به پیشواز فصل دلخواه

عریانی ات را دوست دارم ، فصل بی رنگ
مثل منی ، خاموش ، نا آرام ، دلتنگ

تن را به سوز سرد سرمایت سپارم
ای فصل دلخواه من ای « گل فصل بی رنگ »

با باد این خنیاگر سرمست ِ عاشق
شعری بخوان از مرگ از عریانی از سنگ

بی رنگ تر از آب ! جاری شو دوباره
در خون شعر زرد من فرسنگ ، فرسنگ

صادق ترین فصلی نجیب و پاک و ساده
هر لحظه با گرما و سبزی سرد و در جنگ

ناموس خاکم پر هوا ، تر دامن اما
یک شب بیا پاکم کن از هر رنگ نیرنگ

14/دی/1378
تهران