صحرای کربلا

ته گیلاس راکه در آود، اشکاش روگونه های پت و پهنش راه برداشت، بی مقدمه و باز مثل همیشه که مست می کرد ،سری به صحرای کربل ازد:
«تیر جانسوز حرمله گلوی مبارک علی اصغر را درهم درید! نعره طفل قنداقی در میان دست های عطش زده پدر،قلب کروبیان هفت آسمان را به آتش کشید و مکدر کرد!علی اصغر پرپر زد و گفت: مادر! مادر! مادر! مادر!!!!!!!! و جان به جان آفرین تسلیم کرد......»
- آجواد! باز هنوز ازگ لوت نرفته پائین، پاک قاطی کردی که! می خوای این «لامانچا»ی ۱۹۹۱ ولایت دن کیشوت رو که کلی مایه- تیله بابتش اخ کردیم، کوفتمون کنی؟ اگه می خوای مست بازی درآری و بری سراغ اجداد آخوندت، بذار واسه وقتی که تنهائی.
- آخه تو که حالیت نیست، باز ورپریده بهم پریده! پاک حالمو گرفته لاکردار! بیخودی بد و بیراه عالم و آدمو بارم کرده لامصب!
- بابا آجواد ولش کن به حال خودش، این قد سر به سرش نذار، طرف انگار یه کم جواده!
- تو نمیری یه دفه دیگه بگی بالای چشش ابروست، همین شیشه رو می کوبم تو مخ خودم آ!
- مخصلتم، اول شیشه پر روب ذارسر جاش! ۹۰\۱۹ ما یه تیله بابتش پرداختم. خالی که شد، بکوب تو ملاجت!
- آخه لامصب نه خوشگله ،نه رقصش خوبه، نه تار خوبی می زنه! تو چشاش نیگا که می کنم، انگار سی ساله هم مسلکمه! یه حالتای مخصوصی تو نگاه و خنده هاش داره لاکردار!
- به بگو- مگو های هم مسلکا میگن دیالگ، واسه اصلاح هم به همدیگه میپرن، مث بگو- مگو های خانوادگی و نمک زندگیه، اینا همدیگه رو لت وپ ارم کنن، استخون همدیگه رو پیش سگای بیگانه نمی اندازن.
- میخوای بگی می باس دنده م خردشه و بدغلغی هاشو تحمل کنم؟
- آجواد، مست که می کنی، هذیون زیاد میگی، این «لامانچا»ی بیست ساله روحروممون نکن تو رو امواتت!
- نه تو نمیری، اینائی که می گم، مال وقتائیه که لب به الکل نزده م!
- خب، حالا بنال بینم این دفه سیخونکوبه کجات زده که این قد به لگد پرانیت انداخته، این ور پریده ت؟
- واسه م پیغوم- پسغوم داده که ت وقمپوز میای! تو که این همه ساله با منی،ب فرما من اهل قمپوز اومدنم؟ تازه من بدبخت اینم که تموم عمر با ادمای خ رپولی که قمپوز میان سرشاخ بوده م و بدبختم کردن، لامصبای خر پول!
- قمپوز نیست و قمپز یا پز اومدنه،من معنی قمپوز درکردن رو نمیدونم، می تونی یه شرح مبسوط و مفصل واسه م بدی؟
- بابا تو دیگه خیلی جوادی ها!ننه قمر،عمه غزی، بقال و چقال، گمرکچی ،پادو قهوه خونه و تموم صغیر و کبیر عالم و آدم لب که ترکنی و بگی قمپوز، تا ته قضیه شو میفهمن، چی جوری تو نمیدونی و طول و تفصیل لغتنامه علامه دهخد ارو ازم می خوای؟
- آجواد، ازق دیم گفتن ندونستن عیب نیست، نپرسیدن عیبه، کفر ابلیس که نکردم، گفتم معنی شو نمی دونم!
- نمی دونم توچه مرگت شده امروز، خیلی جواد بازی درمیاری ها!
- شما به دانائی خودتون از من نادون قمپوز در بیار بگذر آجواد! یک کلوم پرسیدم «قمپوز در کردن » یعنی چی؟
- آها،قمپوز درکردن تو جماعت عینهو باد درک ردن مشهوره، حالا این باد در کردن از کجا سر چشمه می گیره، منشا ش کجاست و قدیما بهش چی میگفتن، از دالونای خاص زمون که گذشته و می گذره چی تغییر اتی می کنه، بماند واسه یه وقت دیگه.
باد در کردن که خیلی شبیه قمپوز درکردنه، اولابی صدا بوده، در طی زمون تغییراتی کرده و شده پر صدا، صداش مث آسمون قرمبه ست، باد تو خالیه و اصلا نباس ازش ترسید، کمی بوی بد داره ،ولی اصلا خطر نداره!
- نگفتی اسم این باد درکردن پر صدا چیه، آجواد؟
- بهش میگن گوز! در طی زمون یه ضرب المثلم ازش درست کردن
- گلاب به روت، همون که می گه « گوز به شقیقه چه ربطی داشت؟»