مامان گفت : «آقای شکراله پاک نژاد روشنفکرِ مبارز، مگر من خودم به زبان خودم چندین و چند بار ازتو خواهش نکردم اِی پسر رو نکشونی به این راه ها؟».
شاه گفت : « اسمش اتفاقا پاک نژاد است . واقعا چقدر پاک است این نژاد .». از گفته های شاه در باره ی پاک نژاد، بیشتر آن «طعنِ نژادی» به یاد ماند و این جا و آن جا بازگو شد،گرچه و البته چون نشانی از کژاندیشی وبد زبانی شاه نسبت به آن گوهرِ یگانه ی انسانی و زیبایِ بنی آدم؛ آن گونه که سعدی سروده بود.