صرفنظر از برخوردهای غیر اصولی و مواضع خصمانه فراکسیون کمونیستی و سایت یاران ما علیه تمامیت سازمان – مصوبات کنگره و مخدوش دانستن امور کاملا دموکراتیک تمامی انتخابات کنگره ها و برگماری رفقا در پذیرش مسئولیتها در سازمان حتی اگر بخش کمتر یا بیشتر رفقای انتخاب شده در شورای مرکزی یا دیگر مسئولیتها با دیدگاها و مواضع من همسوئی نداشته اند هر گز امر انتخابات در کنگره ها را مخدوش نشناخته ام و بر این سیاق نیز با توجه به موضعگیریهای غیر دوستانه رفقای فراکسیون همچنان بر این باور و اعتقاد هستم که عملکرد و موضعگیریهای غیر دوستانه این بخش از رفقا نباید موجب ان گردد تا تحت تاثیر احساسات مطلبی در دفاع یا علیه فراکسیون کمونیستی و سایت یاران ما نوشته و یا موضعگیری نمایم و نوشته حاضر نیز بر آن نیست تا در آن عرصه بغاطد.
آنچه که موجب شد تا مطلب زیر به تحریر در آید در درجه اول درج و انتشار مطلبی مغرضانه- غیر واقعی و دقیقآ تخریبی علیه سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت ) وهمه اعضای آن و فراکسیون کمونیستی در یک سایت دولتی حکومت اسلامی ( پارسینه) و روزنامه کیهان بود و دیگر اینکه سکوت رفقای فراکسیون کمونیستی در این رابطه خاص که نگرانی بیشتر همه احزاب و سازمانهای سیاسی چپ و اپوزیسیون را دامن زده است و با وسواس و حساسیتهای رفیقانه بر این اندیشه اند که فراکسیون کمونیستی ره به کدام سر منزل مقصود میپیماید- و چرا رفقای فراکسیون کمونیستی که خود را بخشی از تشکیلات فدائیان خلق ایران (اکثریت) میدانند پاسخی شایسته و درخور روزی نامه های حکومت اسلامی را نداده و متاسفانه با پیشه کردن سکوت رضایت خاطر آنان را فراهم میاورند.
بر این اساس من چون یکی ازاعضای اولیه هسته سه نفره تشکیل فراکسیون کمونیستی در سازمان بودم و بعنوان نماینده فراکسیون پیشنهادی در کمیسیون طرح اساسنامه شرکت داشتم – تصمیم گرفتم تا آنچه را که از ابتدای طرح ایده تشکیل فراکسیون کمونیستی و روند بحثهای جاری حول فراکسیون طی هیجده ماه را تا انجا که حافظه ام یاری دهد بنویسم.
در فاصله زمانی بین کنگره نهم و دهم زمینه فکری تشکیل فراکسیون کمونیستی از سوی رفیق سیاوش و من با دیگر رفقای حامی اندیشه تشکیل فراکسیون مطرح شد که با استقبال تنی چند از رفقا مواجه شد و بلافاصله به اتفاق دو رفیق ( رفیق زنده یاد کاوه عظیمی و رفیق سیاوش ) حول چگونگی تشکیل فراکسیون – اعضای آن - نوشتن برنامه سیاسی و ایجاد سایت اینترنتی مستقل به بحث پرداختیم و قرار بر این شد که رفقا کاوه و سیاوش در کار تدارک و تنظیم سایت اینترنتی مستقل و تهیه لیست اعضای فراکسیون باشند و من برنامه سیاسی را نوشته و همزمان به اتفاق ر.سیاوش با تشکیلات در تماس بوده و مسائل را مطرح نمائیم.
همچنین ما توافق کرده بودیم که از اعلام و انتشار بیرونی تشکیل فراکسیون و سایت یاران ما آنهم با نام سازمان تا قبل از به توافق رسیدن با شورای مرکزی - هیآت سیاسی و هیآت رئیسه شورا تحت هر شرایط اجتناب نمائیم – با این پیش شرط ها ما آغاز بکار کردیم و رفیق سیاوش و من طی نامه ای مراتب را به اطلاع هیآت سیاسی و شورای مرکزی رساندیم – طبیعی بود که در ابتدا با عکس العمل و کمی هم با نا باوری و مخالفتهای بخشی از رفقای سازمان مواجه باشیم و این امرروند پیشبرد کار را بطورجدی دستخوش مشکلات کرده بود تا جائیکه رفیق سیاوش را وادار به موضعگیریهای تند و در واقع عکس العمل متقابل با آن بخش از رفقا که تشکیل فراکسیون را برنمی تابیدند نمود.
