گله گله گرگان گرسنه یِ گر
گزمگانِ این ولایتِ بی در و پیکر
با چنگال هایی از مفرغ ومرگ
و چشمانی از تگرگِ شعله ور
از گوری به گوری می دوند
و چنگ می کشند:
بر آه و آهو
برباد و بوسه
برپر پر پر پروانه
بر خدایی که نیست
وبر زن که هست و هست و هست
بر تن تن تنِ این وطن
بر رگ رگ رگِ هر تن
چنگ می کشند،
و خطی کژ و مژ، دُمِ کژدم
بر سپیدای رخسار تاریخ می کشند
که گَم گَم گَم باد نامشان!
ما اما هم چنان و چنین و از چنین هم چنان تر و چنین
بر بالِ هر بامِ این زمین
نشسته به تدبیر
شکسته به شمشیر
بسته به زنجیر
با گلوهایِ بریده یِ گلبو
با آوازهایِ سبزِ سبزِ خوشبو
تو را صدا می زنیم
ای رویایِ بلند بالایِ همیشه
آزادی!
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
