حجت کرمانی، وکیل مدافع نازنین زاغری رتکلیف به رسانه‌ها گفته که موکلش آزاد شده است. به گفته حجت کرمانی امروز، ۱۷ اسفند ماه پایان مجازات حبس ۵ ساله خانم زاغری است. پابند الکترونیک زاغری نیز باز شده است.
حجت کرمانی، وکیل مدافع نازنین زاغری رتکلیف، از آزادی موکلش خبر داده است.
کرمانی روز یکشنبه ۱۷ اسفند ( ۷ مارس) در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا گفت: «موکلم محکومیت قبلی که داشته امروز به پایان رسید و پابندش باز شد زیرا او یک ‌سال با پابند بیرون بود که امروز باز شد. »

در یک سال گذشته تعداد زيادی از فعالان جنبش زنان از جمله به دلیل شرکت در اعتراضات مردم، و نیز به بهانه‌های گوناگون، از جمله مقاومت در برابر حجاب اجباری، به دادگاهها فراخوانده شده و به حبس محکوم گشتند. ميزان دستگيری فعالان زن در سال گذشته کاهش نیافت و هم اکنون تعداد زيادی از زنان در اسارتگاه‌های رژيم در شرايط سختی به سر می‌برند؛ حبس‌های طولانی مدت در سلول‌های انفرادی، شکنجه‌های جسمی و روحی برای اقرار به اتهامات دروغین، و تحمل بازجوئی‌های طولانی مدت در هر ساعت شبانه روز، بر زنانی آزاده که تنها جرم آنها فعالیت در نهادهای یاری رسان مدنی و اجتماعی و تلاش برای کسب حقوق برابر با مردان است، شرایط بسیار سختی را از جانب حکومت به آنان تحمیل کرده است.

ما در همبستگی برای ازادی و برابری در ایران، کنگره ملیتهای ایران فدرال و شورای دمکراسی خواهان بر این باور هستیم که برای رفع تبعیض و ستم در همه عرصه های اجتماعی و از جمله تامین برابر حقوقی زنان و مردان، باید که مبارزات همه جنبشها با هم پیوند خورده و عرصه مبارزه علیه رژیم گسترش یابد. در چهارچوب رژیمی که خود خشونت را باز تولید و ترغیب می‌کند بسنده کردن به مبارزه برای اصلاح قوانین ضد بشری از هر نوع آن، و از جمله قوانین ضد زن کافی نیست، بلکه باید کلیت این نظام را هدف گرفت و برای تغییر آن و رسیدن به یک جامعه آزاد، دمکراتیک و برابر حقوق مبارزه کرد.

جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران با گرامیداشت مبارزه‌ی همه‌ی زنان آزادیخواه ایران و جهان، خواستار آزادی همه‌ی مبارزان دربند است، به ویژه زنان کنشگر اجتماعی و سیاسی- عقیدتی همچون آتنا دائمی، آزیتا رفیع زاده، راحله احمدی، رضوانه خان بیگی، رها احمدی، زهرا زهتابچی، زهره سرو، زینب جلالیان، سپیده فرهان، سپیده کاشانی، سمانه نوروز مرادی، سهیلا حجاب، سیما انتصاری، صبا کرد افشاری، فاطمه خویشوند، فریبا عادلخواه، گلرخ ابراهیمی ایرایی، لیلا حسین زاده، لیلا میرغفاری، مرجان داوری، مریم ابراهیم‌وند، مریم اکبری منفرد، مریم حاج حسینی، مژده نگهدار، مژگان کشاورز، منیره عرب شاهی، نازنین زاغری، ندا آشتیانی، نسرین ستوده، نگین قدمیان، نیلوفر بیانی، الهام برمکی، یاسمن آریانی و صدها زنان شجاع دیگر.

سازمان ملل متحد روز جمعه ۱۵ اسفند ضمن محکوم کردن شلیک به سوخت‌بران و معترضان در سیستان و بلوچستان اعلام کرد که احتمالا بیش از ۲۳ نفر به دست سپاه پاسداران و نیروهای امنیتی کشته شده‌اند.
روپرت کول‌ویل، سخنگوی دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد، در نشست خبری امروز (جمعه) که در ژنو برگزار شد، تصریح کرد: «دست‌کم ۱۰ سوخت‌بر در استان سیستان و بلوچستان توسط نیروهای سپاه پاسداران هدف گلوله قرار گرفتند و کشته شدند.»

از نمونه های برجسته اعتصابات کارگری در ایران میتوان به اعتصابات کارگران شرکت نیشکر هفت تپه اشاره کرد. موج اخیراین اعتصابات که در تابستان سال ۲۰۲۰ شکل گرفته بود، متجاوز از ۲۰ روز تداوم یافت. در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۰ دادگاه سپیده قلیان، یکی از فعالین زن جنبش کارگری، که برای حقوق کارگران مبارزه میکرد را به ۱۰ سال حبس و اسماعیل بخشی، فعال دیگر جنبش کارگری را به ۱۰ سال و ۶ ماه حبس و ۷۰ ضربه شلاق محکوم کرد. جرم آنها صرفأ این بود که آنها در حرکتهای اعتراضی که بخاطر عدم پرداخت حقوقهای معوقه کارگران هفت تپه شکل گرفته بود، شرکت فعال داشتند.

