بیانیه به مناسب هفتاد و سومین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر:
برای دفاع از حقوق بشر و پشتیبانی از مبارزات مردم متحد شویم!
Sat 4 12 2021
دهم دسامبر امسال، ۷۳ سال از امضای اعلامیهی جهانی حقوق بشر میگذرد. امضای این اعلامیه تحولی اساسی در جهان و تاکیدی بر حقوق اولیهی انسانی در سطح بین المللی و الزام به اجرای آن در جوامع بشری در سراسر جهان بود. اما هنوز هم، بعد از هفتاد و سه سال بخش مهمی از حقوق مندرج در این اعلامیه نقض میشوند. دولتهای امضا کننده از اجرای آن طفره میروند و هر کجا منافعشان ایجاب کند، با توجیهات مختلف برای حفظ اقتدار خود به خشن ترین وجه حقوق بشر را نقض میکنند. از زاویهای دیگر، مذهب، تعصبهای ملی و قومی، سنتهای عقب مانده و پدر سالارانه، از جمله عوامل مهم در ادامهی نقض حقوق بشر هستند.
در کشور ما که جزو اولین کشورهای امضاکنندهی این اعلامیهی جهانی است، هیچ کدام از حکومتها از رژیم پهلوی تا جمهوری اسلامی وقعی به حقوق بشر ننهاده، همواره از اجرای این اعلامیه طفره رفتهاند. نقض حقوق اولیهی شهروندان کشور، بازداشتهای خودسرانه، زندان، شکنجه و اعدام در طول هفتاد سال گذشته جزو ابزارهای اعمال حاکمیت در ایران بوده و هنوز به وحشیانه ترین شکل آن تداوم دارد. طی ۴۳ سال گذشته توجیهات مذهبی و بازگشت به قوانین شرع، تبعیض جنسیتی، جنسی، تبعیض دینی، ملی و قومی، فشار علیه دگراندیشان، در قوانین کشور، از قانون اساسی تا قوانین جزائی، رسمیت یافته و به طور سیستماتیک و همهجانبه اعمال شدهاست.
زنان کشور ما اولین قربانیان سیاست تبعیض جمهوری اسلامی بودند و از فردای استقرار این رژیم به انسان درجه دو تبدیل شدند. بخشی از حداقلهائی را هم که در جریان مبارزهی خود کسب کردهبودند، از دست دادند. از آزادی پوشش، آزادی انتخاب شغل، حق حضانت فرزندان، آزادی سفر و … محروم و تابع اراده و امیال شوهر، پدر یا مرد دیگری در خانواده شدند. خشونت مردان علیه زنان حتی قتل آنان توسط مردان به امر عادی تبدیل شدهاست. اما مبارزات زنان کشور ما طی ۴۳ سال گذشته، بهمثابهی یکی از ستونهای اصلی مقاومت در برابر بیحقوقی حاکم سیمای کشور ما را دگرگون کرده و موقعیت زنان را در همهی سطوح بهبود بخشیده و جنبش زنان را به نیروی پایدار تغییر در جامعه فراوریاندهاست.
جمهوری اسلامی ایران طی ۴۳ سال گذشته با آزار و اذیت فعالان سیاسی و مدنی، دگر اندیشان، نویسندگان، روزنامه نگاران، و بازداشت و کشتار مخالفان، به نقض حقوق شهروندان کشور ادامه دادهاست. قوانین جمهوری اسلامی اساسا مغایر با مفاد اعلامیهی جهانی حقوق بشر و بر اساس سنن و آداب عقب مانده و متحجر قرون وسطی و فقه اسلامی تدوین شدهاند. مخالفان و منتقدان رژیم اسلامی و معتقدان به مذاهب دیگر را از آزادی و حیات محروم میکنند. با همین منطق هم، مخالفان این رژیم به راحتی از حق حیات محروم میشوند. کشتار وسیع در زندانها در دههی ۶۰ بهویژه کشتار فجیع هزاران تن در سال ۶۷ با این منطق توسط حکومت توجیه میشود. آدمکشان و متهمان به قتل زندانیان سیاسی در دههی ۶۰، هم چنان در صدر امور هستند. وزیر و وکیل و حتی رئیس جمهوری می شوند و صدای دادخواهی خانوادههای قربانیان قتلها در زندانها شنیده نمیشود. در این میان اما محاکمهی یکی از عوامل قتل در زندان گوهردشت و اوین (حمید نوری) در استکهلم، تحول جدید پنجرهای است که به جنایتهای فراوان جمهوری اسلامی گشودهشدهاست. هشداری به همهی ناقضان حقوق بشر در ایران است که هیچ جنایتی بدون کیفر نخواهد ماند.
نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی فقط به دهههای نخستین حکومت منحصر نیست. این رژیم در تمام تاریج موجودیت خود به هر طریق که توانسته است در برابر ارادهی مردم برای آزادی و برخورداری از حقوق انسانی خود ایستادهاست و هر تلاش حق طلبانهی مردم را به سبعانهترین شکل سرکوب کردهاست. نمونههای بارز اخیر آن کشتار صدها تن در جریان سرکوب خیزش مردم در آبانماه ۱۳۹۸ در بیش از صد شهر کشور، اعمال شدیدترین خشونت در مواجهه با اعتراضهای وسیع مردم خوزستان علیه بیآبی و کم آبی در پرآب ترین استان کشور و نیز سرکوب تجمع کشاورزان اصفهان در بستر خشک زاینده رود بود.
جمهوری اسلامی کشور را به یک زندان بزرگ تبدیل کردهاست. میلیون تن در گریز از این زندان بزرگ ناگزیر از زندگی در این یا آن گوشهی جهان هستند. جانهای عزیزی که در این یا اردوگاه پناهندگان حسرت زندگی در آزادی در دل دارند و این روزها در مرز بلاروس و لهستان، همراه با هزاران تن دیگر از سراسر منطقهی بلازدهی ما در سرما یخ می زنند و از دست میروند. اما هیچ کدام از این سرکوبها و آواره نمودنها، مردم کشور ما را از تلاش برای ایندهای بهتر باز نداشته، در پایبندی و ایستادگی آنها در کسب حقوق اولیه و انسانی خود و در ارادهی آنها برای بنیان جامعهای آزاد، انسانی و عادلانه خللی ایجاد نکردهاشت.
کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران در وین، در هفتاد و سومین سالگرد تصویب اعلامیهی جهانی حقوق بشر با تاکید بر مفاد این اعلامیه، مبارزه علیه نقض حقوق مردم ایران با هر عقیده، مرام و جنسیت را، وظیفهی خود میداند. ما از خواست مردم ایران در جدائی دین و دولت و بر چیدن استبداد مذهبی جمهوری اسلامی، تغییر قوانین کشور، از قانون اساسی تا قوانین مدنی و کیفری، انطباق همهی قوانین با مفاد اعلامیهی جهانی حقوق بشر و ملحقات آن و استقرار آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی پشتیبانی میکنیم.
کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران در وین
۱۳ آذر ۱۴۰۰- ۴ دسامبر ۲۰۲۱
|
|