می کند. نمونه عینی ان هشت سال دوره اصلاحات در ایران بود که فقدان برنامه کاربردی جامعه ایران را در سراشیبی یک جامعه منفعل سوق داده است.بر اساس چنین تجربه ای شانزدهم اذر امسال بایستی به ترسیم مختصات چنین پرسشی بپردازد که ایا می توان گفتمان تعامل با جامعه مدنی وحفظ شخصیت را بر اساس این پیش فرض که تعامل به مفهوم برتر بودن حقوق انسانی بر عقیده هر فردی است را جایگزین گفتمانهای ستیز و وادادگی قرار دهد یا خیر.
شانزدهم اذر یک درس:16اذر امسال با همه نقد ها و تحسین ها نوید دوره سوم حیات دفتر تحکیم وحدت را نیز میدهد.در سی سالگی پس از انقلاب و تاسیس دفتر تحکیم وحدت این سازمان دانشجویی در دو تجربه مجزا در وابستگی به دولت و نیز وابستگی به احزاب با گذر از هر دو مرحله و نیز دوران تعلیقی بعد از استقلال که در پیوند یک جانبه با جریان های روشن فکری اهسته و ارام وارد بلوغ در مرحله سوم از حیات خود می گردد. این ورودحاصل كارنامه نهادى است كه اعضاى آن با گروگان گيرى آمريكای یها روياى نابودى استكبار جهانى ، و با حمايت از آقاى خاتمى روياى پى افكندن مردم سالارى دينى را در سر داشتند ،دوره سوم حیات تحکیم دوره سامان دهی گفتمان مدنی –سیاسی می باشد. طراحی استراتژی نگاه به سیاست از عرصه اجتماعی دفتر تحکیم را در حد فاصل جریان های روشن فکری و سیاسی ودر فاصله ای مشخص و معین از نهاد های اجتماعی قرار می دهد. در واقع دفتر تحکیم می تواند با راهبرد مدنی شدن و بعد سیاسی ماندن و قوام اثباتی شدن بجای سلبی ماندن و پرهیز از کیش شخصیت ستاره شدن گفتمان دوره سوم خود را بهبود بخشد.پذیرش گفتمان رویکرد مدنی سیاسی تنها بازتاب یک شعار نمی باشد بلکه حاصل تجربه و دغدغه در مورد طیف وسیعی از فارغ التحصیلان منفعل و نیز ونیز بخش بزرگی از دانشجویانی می باشد که در طی دوران تحصیل خود تنها ناظر بر عملکرد فعالان دانشجو می باشند.در واقع هدف اصلی گفتمان تقویت جامعه مدنی پاسخ به سوالات مهمی از جمله اینکه چرا مشارکت دانشجویان در فعالیت های سیاسی تنها به چند ساعت خاص معطوف می شود. (مانند طیف زیادی از ناظران تجمع 16اذر دفتر تحکیم)و از سوی دیگر چرا همین حضور اندک در بعد از فارغ التحصیلی ماندگار نمی شود.نمونه اماری در این میان می تواند جالب توجه باشد. در اوج دوران اصلاحات در ایران تنها 9درصد دانشجویان گرایش به فعالیت سیاسی داشته اندو از سوی دیگر از سه هزار نفر حاضر در تجمع 16اذر چه تعدادی در همین ساعت با همان حرارت پشتیبان فعالیت ازاد سیاسی در ایران خواهند بود به عقیده نگارنده بعنوان عضوی از شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت این سازمان دانشجویی می تواند در کنار ایده رصد جامعه مدنی رویکرد حضور در جامعه مدنی را نیز پردازش کند. و با نگاه بلند مدت برای اینده برنامه ریزی کند. در واقع اساس این گفتمان اگاهی بر اساس اموزش و امادگی در پذیرش نقش های اجتماعی توسط فارغ التحصیلان دانشگاهی به عنوان یک نیروی متخصص که نگاه صنفی به شغل خود دارد می باشد.
مرتضی سیمیاری –دبیر واحد اجتماعی دفتر تحکیم وحدت
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