معلمان آموزش و پروش برخلاف گذشته اکنون یاد می‌گیرند تا با شاگردان خود دوست و صمیمی باشند. چنین نظمی از آموزش‌های یک سویه و ناصواب را جمهوری اسلامی ضمن الگوبرداری از حکومت پیشین در مدارس کشور جا انداخته است. ولی اینک همه‌ی آموزش‌های یک‌سویه به گفت و گوهایی چند سویه و چند صدایی می‌بالند. دانش‌آموزان کشور انگار حالا دارند حق حیات پیدا می‌کنند. حق حیاتی که در فضای آن حقوق شهروندی هر دانش‌آموز نیز تضمین خواهد شد.

آَرشیو اخبار امروز >>

حال سال های سال است که تمامی اپوزیسیون در کارافشاگری فساد، سرکوب، کشتار و تحدیدی که حکومت در تمام عرصه های زندگی اجتماعی و خصوصی مردم بوجود آورده هستند! جمهوری اسلامی را باعث این همه نارسائی و سقوط اقتصادی اجتماعی و فرهنگی مردم می دانند. حکومتی مستبد و بی قانون که نظیر آن در طول تاریخ ایران دیده نشده. اکثریت قریب به اتفاق متفق القولند که برای ساختن جامعه نوین ایران هیچ راهی جز سرنگونی این حکومت نیست. امادر عمل مشخص برای پیشبرد چنین سیاستی هیچ سخن تازه و عمل کردی تازه جز تکرار همان گفته ها و متد های قدیمی ندارند!

آیا اندیشه ی دموکراسی مدرن که دستیابی به آن برای انسانیت نیازمند هزاران سال تجربه و جشیدن سردوگرم بوده از ریاضیات و فیزیک دبیرستان ساده تر است؛ آیا بازی پیچیده ی دموکراسی که هم نیازمند دانش نظری و هم درگروِ تمرین روزمره و درازمدت عملی است از شطرنج و فوتبال ساده تر است که بدون هیچ زمینی برای بازی به صورت خودآموز آموخته شود یا چون علم لَدُنّی به دلها الهام گردد.

ره آورد مسافران از دیارمان سراسر تعریف از آن است و از چاهی متروک و خشکیده که پناهگاه سرخوردگانی ست بی خبر از نور دانش، بخاطر پرده سیاهی که چشمان شان بسته، و شنیدن سخنانی که اندیشه های شان پوسانده و مغزشان را تاریک کرده است! و به امید زندگانی در روشنایی آن دنیا، امروز در تاریکی این دنیا بسر می برند و خواسته های شان را درون چاه می ریزند و از موجودی افسانه ای که آسمان را رها کرده و به قعرش خزیده است، یاری می جویند!

مسلما فشارهای بیشتر آمریکا، ایران را به دامان چین خواهد انداخت که در این صورت، نه تنها به هدفش نرسیده است، بلکه پای چینی قدرتمند تر را به منطقه باز و نه تنها موجودیت اسرائیل را به مخاطره خواهد انداخت، بلکه جهان را باخطر جدی یک تقابل پرهزینه سوق خواهد داد. به نظر می رسد علاوه بر فشارهای سرمایه داران، دو امر دیگر آمریکا را از دست کشیدن از سلطه بر ایران باز میدارد. یکی وعده و وعیدهای جناحی در داخل کشور و همدستان خارج نشین آنها می باشند، که آمریکا را کدخدای جهان می شناسند و با زیرسلطۀ آمریکا بودن مسئله ای ندارد.

بیانیه حدود ١٧٠ فعال مدنی و سیاسی بلوچ و سیستانی (سُنی و شیعه) به همراه ٣٠٠ فعال مدنی سرشناس (مجموعا ٤٧٠ نفر) از جمله نرگس محمدی, پرستو فروهر, محمد رسول اف, جعفر پناهی در اعتراض به کشتار و یا آنچه که "درگیری‌های اخیر" در مرز شمسر با سوخت‌بران بلوچ در این "بیانیه" آمده؛ به عقیده نگارنده در طی ٤٢ سال گذشته بی سابقه و در نوع خود قابل تحسین است. زیرا در چنین شرایطی گروه های افراطی بلوچ و سُنی مذهب و شبکه های تلویزیونی تکفیری حامی آنها که فقط دغدغه نفرت پراکنی مذهبی دارند از یک سو, و رژیم متعصب و مذهبی شیعه گستر جمهوری اسلامی از سوی دیگر, تلاش می کنند تا هر تنازع و درگیری در بلوچستان یا در کردستان را از پشت عینک مذهبی یا قومی آمیخته با جزم گرایی مطلق و یا امنیتی وابسته به بیگانه معرفی کنند.

