خشم وُ شورشی کجاست!؟
Wed 10 12 2025
رضا بی شتاب
برای خسرو علیکردی...وکیلِ شجاع وُ با شرف وُ آزاده... دادخواهِ زندگی وُ آزادی
مرگِ زندگی چه دلخراش وُ ناگهان
سکوت وُ ترسِ ما هماره مرگِ بی گمان
قَسَم به سرزمینمان غریبِ روزگار
به واژگونه واژه ها وُ لُکنَتِ زبان
به گریه های کودکانه ام به نیمه شب
به آینه که آه وُ چهره ام کُنَد نهان...
تنگنایِ گفتگو همیشه جنگ وُ کِشمَکش
نظاره گر به صحنۀ سقوطِ بی نشان
فریبِ وهمِ حیله گر به هیبتِ هبا
فسرده دل گرفته جان شکسته استخوان
نشسته ای در انتظارِ معجزه؛ ظهور
که دستِ قاتلان رساندت به قرصِ نان!
کنارِ چاه وُ مرقدی وُ گُنبد وُ ضریح
نشسته استخاره می کنی وُ ناتوان...
بیا وُ قامتِ غریبِ غرقِ خون ببین!
درنگ کُن درنگ لحظه ای تو نزدِ پهلوان
به چشمهای عاشق وُ قشنگِ او نگاه کُن
به خون کشیده پیکرِ عزیزِ قهرمان
به کامِ ما کلامِ تکه تکه بی بها
چه موجِ مرگ وُ نکبتی گرفته فکر وُ جان
زِ حق مگو سخن که حق حقیر وُ باطل است
که حق به نفعِ حاکمان بُوَد به هر مکان
نه اعترافِ مرگ وُ شک وُ شبهه ای به جاست
که سَمّ وُ سکۀ سکوتشان زَنَد اذان...
تو خسروِ اراده ای جهانِ عاطفه!
زِ یادِ تو به بغض وُ گریه آمد آسِمان
ستاره ها کنارِ بسترت نشسته اند
به سر زنان به بُهت وُ ماتم اند وُ در فغان
چه بی پناه وُ خسته خفته این صدایِ خوب
دادخواهِ مردمان وُ مهرِ ناب وُ خوش بیان
نگاهِ خیره اش به روشنی به آرزو
تو آشنایِ عشق وُ همصدایِ مهربان...
که نازنینِ مادرم رُبوده کُشته ای!؟
دلاوران دوباره می رسند وُ پُر توان
نشانشان شهامت وُ شجاعت وُ شرف
سرودِ آسمانِ سربلندِ جاوِدان...
هُمای مهر خانه پَرگشوده ای کجا!؟
تو جانِ ما؛ ترا کجا نشانِ آشیان
ستم! کمر تو بسته ای به قتلِ عاشقان!
وطن دوباره شادمانه می دَمَد جوان
سخن در آتش وُ در التهابِ گفتن است:
کجایی ای همواره خشم وُ شورشِ زمان
سه شنبه 18 آذرماه 1404///9 دسامبر 2025
|
|