ای حباب‌های دروغ
قطره‌ها به هم ییوسته‌اند و موج‌های دریایی می‌سازند
ای خطبه‌های دروغ
واژه‌ها به هم پیوسته‌اند و جمله‌های فردایی می‌سازند
ای هاله‌ها دروغ
دست‌ها به هم پیوسته‌اند و کهکشان‌های انسانی می‌سازند
*
در میدان‌های تپنده‌ی شهر
جوانان از فریاد‌های هم بالا می‌روند
و آرزوهاشان را به آسمان پرت می‌کنند
*
در میدان‌های تپنده‌ی شعر
جوانان از فریاد‌های هم بالا می‌روند
و از خشم هم آذرخش می‌سازند
*
جوانان، همزاد آینده‌اند!
جوانان، همزاد آزادی‌اند!
جوانان، همشتاب شهاب‌های زمان‌اند!
*
ای کیان دروغ! ای کیان کژی!
این مشت‌ها می‌اندیشند
این گام‌ها می‌اندیشند
این فریاد‌ها می‌اندیشند
مشت باز دروغ شما اکنون چگونه می‌تواند
توفان این‌همه دانایی
این‌همه خشم و خروش و شتاب را مهار کند؟
۲۰ فوریه ۲۰۱۱
www.rezafarmand.com