در شرایط حاکمیت، سلطه و تسلط مطلق قدرتمداری کلان سرمایه داری، از طریق نظام پر زرق و برق لیبرال دموکراسی ، نه تنها نیروهای جبهه سوسیالیستی در زمین نئولیبرالیسم، بر اساس قوانین و ضوابط آنها به بازی کشیده شده اند، بلکه به دلیل تسلط مطلق قدرتمداری کلان سرمایه داری، نه تنها آنها بخواهند توانست نتیجه بازی تاثیری داشته باشند، بلکه فقط به بازیچه ای جهت فریب و گمراه کردن افکار عمومی توده های ملیونی تبدیل خواهند شد.

حمزه هیچگاه از سازمانی که زمانی عضوش شد، هیچ حمایتی را در پاک کردن جعلیات جلال احمد و بعدها دیگران در تسویه حساب با اتهام زنندگان به خود طلب نکرد، پاکی وجدان و بلندی طبع او با چنین درخواستی بیگانه بود. اما شاید، وی چنین حمایتی را بدون این که آن را بر زبان آورده باشد، به نوعی انتظار می کشید، ولی چنین حمایتی بطور رسمی هیچ گاه به وی پیشنهاد نشد. در واقع این خود حمزه بود که به تنهایی در عمل و بعدا هم رسما، سال های متمادی به شیوه ای که مناسب وضع حال خود یافت، به مصاف ترور شخصیت خود رفت و سر فراز از آن بیرون آمد.

ابر و باد و مه و خورشید و فلک، جمهوری اسلامی و غرب و آمریکا و همه رسوبات سوسیالیسم خلقی َو بورژوائی و ضد کمونیستهای اسلام پناه، آکادمیسینهای چوبین و خود خوانده کارشناس تشخیص انحرافات لنین و "کیش شخصیت" کمونیسم دخالتگر در کار اند که از گذر این شبح بر فراز جهان و بویژه "ایران اسلامی" جلوگیری کنند. جمهوری اسلامی سکولار شده به کمک امثال احمدی نژاد و همراهی "بیت رهبری" و وعده مهندسی یک عبور "آرام" از اسلام سیاسی، در خوش بینانه ترین توهمات که امثال کارمندان و سلبریتی مآب های تلویزیون های اجاره ای را از خود بیخود کرده است. یک دولت مستعجل خواهد بود.

بدون تردید مطالعه ی تاریخ گذشته و انسان ها جذاب و شاید برای رشد فکری یک فرد، مفید قرار بگیرد. معمول است که از عباراتی به عنوان «درس تاریخ» و یا «تاریخ به ما می آموزد» در این جا و آن جا در متون مختلف و کتاب ها استفاده می شود. اما یک پرسش این جا مطرح است که اساساً از کدام تاریخ سخن به میان می آوریم؟ تاریخی که برندگان صحنه ها آن را نگاشته اند، یا تاریخی که به قلم مغلوبین نگاشته می شود؟ پرسش به جا و اساسی دیگر این که اصولاً چه کسانی باید از تاریخ درس بیاموزند و گذشته را چون چراغی فرا راه آینده قرار بدهند؟

درروزهای اخیر شاهد موج تازه ای از کشتار مردم ستمدیده بلوچ بدست پاسداران ولایت فقیه هستیم، این بار کشتار ده نفر از"سوخت بران" خانوده های دیگری ازمردم فقیر بلوچ را داغدار کرد اما خشم مردم بجان آمده از این همه بیداد را هم برانگیخت واستان بلوچستان بویژه سراوان به عرصه تظاهرات مردم علیه ستمگران گردید ودر این اعتراضات بازهم عده دیکری از جوانان بلوچ بخاک افتادند، کشتار جوانان "سوخت بر" بلوچ برای" یک لقمه نان" جنایت تازه ای نیست در 42 سال گذشته جوانان بلوچ همواره به بهانه های کوناگون در تیر رس گلوله پاسداران بوده اند.

آَرشیو سياسی >>

در برنامه ی گفتکوهای سیاسی هفته ، علی دماوندی با ابراهیم آوخ د رباره ی یکصد سالگی کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹، نقش و کارگرد رضا خان، عوامل و زمینه های عروج او به قدرت، مشی و روش سیاسی او در قبال روحانیت، احزاب، جنبشهای اجتماعی وکارگری، روزنامه نگاران، روش ومتد او در مدرنیزاسیون ونهادسازیهای اجتماعی، مبارزه با بیسوادی و...گفتگو کرده است.

