رقیه دانشگریجامعه در دهه ی ۶۰ متوقف نمانده‌است
باور کنیم که جامعه در دهه ی ۶۰ متوقف نمانده است. تحولی شگرف در صف آرایی طبقات از سویی و توانمندی و خردورزی جامعه برای رهیابی به سوی آینده ای خوب از سوی دیگر، به وقوع پیوسته است. هیچ نیروی سیاسی اعم از حکومتی و غیر حکومتی نمی‌تواند نسبت به این واقعیات و عینیات بی اعتنا بماند. بازتاب کم رنگ و پر رنگ آن را در شعارها و برنامه های سیاست پردازان درون و پیرامون و بیرون حکومتی، می توان دید. حال بر ما است که زبان مستقل داشته باشیم و دوری و نزدیکی خود را با هرکدام از این برنامه‌ها مطابق ارزش‌ها و باورها و ارزیابی های خود ، تعیین کنیم. راه برون رفت از بحران و یا تغییر در اوضاع را نیز باید روشن به میان بگذاریم. از نگاه این نگارنده ، براندازان و اصلاح طلبان و استمرار طلبان زبان شفاف تری دارند تا گذاری ها و تحول طلب‌های مسالمت جو و یا دموکرات.
مسعود نقره کار« انتخابات» یا مشاطه گریِ جهل و جنایت؟
کم نبوده اند مردمی که قاتلان فرزندان و جگرگوشه هایشان را بر شانه ها تا اریکه قدرت بدرقه کرده اند. کم نبوده اند و کم نیستند مردمانی خوی وعادت کرده به ستمبری که ستمگران برتخت و منبر حکمرانی نشانده اند. کم نخوانده ایم و کم ندیده ایم که فیلسوف و " روشنفکر" و سیاسی کار و تحصیلکرده وکارمند و کارگر و کشاورز چگونه و چه بی پروا دیکتاتورها بر سر و شانه نشانده هورا کشان عمله جباریت شده اند. تاریخ میهن مان، تاریخ این بیقراری هاست. تجربه انقلاب بهمن و این بیش ازچهار دهه، تجربه شانه دادن ها به قاتلان و ستمگران نیز هست تا برقدرت نشینند و حتی به کسانی که آنان را به قدرت رسانده اند، ستم روا دارند.
سرور علی محمدیکدام مومنی؟
مومنی بی آنکه بخواهد آموزگار است. می توانی با او از ممنوعه به مشروطه و بعد از آن برسی و ارانی را از نگاه کاوشگرش بهتر بشناسی می توانی با او و فریدون آدمیت به بازنگری اندیشه های آخوندزاده ، این روشنفکر تجددطلب عصر قاجار بنشینی. می‌توانی سیمای روستاهای ایران را با مسئله ی ارضی و جنگ طبقاتی دریابی. قادری تاریخ جهان باستان را دریابی و الفبای فلسفه را بیاموزی. می توانی نواندیشی و روشنفکری را در ایران با تاریخ و سیاست پیوند بزنی . اگر بخواهی، قادری سرزمین عرب در آستانه ی حاکمیت اسلامی ، الله و محمد و ابلیس را باز شناسی.
حمید نوذریدادگاه حمید نوری و دادخواهی: تجربه ها و زمینه‌ها
آنچه مطلقاٌ باید از آن حذر کرد، دادن گزارشهای نادقیق، دلخواسته و یا نزدیک به نظراتِ سیاسی "من" است. پراکندن اطلاعات غلو شده، هیجان انگیز و خارج از موضوع به مطبوعات و یا وکلا و یا دادستانی، بدترین بلائی است که می توانیم به سر خودمان بیاوریم. در سالن دادگاه به هیج عنوان نباید به متهم یا وکلای او و یا شاهدانش توهین کرد. با توجه به تجربه‌ی دادگاه برلین- که متهمین گاه تماشاگران را تحریک به این کار می کردند- باید هشیار باشیم که رفتار عمومی ما، به عنوان تماشاگر و ناظر مورد توجه قرار می‌گیرد.
تقی روزبهآن چیز مهمی که خامنه ای عامدانه از آن سخن نگفت؟!
تمرکزاصلی رسانه ها و مفسران عموما بر روی آن چیزی است که خامنه ای پیرامون فایل صوتی گفت؛ و این در حالی است که نکته اصلی از قضا آن چیزی است که او نگفت و باید آن را از میان سطوراین سخنرانی در یافت: پیرامون مداکرات هسته ای. اگر در نظربگیریم که منشا اصلی شعله ورشدن منازعات و دعوای کنونی در ساختارقدرت پیرامون تداوم مذکرات حساسی است که در جریان است و صف آٰرائی حول خائن و جاسوس بودن حول آن شکل گرفته است، و خامنه ای حاضر نشد کلامی پیرامون این مساله اصلی سخن بگوید، آن گاه می توان به تفسیر و تاویل و جایگاه سایرفرازهای سخنان او پی برد که چه بسا بخشا برای پنهان نگهداشتن آن مورداستفاده قرارگرفته است.
فرید انصاری دزفولیحقیقتی که ظریف در نوار نگفت؟!
