سخنی با خوانندگان فارسی زبان

ترجمه ی کتاب حاضر به زبانی غنی چون زبان شما ، برای من افتخار بزرگی است. حتی با جرأت می گویم که به خاطر مناسبات دیپلماتیک بین اسرائیل و ایران در زمان انتشار این کتاب ، هیجان ویژه ای نیز دارم. باید دیوار بزرگ ترس و نفرت از دیگری و نیزغفلت را که نخبگان سیاسی اسرائیل و همچنین ایران برپا کرده اند، فرو ریخت! هر سهمی هر چند ناچیز، برای نزدیکی دو فرهنگ ما برای آینده مشترک مان اهمیت بسزائی دارد.

زنان و مردان خواننده درخواهند یافت که من صهیونیست دوآتشه ای نیستم. بلکه بر عکس! این نوشته تحلیلی تاریخی و انتقادی از استعمار صهیونیستی است. من کاملا واقفم که اسرائیل به ضرر اهالی عرب محلی ایجاد و بنا شد، همچنین اذعان دارم که این دولت همچنان و به طور روزمره، بر جمعیت تحت اشغال که از حقوق اساسی محرومند، تعرض می کند، در حالی که جهان غرب با سکوت خود و و دادن آزادی عمل، بر تداوم این اوضاع ستم بار می افزاید.

من در کنار نوشتن آثاری نظیر این کتاب، در دانشگاه تل آویو ، تاریخ تدریس می کنم. این امر نشان می دهد که اسرائیل بیش ازآن که یک دموکراسی واقعی باشد، یک دولت قوم گرا (اسرائیل به خود می بالد که دولت یهودیان جهان است و نه دولتی متعلق به همه ی شهروندانش چه یهودی و چه غیر یهودی)، و دولتی است لیبرال که در آن کثرت گرائی (پلورالیسم) سیاسی و فرهنگی امکان پذیر می باشد. کتابی که در دست دارید، ابتدا به زبان عبری منتشر شد و در اسرائیل با موفقیت روبرو شده در فهرست «کتاب های پر فروش» قرار گرفت. درست است که این کتاب با انتقاد شدید تاریخ نگاری صهیونیستی روبرو شد، اما این امر نه مانع از پخش آن شد و نه از بحث درباره ی آن و نیز ترجمه آن به زبان های دیگر جلوگیری کرد.

در طول این جُستار، من کوشیده ام روشن کنم که کنعان/ یهودیه/ فلسطین، هرگز سرزمین ملی یهودیان نبوده است. با وجود این، مومنان برای آن خصلتی مقدس قائل شده و آن را به منزله ی کانون مرکزی نوستالژیک مذهبی تلقی کرده اند، اما تا ظهور صهیونیسم، هرگز به آن سرزمین به منزله ی لنگرگاه سیاسی نگاه نکرده و حتی از آن هم کمتر، میراث میهن پرستانه به شمار نیاورده اند. از زبان روایت های کتاب مقدس، سرزمین مقدس برای یهودیان به منزله ی مکانی متافیزیکی به شمار می آمد که با آمدن مسیح (منجی) همراه با مردگان به سوی آن روی خواهند آورد. تلمود، متن عمده یهودی، مهاجرت جمعی به آن سرزمین را پیش از روز رستگاری صریحا ممنوع می سازد. همچنین، از جهات گوناگونی، صهیونیسم را ضد یهودی تلقی کرده اند؛ از سوی دیگر، مگر اکثریتی از خاخام ها در آغاز ظهور صهیونیسم و اوایل مستعمره سازی ها، آن را ضد یهودی نمی شمردند؟

من فکر نمی کنم که یهودیان حقی تاریخی بر فلسطین داشته باشند، اما همچنین فکر نمی کنم که در روزگار ما، بتوان حق ملی اسرائیلیان را برای زندگی در این محل انکار کرد. به یقین و بدون تردید، روند مستعمره سازی که به راه افتاد، به اهالی بومی آسیب های وخیمی رساند؛ با این حال، امکان بازگشت به عقب و مطالبه نابودی دولت اسرائیل وجود ندارد. در این منطقه، صهیونیسم خلق جدیدی ایجاد کرده و حتی می توان گفت که دو خلق بوجود آورده است که باید برابری حقوق شان به رسمیت شناخته شود. نمی توان تراژدی کهن را با خلق تراژدی جدیدی جبران کرد. باید اسرائیل را وادار کرد که سراسر سرزمین های اشغالی را تخلیه کرده، دولت فلسطین کاملا مستقل را به رسمیت شناسد و به قربانیان غصب اموال و زمین های شان خسارت پرداخت کند. همچنین باید اسرائیلی ها را قانع کرد که کمتر نژاد پرست باشند. اما، هرگونه تهدید مستقیمِ زندگی یا استقلال آنان در چارچوب مرزهای سال 1967، نتیجه ای جز به آتش کشیده شدن شدید سراسر منطقه نخواهد داشت.

من، همیشه در آرزوی ایجاد یک کنفدراسیون اسرائیلی- فلسطینی بودم و هستم ،که همه ی شهروندان با حقوق کاملا برابر در آن زندگی کنند و بدانند که محل زندگی آن ها خاورمیانه است و نه اروپا یا امریکا. من آرزومند صلح نه فقط برای اسرائیل و فلسطین، بلکه بین اسرائیلیان و ایرانیان هستم. معتقدم که همه خلق های منطقه باید از حقوق برابر بهره مند بوده و به اراده ی هر فردی برای زندگی در صلح و امنیت، فوق العاده احترام گذاشته شود.

یکی از هدف های من برای نوشتن این کتاب، همین نکته بود و امیدوارم کتاب های دیگری نیز بنویسم. فکر می کنم که حق با من باشد که معتقدم که بسیاری از ایرانیان با مواضع و حساسیت های من توافق دارند. من دقیقا نمی دانم که آیا دست اندرکاران ترجمه و انتشار این کتاب به زبان فارسی همه مطالب این پیش درآمد و نیز ما بقی کتاب را تایید می کنند ؟ ولی حتی اگر چنین نباشد، به خاطر تلاش، سرمایه گذاری و دید بازشان صمیمانه از آنان سپاسگزاری می کنم.

شلومو ساند، 2013

ای میل مترجم:
arefibeh@yahoo.fr