کمتر انسانی که در قیام بهمن ماه ۱۳۵۷ دستی بر آتش داشته، این پرسش را بارها از خود نپرسیده است: چرا فعالان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی آن نسل قادر به زندگی جمعی در خارج کشور نبوده‌اند؛ چرا این جامعه در سی سال از زندگی پر فراز و نشیبِ خود یکدیگر را تحمّل نکرده است؟ چرا این انسانها حتی در جمع‌های کوچکی که «تشکیلات» نام دارد، انحلال طلب و مسئولیت گریز شده‌اند و از زندگی جمعی؛ که قواعد و قانونمندی‌های تعریف شده‌ای دارد، هراسان و مضطرب می‌شوند؟

تلویزیون برابری: به مناسبت هشت مارس روز جهانی زن، روز بین المللی مبارزه علیه همه اشکال تبعیض و ستم بر زنان و مبارزه برای برابری کامل جنسیتی

آَرشیو مصاحبه >>

بمب های قرانسوی حتی قبل از اولین انفجار در صحرا برای فرانسه مسله ساز شدند. در نوامبر ۱۹۵۹، متحدین الجزایر که دولت های مستقل افریقایی و اسیایی را نمایندگی میکردند طرح فرانسه برای استفاده از صحرا برای ازمایشات هسته ای را در کمیته خلع سلاح سازمان ملل به چالش کشیدند. بخشی از استراتژی فرانسه در سازمان ملل کشیدن خطی بین مسله هسته ای و چیزی بود که دیپلومات های فرانسوی با لحن ملایم تری ان را " سوال الجزایر" میخواندند. این سیاست دو پهلو و ایجاد شبه و ابهام برای دهه ها از سوی فرانسه ادامه داشت .

ایران دلایل خوبی دارد تا توجهات فعالیت های خود در سوریه را منحرف سازد. رژیم ایران مدتها است که نقش خود را در سوریه کم اهمیت جلوه می دهد. در روزهای اخیر تحلیلگران آمریکائی عمدتا روی این موضوع متمرکز کرده اند که آیا قول انتقام گرفتن قتل فخری زاده از سوی ایران، امید های رئیس جمهور منتخب آمریکا، جو بایدن را برای توافق هسته ای با ایران بر باد می دهد؟. اما مناسبات و تعهدات تهران با دمشق همچنان خطری برای ثبات منطقه محسوب می شود. همچنین تنش ها میان ایران و اسرائیل در مورد سوریه به سرعت رو به افزایش است و احتمالا دولت بایدن را مجبور سازد که در این مورد (به نفع اسرائیل) اقدام نماید.

آنچه به دنبال پاندمی آمد "دیپلماسی ماسک" چینی بود که تاکنون ادامه دارد. در سرتاسر دنیا هواپیماهایی از چین فرود آمدند و در پرتو نورافکن ها و تبلیغات وسیع رسانه ای ماسک به کشورهای دیگر تحویل دادند بطوریکه گاهی به نظر تعداد دوربین های خبرنگاران به هنگام فرود هواپیما از تعداد ماسک های قابل استفاده در بار آن بیشتر بود. برداشت پکن همیشه یکسان بود: حزب کمونیست چین در حال نجات جهان است

آَرشیو بين الملل >>

وقتی بتوانی از نگاه دیگری خودت را ببینی، نقاط ضعف و قوت خودت را بهتر ارزیابی می کنی. حتی بهتر و راحت تر برخورد می کنی. این خوددیدن از نگاه دیگری ترا از یک حسِ خودبینی آزار دهنده دور می کند. ترا وا می دارد دیگری را در ارتباط با خودت بهتر بفهمی. کمتر آسیب پذیر می شوی. حداقل اینکه می توانی از نگاه دیگری به خود، خودت را بشناسی. آنچه که در ذهن خودت می گذرد یا فرهنگی به نوعی با آن قوام یافته ای و در تار و پودِ آن تنیده شده ای، خواه ناخواه در نگاه تو و حتی به چگونگیِ نگاهت تاثیر می گذارد.

سخن چه گونه توانی گفت
آنگاه که
در آستانه ی فریاد
فراموش می شوی
هیچ کس
به جستجویِ من نبود

کَت بسته
اُستاده در برابر تقدیر
زخمهای دیرینه ات را می شمارم
در شیارهای نشسته
بر چهرهِ آیینه
کیِ و از کجا رویای تو را ربودند؟

چرا دمکراسی بدون نسبی بودن ارزش های انسانی، بدون نسبی بودن خیر و شر قابل تصور نیست؟ برای این که دمکراسی معطوف به استقلال و مسئولیت فردی است. اگر بنا باشد خیر و شر مطلق باشند، دیگر چه فضایی برای استقلال و فردیت من و شما باقی خواهد ماند؟

زیر پل پر طو ل و عرض بزرگراه با بیست سی ستون بتنی کت و کلفت به بلندای حول و حوش ده متر، گله به گله حدود ده کلبه تو سری خورده و زهوار در رفته با اشکال گوناگون و مصالح متفاوت عرض اندام می کنند. بین دوتااز ستون ها کلبه ای ساخته شده از خشت و آجر، سقفش از حلب و تخته و چوب است، روی همه این ها بزرنتی کشیده شده تا از نفوذ باد و برف و باران جلوگیری کند. فضاراابرهای یائسه خشک وبادهای پرگردوخاک پائیزی درخودگرفته. ساعات سرشب و وقت شام است...

