خدایی عشق می کردیم وقتی بودی

چشم هامان گریه می کردند وقتی ترکمان می کردی
این چه وقت رفتنت بود ترحم به اشکمان می کردی

جوی های آب خشکیدند سیل اشک و خون جاری شد
ماجرا تلخ تر ازاین حرفاست باید درکمان می کردی

چون عروسکهای غمگین در درون قاب عکسی گشتیم
در مسیر زندگانی تو فقط تو کوکمان می کردی

چه بگویم چه بگویم مرده ی متحرک می ما نیم
کاش بودی کاش بودی لااقل تر- خشکمان می کردی

عمرما بی تو حدر شد حقمان بود حقمان بود بگو
وای زیر خاک ها باید همیشه خاکمان می کردی

مهربان بودی خدایی عشق می کردیم وقتی بودی
حسرت و افسوس بیهوده است باید درکمان می کردی

لندن دوهزارو یازده