موضوع جنجالی این روزها نوار ظریف است. بسیاری در پی این می باشند که چه کس و کسانی این نوار را افشا کرده اند و آنرا درز داده اند و یا اینکه هدف از لو دادن آن چیست؟. جمهوری اسلامی بجای بحث در مورد محتوای نوار و صحت و سقم محتوای آن، مثل همیشه همچون جانی دالر بدنبال قاتلی است تا او را سلاخی کند. با پیشرفت تکنولوژی امروز شنود یک مصاحبه و یک جلسه کار مشکلی نیست. اطلاعات سپاه و نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی و حتی موساد به راحتی می توانند مصاحبه را شنود کرده باشند و آنرا لو داده باشند.
علی افشاریخامنهای و تنبیه «مجتهد مقلد»
سخنان سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در روز یکشنبه ١٢ اردیبهشت، واکنشی به تکانه‌های پیش آمده بعد از انتشار فایل صوتی مصاحبه جنجالی محمدجواد ظریف بود. در این سخنرانی که زمان آن به یک باره اعلام شد و با تقویم زمانی سخنرانی‌های آئینی و مناسبتی خامنه‌ای تطبیق نمی‌کرد، حرف‌هایی در خصوص روزهای معلم و کارگر و تعیین نقشه راه برای اجرای انتخابات ریاست جمهوری ١٤٠٠ ایراد شد اما مخاطب اصلی جواد ظریف و سیاست نظام در واکنش به اتفاق رخ‌داده بود. رهبری جمهوری‌اسلامی کوشید تا با مدیریت فضا، آسیبی که به مجموعه نظام وارد شد را ترمیم کند. او با ابراز تاسف از اظهارات انتقادی جواد ظریف و انتساب «خطای بزرگ» به آن از راهبردها و تصمیمات سیاست خارجی نظام دفاع کرد.
دکتر محمد حسین یحیایینمایش دیگری از رژیم با بازیگری محمد جواد ظریف و...
آنچه مسلم است هم رژیم و هم روحانی با اجرای نمایشی یکی از دوستان نزدیک خود را با صحنه گردانی از دور خارج کرد، هدف از اجرای نمایش بزرگنمایی چین و روسیه در امور ایران و تحریک ایالات متحده و اروپا است و گویا اولین دستآورد آن آزادسازی ۷ میلیارد دلار از دارایی ها ایران از آمریکا و ۴۰۰ میلیون پوند از بریتانیا است و این نمایش همچنان ادامه دارد زیرا ایران با سیاست های این رژیم ارتجاعی و با پیشبرد جنگ های نیابتی و صدور ارتجاع به منطقه و جهان با بزرگترین تنگنای اقتصادی و سیاسی خود روبرو شده است، در نتیجه در آینده نزدیک به تعداد اینگونه فایل های صوتی و تصویری ( از سوی نظامی ها و سیاسی ها ) اضافه خواهد شد و تعدادی هم قربانی خواهد گرفت تا شرایط سقوط رژیم فراهم شود…
محمدعلی اصفهانیگریزی به روز کارگر، در متن مبارزات جاری
هر تعریفی از طبقه ی کارگر داشته باشیم، و هر خصوصیتی برای آن برشماریم، و هر نقشی به آن بدهیم، و هر شعر و شعاری احیاناً در باره اش بنویسم و بگوییم، و هر توان تأثیر گذاری یی برای آن در مبارزه قائل باشیم، بیرون ذهن ما، بیرون کتاب ها و جزوه ها، بیرون تجربه های موفق یا ناموفق تاریخی، بیرون بحث های بی پایان، واقعیت های عینی یی در برابر دیدگان ما قرار دارند که یا وجودشان را قبول داریم و در محاسبات خودمان بر مبنای آن ها حرکت می کنیم، و یا چشم هامان را بر آن ها می بندیم و به سیر و سلوک در ذهن خودمان بسنده می کنیم، و یا حتی ـ بدتر از همه ـ آن ها را می بینیم اما در شکل و شمایلی که قبلاً در ذهن ما جا گرفته است. یعنی خود را به یک مکانیسم خود به خودی پاولوفی می سپاریم!
ن. نوری زادهجای مردان سیاست بنشانید درخت
بدیهی است موضوعاتی که در این مصاحبه مطرح گشته است به جزء یک موضوع، موضوعاتی نبودند که مردم از آنها بی اطلاع باشند. برای مثال، آیا کسی نمیدانست که ایران در قبضه قدر قدرت سپاه و یا همان "میدان" قرار داشته است و دارد؟ آیا کسی نمیدانست قبضۀ قدرت با هماهنگی "رهبر معظم" و بیت او، ایران را این چنین خاکستر نشین کرده است؟ آیا کسی نمیدانست که از ابتدای انقلاب نخست وزیر موقت چاقوی بی دسته ای بود که تیغ تیز و برندۀ آن در دست "رهبری" قرار داشت؟ آیا کسی نمی دانست که رئیس جمهور منتخب با بیست میلیون رای مردم، یک تدارکاتچی بیش نبود؟