...خستگی یازده ساعت سفر و هوای بارانی و خُنک آن غروب ِ ژنو سبب شد آنها در اطراف هتل به کوتاهی با حمل ِ پر درد سر چتر گردشی بکنند ، بخصوص اینکه بیشتر فروشگاه ها در کارِ تعطیل کردنِ روزانه بودند . این برای منیژه واقعن تعجّب آور بود ، چرا که در آمریکا و محل ِ زندگی وی صرف نظر از اینکه معمولا فروشگاه ها تا ساعات دیر وقت شب باز و به ارائه ی خدمات مشغولندو حتّی بعضی شبانه روز بدون تعطیل کار می کنند. شهر در ان قسمت که ایشان اقامت داشتند خلوت و آرام بود و غیر از رستورانها جای دیگر برای کار باز نبود ، آنها نیز تصمیم گرفتند در رستورانی شام و شرابی صرف کنند و خود را برای روز بعد آماده کنند.

شهری که رویایش رُقعه ایست
آویخته از با ل ِ قلَمه ها و درختان توت
و هر روز را گره ای تازه باید
تا از پرپر زدن نماند باز
در دریاچۀ باد زیر خورشید

در سکوت سحرگاهیِ روز آخر برگهای تازه رسته‌ی چنار سر فرو انداخته بودند در زمینه‌ی سُربیِ آسمان و اینجا و آنجا تک وتوکی پرنده‌ برای یک لحظه می‌نشستند در چمن، شتاب‌آلوده نوک می‌زدند به زمین، چند نگاهِ سریع به این سو و آنسو می‌انداختند، و گویی از چیزی ترسیده باشند رها می‌کردند، پَر می‌کشیدند و دور می‌شدند. اثری از مستخدمین نبود یا از باغبانِ سالخورده که همیشه در آن ساعات روز آماده می‌شد گلها و چمن اطراف را آبپاشی کند. اینجا و آنجا کاغذ پاره و برگ‌های خشکیده و خرده‌های زباله جمع شده بود بر کفِ سیمانیِ راهروی سرپوشیده‌ی منتهی به مسجد و یک گربه‌ی ولگرد لَم داده بود مقابلِ درِ بسته‌‌ی آن.

غمگینم از آشفتگی های جهان
بدی های روزگار
آه های کهنه ای که مانده اند
درخویش خویشتن

اینها را که می بینی
حرف مفت به نرخ روز می زنند
عجب دنیای یاوه ایست!
دروغ حرام است

آَرشیو فرهنگ و ادب >>

اینک اگر بر این باور باشیم که بدون مشارکت برابر زنان با مردان در صحنه سیاسی بویژه صحنه نمایندگی و قانونگذاری، تصور دمکراسی نا ممکن است و نیز دمکراسی بدون اقتصاد و فرهنگ معنا و مفهومی پیدا نمیکند متوجه خواهیم شد که کشورهایی که سابقه دیرین در امر دمکراسی دارند و از اقتصاد و فرهنگی برتر نسبت به دیگران به خود می بالند نه تنها در حوزۀ سیاسی سلطه خودکامۀ جهانشمول خود را در لوای زیباترین زیورهای دمکراسی در انتخابات به ویژه در مورد زنان پنهان می کنند بلکه در حوزۀ اقتصاد، مبانی و اصول آنرا به طرز وقاحت باری در بازار سرمایه به حراج گذاشته اند و در حوزۀ فرهنگی آنرا به ترویج انبوه فرآورده های صنعتی که اصطلاحا به آنها تولیدات زنجیره ای (melting pot) گفته می شود، تبدیل کرده اند.

برای اینکه زنان کشورمان به منزلت انسانی خود برسند باید قوانینی تصویب شود که برابری زنان و مردان را در همه عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی تضمین کند. و البته در ادامه، کار فرهنگی همه جانبه برای ریشه کن کردن سنت های عمیق مردسالاری در همه عرصه های زندگی انجام شود. کار فرهنگی باید از طریق آموزش زنان و مردان، رسانه های عمومی و نهادهای مدنی مستقل و از جمله تشکل های مستقل زنان، که در حوزه های مختلف برای برطرف کردن تبعیض فعالیت کنند، عملی شود.