پس از چند هفته مسئول هیات سیاسی سازمان طی نامه ای رسمی اعلام داشت که امر فراکسیون در سازمان ما پذیرفته شده است و همه نحله های فکری میتوانند در صورت تمایل و رعایت ضوابط تشکیلاتی فراکسیون مورد نظر خود را تشکیل دهند- بر این اساس از شما انتظارداریم که لیست اعضا- برنامه سیاسی و نام رفیق رابط فراکسیون را در اختیار شورای مرکزی سازمان قرار دهید تا با بررسی آنها رسمیت یافتن فراکسیون را اعلام نمائیم و همزمان از رفقائی که تصمیم به تشکیل فراکسیون داشتند دعوت بعمل آورد تا در کمیسیون طرح اساسنامه پیشنهادی نماینده ای اعزام دارند که من در آن کمیسیون با عنوان نماینده فراکسیون و دفاع از تشکیل فراکسیونها نظری در سازمان و هویت بخشیدن به فراکسیون عملآ موجود شرکت کردم. .
از نظر من ضوابط و شروط اعلام شده از سوی مسئول هیات سیاسی سازمان کاملآ منطقی و اصولی بنظر میرسید و من نیز طی جلسات متمادی بر درستی این خواسته پای فشرده و ازرفقا تقاضا میکردم تا اسامی دیگر اعضای فراکسیون را در اختیار من قرار دهند تا من نیز آن را به شورای مرکزی سازمان ارائه دهم- متآسفانه درست در چنین شرایط بحرانی رفیق کاوه به بیمارستان منتقل شده و پس از چند روز فوت میشوند و حجم عظیم کارها در درجه اول بردوش ر.سیاوش و بعضآ من سنگینی میکرد – به هر حال پس از مدتی رفیق سیاوش نام دو رفیق بنامهای بینام و حمید را در اختیار من قراردادند که نه تنها مسئول تشکیلات سازمان حتی من نیز کمترین اطلاعی از شرایط تشکیلاتی و یا عضویت افراد نامبرده در سازمان نداشتم و از دیگر سو بر این باور بوده و هستم که تشکیل فراکسیون یک حزب تنها وتنها توسط اعضای حقیقی و حقوقی همان حزب امکان پذیر خواهد بود نه با اسامی نا اشنا و احتمالآ افراد غیر عضو!
درست در چنین شرایطی که بحث هویت حقوقی افراد معرفی شده بین من و ر.سیاوش جریان داشت و تقریبآ در هر تماسی که با رفقای هیآت سیاسی داشتم مورد برنامه سیاسی و ارائه لیست اعضاء و تذکرات مبنی بر سقف زمانی ( آنهم بدلیل تآکید ما براعلام و انتشار بیرونی سایت یاران ما با نام سازمان ) بود که رفیق سیاوش شروع کار ایجاد سایت اینترنتی با نام یاران ما را به من اعلام داشتند و من نیز از ایشان تقاضا کردم که چون هنوزشرایط اعلام فراکسیون بدلیل فقدان ادله از نظر شورای مرکزی آماده نیست و از دیگر سو چون ما تشکیل فراکسیون کمونیستی با نام سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت ) را مد نظر داریم بهتر ان است که تا قبل از توافق دو طرف از انتشار بیرونی آن اجتناب ورزیده و یا لااقل هویت سازمانی فدائیان اکثریت را از سایت یاران ما حذف نمائیم.
به هر رو سایت یاران ما علیرغم مخالفت من با هویت سازمانی انتشار بیرونی یافت و انتخاب و نوشتن مقالات و مطالب آن نیز خارج از نظارت و تبادل نظر و بدون پشتوانه خرد جمعی صورت میپذیرفت که جهت نمونه چاپ مطلبی از یکی از احزاب سیاسی و دفاع تئوریک از مواضع آن حزب موجب اعتراض جدی من قرار گرفت و چون این روند بارها تکرار شد و سلامت استقلال فراکسیون کمونیستی را در هاله ای از ابهامات و تردیدها قرار داده بود من با توجه به علائق و باورها دررابط با تشکیل فراکسیون کمونیستی در درون سازمان فدائیان خلق ایران ( اکثریت ) انصراف عضویت خود را رسمآ اعلام داشته و از مجموعه سیاستهای اتخاذ شده از سوی فراکسیون کمونیستی اعلام برائت نمودم.
مسعود سفری
پنجم سپتامبر دوهزارو ده
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