خاستگاه عمده ستم، نابرابری و خشونتی که تمامی زنان تحمل می‌کنند ناشی از دو نظام و ساختار است: سرمایه‌داری و مردسالاری که توسط انواع و اقسام مذاهب و ایدئولوژی‌های زن‌ستیزانه حمایت می‌شوند. زنان ستم‌ و خشونت اعمال شده از جانب این نظام‌ها را در ابعادی بسیار وسیعتر و گاه به اشکالی متفاوت از آنچه که مردان تحمل می‌کنند، تجربه می‌کنند. به همین دلیل لازم است که زنان همچون سایر اقشار، طبقات و یا گروه‌هایی که به طور خاص مورد ستم و خشونت قرار می‌گیرند جنبش مستقل خود را برای مبارزه و رهایی از این ستم، نابرابری و خشونت داشته باشند.

آَرشیو زنان >>

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۹ پیماننامه‌ی حقوق کودک را در ۵۴ ماده به تصویب رسانید. پیماننامه‌ای که امضای ایران را نیز با خود به همراه دارد. حتا مجلس شورا و شورای نگهبان حکومت نیز در سال ۱۳۷۲ خورشیدی به تأیید و پذیرش این پیماننامه رضایت دادند. مشروط بر آن‌که مواد متناقض آن با مجموع قانون‌های جمهوری اسلامی لازم‌الاجرا نباشد. با همین مصوبه‌ی به ظاهر قانونی، حکومت ایران همیشه توانسته است از اجرای تمام و کمال این پیماننامه‌ی جهانی سر باز زند.

اکثر بیمارستان‌های خصوصی تهران در مناطق شمالی شهر به فعالیت اشتغال دارند. بیمارستان‌های خصوصی جدید هم بدون استثنا در همین مناطق مرفه از شهر تهران احداث می‌گردند. به عبارتی روشن سرمایه‌گذاران عرصه‌ی سلامت، شمال شهر تهران را مکان مناسبی برای سرمای‌هگذاری خود یافته‌اند. به حتم انتظار دارند ضمن مکانیابی درست برای تأسیس بیمارستان بتوانند سودهای بیشتری بیندوزند. سودهایی که از پیش همه در فضای شمال شهر تهران هدفگذاری شده‌اند.

آَرشیو اجتماعی >>

با اینکه ‌قبل از رستاخیز سیاهکل چندین عمل مسلحانه با موفقیت انجام یافته بود، معذالک این عملیات در سطح وسیعی در جامعه انعکاس نیافته بود و عناصر پیشرو و مردم را تکان نداده بود. رستاخیز سیاهکل به حق اولین حرکت علنی مسلحانه‌‌ی جنبش بود که به نحو کاملاً وسیعی در جامعه منعکس شد و مردم را تکان داد و به عنوان یک واقعیت در مقابل رژیم عرض‌اندام کرد. این حرکت نتیجه‌ی سال‌ها مبارزه‌ی جنبش مسلحانه/ از ایجاد هسته‌ها و نطفه‌های آن تا شکست‌ها و پیروزی‌های کوچک و بزرگ قبلی بود.»

در این سده‌ی پشت سرو همچنان همراه،گوئی ما هم همچنان خوزستان را بیشتربا نفتِ مسجد سلیمان وپالایشگاه ِعبادان و بندرِ مُحَمَره می‌شناسیم. اما این سرزمینِ گرم و جنوبی ایران، پیشینه و تاریخی کهن دارد؛ تمدن ایلام در این سرزمین زاده شد و پا گرفت و گسترده شد؛ ایذه‌ی مال امیر، سنگ نگاره‌ها، مجسمه‌ی سردار پارتی در بتکده‌ی آبادی شَمی ایذه؛ ویرانه‌های شوش، نشان عهد هخامنشی؛ پل قدیم دزفول از دوره‌ی ساسانیان، هم یادگارِ هنرِ تحسین برانگیز معماران رومی، هم یادآور آن جنگ‌های ویرانگر ایران و رم، کشته‌های دو طرف، اسیران به بیگاری گرفته شده در ساختن پل دزفول؛ مٌحَمَره ـ خرمشهرـ بندرگاه و پیوندگاهِ ایران و همسایگانِ خلیج فارس، یمن و آن سوترها؛ هویزه، دشتِ کشاورزی حاصلخیز؛ شورش دهقانی از همان سده‌های نخست برپائی دستگاهِ خلافت.

آَرشیو ويژه نامه >>

ایده آلیسم نظریه ای فلسفی است که وجود دنیای خارج از ذهن را انکار میکند و آن را تصوّری ذهنی میشمارد. برکلی(۱) اصلِ ایده آلیسمِ مطلق را چنین بیان میدارد: بودن یعنی مشاهده شدن. یا به عبارتی " شرط وجود، درک شدن توسط حواس است".(۲) ایده آلیسم یکی از دو پاسخِ ممکن به سئوال مربوط به وجودِ دنیایِ خارج و حدودِ شناختِ ماست. این نقطه نظرِ برکلی که ما جز تصوّرات (۳) خود چیزی نمیشناسیم اگرچه متناقض است ولی به سادگی نمیتوان آن را رد کرد. استدلال کانت در ردِّ ایده آلیسم برکلی مبتنی بر محسوساتِ بر آمده از تجربه است. برایِ کانت حقیقت از تجربۀ دنیایِ خارج از ما شناخته میشود. کانت ایده آلیسمِ ویژۀ خود را دارد.

دگرگونی و تغییر و تحول و تکامل ذاتی هر پدیده طبیعی، اجتماعی و انسانی می باشد.این فراشد و فرگشت مدام طبیعی و اجتماعی نیازمند فراروئیدن کمیت مطلوب و ملزومی است که با فعالیت و مبارزات مداوم انسان ها فراهم آمده و بسوی یک کیفیت نوین متناسب با الزامات تحولی جامعه و انسان هدایت می شوند. کمیت مطلوب نتیجه فرسودگی و میرایی سازه های مسلط است که در مقطع خاصی از تحول تاریخی و تکامل اجتماعی و انسانی، نیازمند بازیابی هویت های نوینی می گردند که با کیفیت نوین شکل می گیرند. هماره تاریخ تحولات اجتماعی این تغییر و دگرگونی های کیفی با مقاومت صعب و دشوار دارندگان ثروت و قدرت مواجه شده و تلاش همه جانبه ای برای ایجاد وقفه در برقراری سازه های الزامی و مطلوب صورت گرفته است.

شرط ِ برون رفت از رابطه ی غالب و مغلوب ِ اکنون فعال ِ یکی علیه ِ همه ، همبستگی و اتحاد ِ عمل ِ فعالانه ی همه علیه ِ یکی است تا غالب را به مغلوب و مغلوب را به غالب تبدیل نماید. با تاکید بر این که همه نه به معنای دار و دسته های تمامییت خواه و انحصار طلب ِ در کمین ِ قدرت، بلکه همه ی نیروهای اجتماعی ِ مدافع ِ دموکراسی و آزادی های بی قید و شرط ِ سیاسی است، تا این جامعه فرصت ِ بازسازی ِ تاریخ ِ خود را پیدا کرده و همتراز با جامعه های پیشرفته در شاهراه ِ تکامل قرار گیرد. به بیان ِ دیگر، مقدرات ِ تاریخی ِ این جامعه ایجاب می نماید که استبداد ِ یکی علیه همه به دموکراسی ِ طبقاتی ِ این دوران تحول یابد تا سپس شرایط ِ گذار به دوران ِ بی طبقه و بی دولت، و بی دموکراسی و دیکتاتوری فراهم گردد.

آَرشیو انديشه >>

دکتر مصدق به خوبی دریافته بود که مبارزه او در دو جبهه است . یکی جیهه انگلیس و حامیان آن که کار را به سازمان ملل متحد و سپس دیوان داوری لاهه کشاندند و دکتر مصدق در این مجامع بین المللی حقانیت ایران را ثابت نموده و آن ها را شکست داد . و پشتیبانی افکار عمومی جامعه جهانی را به دست آورد . و دوم جبهه داخلی و عوامل داخلی وابسته به بیگانگان بودند که در راس آن ها دربار و درباریان و ارتش شاهنشاهی و کل هیات حاکمه و مجلس فرمایشی و برخی روحانیون وابسته به دربار قرار داشتند . مصدق در مقابل تمام این عوامل ایستاد .

یک قرن از رویداد تاریخی کودتای سوم اسفند ١٢٩٩گذشت، رویدادی جدلی که علی رغم بحث‌ها و مجادلات فراوان و انتشار اسناد مختلف هنوز نکات ناروشن داشته و موضوع پژوهش و بررسی‌های تازه است.
هنوز آثار این واقعه و پیامدهایش در زندگی سیاسی و اجتماعی جاری ایرانیان زنده است و به این دلیل موضع‌گیری‌های دو قطبی پیرامون آن وجود دارد که از یک سو «کودتای سیاه و سرآغاز سیطره یکجانبه بریتانیا بر سیاست ایران و انهدام مشروطه» و از سوی دیگر «آغاز رهایی، پیشرفت و معماری ایران جدید، و جلوگیری از فروپاشی کشور» نامیده می‌شود.

آَرشیو تاريخ >>

تخلیه آذربایجان و پراکنده کردن تیرو های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی منطقه به یکی از اهداف اساسی رژیم حاکم بر تهران تبدیل شده بود که برخی به تبعید ناخواسته و برخی دیگر از ترس پیگرد نیرو های نظامی و امنیتی خود به مناطق دیگر مهاجرت می کردند و بیشتر آنها به تهران می رفتند، در این سال ها بود که حاشیه تهران به سرعت گسترش یافت، مناطقی مانند یافت آباد، ترک آباد، مفت آباد، یاخشی آباد و بعد ها نازی آباد و جوادیه مملو از این مهاجرین آذربایجان بودند، البته برخی هم با سرمایه به تهران نقل مکان کردند که در سال های بعد به سرمایه خود افزودند و در تجارت و صنعت جایگاه مهمی بدست آوردند، در این میان تعدادی هم بصورت پنهانی و مخفیانه به تهران آمدند تا خود را از گزند دژخیمان رژیم دور نگهدارند.

به باور بسیاری از محققان و کار‌شناسان و بر اساس تبیین یونسکو، بارزترین مولفه فرهنگی و هویت جمعی هر قوم و ملتی، زبان آن می باشد. اهمیت آموزش و تدریس به زبان مادری از منظر "حقوق بشر" نه تنها بمثابه یک حق قانونی, طبیعی و مسلم انسان، بلکه بعنوان اساسی ترین وسیله ارتباط انسان و موثرترین واسطه کـُنش و واکـُنش او با محیط خویش می باشد. ترقی و پیشرفت انسانها و جوامع آنها ارتباط کاملا ً مستقیم با توانایی آنها در تحصیل دانش و آموختن علم از گهواره تا گور دارد.

با ورود ارتش به آذربایجان و جشن کتابسوزان جنوساید فرهنگی در آن به خشن ترین روش صورت گرفت، جنوساید فرهنگی به نژاد، ملیت، قوم و مذهب کاری ندارد، هدف آن نابودی فرهنگی و هویتی است که گاهی به صورت فیزیکی و نابودی کلی صورت می گیرد تا آثاری از مراکز فرهنگی و هنری ( کتابخانه، آرشیو، موزه، فرهنگستان، مراکز هنری و... ) باقی نماند، در آذربایجان با همه کشتار، تبعید و مهاجرت، نابودی فیزیکی مردم امکان پذیر نبود در نتیجه جنوساید فرهنگی طولانی مدت به اجرا در آمد تا جائیکه برخی به این باور رسیدند که زبان تورکی تحمیلی و قابلیت و توانایی لازم و کافی را ندارد ...

آَرشیو ملی/قومی >>

رحیم کریمیان، تا پایان عمرش اندیشه‫ های آغازین سازمان چریک های فدائی خلق ایران را حفظ کرد. در سال‫های پایانی زندگی‫اش، از بسیاری از یاران و دوستانش فاصله گرفت و در شهر کوچکی در شرق آلمان زندگی می کرد. چهار سال پیش، بیماری سختی او را به آستانه‫ی مرگ کشاند ولی به کمک پزشکی پیشرفته‫ی آلمان، سلامت خود را بازیافت. از آن پس تا شب پیش از فوت‫اش، از مشورت و مصاحبت مستمر و بی‫دریغ یار و غم خوارش دکتر فردوس، برخوردار بود. اما از یک ماه پیش، دوباره بیمار شد و سرانجام از پای درآمد. ‬‬‬‬‬‬‬
در گذشت رحیم کریمیان را به همه ‫ی دوستان، یاران دور و نزدیک، به همه‫ی اعضای خانواده‫ی محترم کریمیان، به ویژه تنها دخترش سِودا و خواهر مهربانش طاهره، صمیمانه تسلیت می‫گوئیم و برای‫شان شکیبائی آرزو می‫کنیم.

با اندوه بسیار خبردار شدیم که رفیق حمزه فراهتی بعد از ظهر امروز ٢۹ بهمن ١٣٩٩ (۱۷ فوریه ۲۰۲۱) زندگی را وداع گفت و انبوهی از دوستداران خود را در سوگ نشاند.
حمزه فراهتی سال ١٣٢٠ در خانواده‌ای زحمتکش و متعلق به صفوف مبارزان مشروطه‌خواه تبریز به دنیا آمد و خود نیز در جوانی به محافل روشنفکری مترقی و عدالت خواه زادگاهش پیوست. او از نزدیکان حلقه‌ی "صمد بهرنگی – بهروز دهقانی" بود و با آغاز جنبش فدائیان خلق به هواداری از این جنبش برخاست. حمزه نزدیک به پنج سال از عمرش را در دو زندان شاه و جمهوری اسلامی گذراند. او در سفر پیش از انقلاب که همراه زنده یادان سعید سلطانپور و مهرداد پاکزاد به اروپا داشت، کارزار به یادماندنی را علیه جنایات ساواک شاه پیش‌برد که فراموش ناشدنی است.
ما سوگوار درگذشت این مهربان یار خود، اندوه بزرگ رفتن حمزه فراموش ناشدنی را به ​همه یاران، رفقا، هم بندان او، به همسرش رفیق سارا جوشنی عزیز، فرزندان بهروزه، مهناز و بهزاد و دوست و خویشاوند نزدیک او رفیق رضا جوشنی تسلیت گفته و خود را در این اندوه مشترک همدرد می‌دانیم.

آَرشیو گوناگون >>